در گفت‌وگو با آنا
محمدعلی زم: سینمای ما باید به تعادل و ثبات برسد
حجت‌الاسلام محمدعلی زم گفت: «سینمای ما باید به تعادل و ثبات برسد. باید اطمینان و امنیت بر آن حاکم باشد و به گونه‌ای نباشد که فیلمسازان تنها بر اساس اینکه شرایط حاکم شرایط مساعدی است، فیلمی را بسازند که مناسب آن زمان نیست.»
حجت‌الاسلام محمدعلی زم در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا در مورد وضعیت سینمای ایران در سال 93 گفت: «من فکر می‌کنم سینمای ما در هر سال دچار افراط و تفریط خاص خودش است. در یک سال کمی احساس آزادی زیاد داریم و دچار یک سری تغییر و تحول می‌شویم و در سالی دیگر کمی احساس می‌کنیم فضا بسته است و به سمت و سوی دیگری می‌رویم.»
وی افزود: «چنین سینمایی سینمای ایرانی ما نیست. سینمای ایرانی ما یک سینمایی است که بتواند به تعادل و اعتدال خودش برسد. به عنوان مثال اگر ما در طول سال 150 فیلم داریم بدانیم که این فیلم‌ها در 5 ژانر مورد نیاز مردم است و این فیلم‌ها باید در این ژانرها تقسیم شود. اینکه مثلا ما در یک سال تماما به سمت فیلم‌های اجتماعی برویم و به موضوعاتی همچون خیانت بپردازیم، سینمایی نیست که گره‌گشای مشکلات یک جامعه باشد.»
وی ادامه داد: «وقتی می‌گوییم جامعه یعنی جامعیت آن باید دیده شود تا جامعه محقق شود. یک جامعه مسائل مختلفی مثل مسائل فرهنگی، اخلاقی، علمی، اجتماعی و اقتصادی از دو نوع مثبت و منفی دارد.»
این تهیه‌کننده و پژوهشگر سینما اظهار کرد: «اگر سینمای ما بخواهد در این جامعه حرفی برای گفتن داشته باشد باید از همه ابعاد به همه مسائل یک جامعه بپردازد؛ اما اگر نه، فقط بگوییم که سینمای ما معادل این است که فیلمساز یا فیلم داشته باشیم، فیلم داشتن با سینما داشتن متفاوت است. ما می‌توانیم همه نوع فیلم داشته باشم و فیلمسازان طبق میل و علاقه شخصی خودشان فیلم بسازند و اگر کسی آن را دید و مورد توجه قرار گرفت یا ندید و مورد توجه قرار نگرفت اهمیتی ندارد؛ فقط این نکته مهم است که او به علاقه‌اش دست یافته است.»
| اگر سینمای ما بخواهد در این جامعه حرفی برای گفتن داشته باشد باید از همه ابعاد به همه مسائل یک جامعه بپردازد |
معاون فرهنگی و اجتماعی دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی ایران در ادامه عنوان کرد: «رسیدن به یک سینمای قابل قبول و متعادل نیازمند به یک مدیریت کلان است. مدیریت کلان سینما باید فکر استراتژی داشته باشد، آینده‌نگر باشد، چشم‌اندازهایش مشخص باشد، از سوی دیگر، فیلمسازها هم باید یک اعتمادی داشته باشند و یک اطمینانی پیدا کنند که اگر فکر می‌کنند سوژه‌ای برای سال آینده یا دو سال دیگر مناسب است فقط به دلیل وجود شرایط و فضای مناسبی که در یک زمانی حاکم است آن فیلم را نسازند که سوژه از بین برود. فیلم را در زمان مناسب خودش بسازند و نگرانی اینکه شاید در آن زمان دیگر شرایط مناسبی فراهم نباشد را نداشته باشند. فیلمساز می‌تواند امسال کار متناسب با امسال بسازد و سال آینده نیز کار متناسب با سال بعد.»
وی افزود: «در عین حال نگاه به سینما باید یک نگاه ماندگار باشد. اینکه می‌گوییم هر سال متناسب با آن سال فیلم ساخته شود، منظور ساندویچ‌های یک بار مصرف و یک سال مصرف نیست؛ سینمایی سینماست که ماندگاری داشته باشد؛ یعنی باید نوع نگاه و دیدگاه هنرمند به هرسوژه و مضمون و مقوله‌ای به گونه‌ای باشد که آن فیلم برای همیشه قابل دیدن باشد.»
انتهای پیام/
