یادداشتی ادبی از امرالله عظیمی
تنگه ای به وسعت ایران
امروز روز ملی کرمانشاه که برفرازاین تنگه در مسیر آستان‌های بلند درنجف و کربلا ایستاده‌ام چه یوسف‌های زیباروی را به یاد می‌آورم که مقابل صف هجوم تاریکی بی‌فروغ ایستادند تا اکنون این باغ، این سرزمینِ بلوط، آرامشی باشد برای جغرافیای ایران عزیز و سربلند.
عملیاتی که پس از روزهای «تراژدی شوکران 598»*در پاسخ به تاریکی و سیاهی که نه فروغی داشت و نه جاودانه‌ای؛ با غرش شیران بیشه حماسه در پنجم مرداد ۱۳۶۷، با رمز «یا علی» و برای زدودن این تاریکی در چهارسوی گردنه‌ای در آستانه شاهراهی به وسعت ایران آغاز شد.
سرزمینی که بلوط‌های سبزینه‌پوش آن سرخ‌گون شده تا رنگ سیاهی در رگ و ریشه این جنگل سرخ و سپید و سبز اثری نداشته باشد و بوی باروت غیرت این سرزمین، بی‌حیایی عدهای آشوب زده را در چهار زبر زیر و زبر کرد تا در کمینگاه بلوطستان سرخ و سپید سبز، دشتستانی برپا شود لاله‌گون و معطر به نام شیرمردان حماسه آفرین در خطه غرب کشور و تنگه‌ای به وسعت ایران یادگار بماند که بهانه‌ای است برای دلتنگی روزهای پایان باغ شهادت،باغی که درختانش بلوط بود و ثمرش باروت و گلوله؛ امروز روز ملی کرمانشاه که برفراز این تنگه در مسیر آستان‌های بلند در نجف و کربلا ایستاده‌ام، چه یوسف‌های زیباروی را به یاد می‌آورم که مقابل صف هجوم تاریکی بی‌فروغ ایستادند تا اکنون این باغ، این سرزمینِ بلوط، آرامشی باشد برای جغرافیای ایران عزیز و سربلند.
*امانتی از شعر زنده یاد اصغر اردبیلی
انتهای پیام/
