راه نجات اسباببازی ایرانی؛ از «کتابخانه بازی» تا تغییر سبد خرید خانواده
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، مهدی نوبری نجار، عضو انجمن اسباببازی و فعال حوزه کودکونوجوان، در برنامه «فرهنگسرای گفتوگو» با اشاره به چالشهای اقتصادی پیشروی صنف اسباببازی، به ارائه راهکارهایی برای عبور از این شرایط و حفظ دسترسی کودکان به کالاهای فرهنگی پرداخت.
وی در ابتدای سخنان خود با پذیرش واقعیت افزایش قیمتها اظهار داشت: ما درک میکنیم که خرید اسباببازی برای بسیاری از خانوادهها سخت شده است. تولیدکننده نیز تحتفشار هزینههای تولید قرار دارد و مجبور است چرخه مالی خود را بچرخاند. اما در این میان، تغییر سبد کالایی تولیدکنندگان داخلی طی سالهای اخیر به سمت بازیهای فکری و آموزشی با تیراژهای بالاتر (۵ تا ۱۰ هزار عدد در سال) و قیمتهای معقولتر، توانسته تا حدی به حفظ بازار کمک کند.
نوبری نجار در پاسخ به این پرسش که خانوادهها بهعنوان مصرفکننده چه میتوانند بکنند، دو راهکار عملی ارائه داد: نخست، مراقبت بیشتر از اسباببازیها و ایجاد سیستم چرخش و امانت.
وی توضیح داد: ما به مدارس و مراکزی مانند کتابخانههای مساجد یا سرای محلات پیشنهاد میدهیم تا با ایجاد «کتابخانه بازی»، یک بازی فکری را به امانت دهند. کودکان آن را به خانه میبرند، با مراقبت استفاده میکنند و سپس بازمیگردانند. این طرح در برخی نقاط بهصورت محدود اجرا شده و با اندک هزینه یا حتی رایگان، امکان استفاده چندین کودک از یک محصول باکیفیت را فراهم میکند. تولیدکننده نیز میتواند پشتیبانی (مانند ارسال قطعه گمشده) را بر عهده بگیرد.
وی راهکار دوم را تغییر الگوی خرید خانوادهها دانست و افزود: بهجای خرید یک اسباببازی لوکس و گرانقیمت باقابلیت آموزشی کمتر، میتوان همان مبلغ را صرف خرید چندین «بازی فکری خانوادگی» کرد. این بازیها نهتنها برای کودک که برای نوجوانان و حتی بزرگسالان قابلاستفاده است و میتواند فضای شاد و فرهیختهتری در خانواده ایجاد کند. این یک تغییر کوچک، اما مؤثر در سبد خرید است.
این فعال حوزه کودک در رادیو گفتوگو در مورد نقش دولت و متولیان نیز گفت: نهادهای حاکمیتی عموماً نقش نظارتی و مجوزدهی دارند. مواردی مانند مجوزدهی آنلاین توسط شورای نظارت بر اسباببازی اقدام مثبتی است، اما در کلان ماجرا، انتظار برای حمایتهای مالی یا بازارسازی ویژه، معمولاً محقق نمیشود. پیچیدگیهای تأمین مواد اولیه و ارز نیز بر دشواریها میافزاید.
نوبری نجار در ادامه به اقدامات خودجوش تولیدکنندگان اشاره کرد و گفت: در انجمن اسباببازی، تولیدکنندگان با همافزایی و اشتراک اطلاعات سعی میکنند بهای تمام شده محصول را کاهش دهند. همچنین، آنان آگاهانه تولید کالاهای باقیمت تمام شده بسیار بالا (مثلاً بالای یک میلیون تومان) را کاهش داده و تمرکز را بر محصولاتی در رده ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان گذاشتهاند تا کالا در سبد خرید خانوار بگنجد.
وی در پایان با نگاهی آیندهنگر و امیدبخش خاطرنشان کرد: دو نکته مثبت وجود دارد: نخست، پایینبودن سرانه مصرف اسباببازی و بازیهای فکری در ایران که نشان میدهد بازار بالقوه و ناآشنای بزرگی برای توسعه وجود دارد. دوم، تجربه رونق نسبی بازار در دوران تعطیلیهای اخیر که نشان داد در شرایط در خانهماندگی، تقاضا برای کالاهای سرگرمی و فکری افزایش مییابد. رسانه ملی میتواند با تولید محتوای عمیق (نه صرفاً تبلیغات) در شبکههایی مانند پویا، به ترویج فرهنگ بازی خانوادگی و آشناکردن جامعه با مزایای این محصولات کمک شایانی کند. همانطور که فیلمهایی مانند «جومانجی» توانستند تیراژ بازیهای مرتبط را بهشدت افزایش دهند. آینده این صنف، در گرو توسعه بازار از طریق آگاهیبخشی و هوشمندی تولیدکنندگان در تطبیق با شرایط اقتصادی است.
انتهای پیام/
