وقتی لندن پشت اسرائیل ایستاد؛ کتابی که نقش بریتانیا در ویرانی غزه را افشا میکند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا به نقل از سایت نیوعرب، در سپتامبر ۲۰۲۵، سیزده شهروند بریتانیایی به همراه سایر فعالان انسانی در ناوگان دریایی «گلوبال صمود» به سمت سواحل غزه حرکت کردند تا محمولههای کمکهای انسانی را برای شکستن محاصره و توزیع آن بین جمعیت گرسنه غزه حمل کنند. اما همانند سایر ناوگانهایی که پیشتر به سمت غزه حرکت کرده بودند، این کشتیها نیز توسط نیروی دریایی صهیونیستها متوقف و مورد حمله با آبپاشها و نارنجکهای شوک قرار گرفتند و سپس به اسارت در آمدند.
این فعالان که در میان آنها شهروندان بریتانیایی نیز بودند، به زندان کتزیوت در بیابان نِگِو منتقل شدند. این زندان بزرگترین مرکز بازداشت اسرائیل است که برای نگهداری زندانیان فلسطینی با امنیت بالا شناخته شده و در بسیاری از گزارشهای حقوق بشری، ازجمله گزارش سال ۲۰۲۳ وزارت امور خارجه ایالات متحده، بهعنوان مکانی ناقض حقوق بشر مستند شده است.
اکثر اعضای ناوگان کمک رسانی پس از فشار دولتهایشان به کشورشان بازگشتند، اما شهروندان بریتانیایی و آمریکایی برای مدت طولانیتری در این زندانها باقی ماندند، چرا که دولتهایشان هیچ اقدامی جدی برای آزادی آنها انجام ندادند. در پاسخ به پرسشی در مورد اقدام دولت بریتانیا برای آزادی این فعالان، کر استارمر، نخستوزیر بریتانیا، تنها اظهار داشت که «این موضوع مربوط به دولت اسرائیل است.»
این موضعگیری شگفتانگیز و رها کردن مسئولیت در قبال شهروندان خود، نمونهای از رویهای است که پیتر اوبورن، روزنامهنگار و نویسنده بریتانیایی، در کتاب جدیدش «همدست با جنایتکار: نقش بریتانیا در ویرانی غزه» به تفصیل آن را مستند کرده است.
آغازگر جنایت
پیتر اوبورن در کتاب خود به طور مفصل توضیح میدهد که چگونه دولتهای بریتانیا، به ویژه حزب کارگر، در کشتار غیرنظامیان فلسطینی در غزه همدستی کردند. او به ویژه به طور خاص به دوران ریاستجمهوری کر استارمر و حمایتهای بدون قید و شرط او از اسرائیل در تمام مدت حملات به غزه پرداخته است.
استارمر که سابقه فعالیت حقوق بشری داشته، در برابر کشتار فلسطینیها از خود نوعی سکوت و حتی حمایت نشان داد.
اوبورن در کتابش جزئیات دقیقی از مخالفت استارمر با فشارهای بینالمللی برای محکومیت اسرائیل و همچنین حمایتهای عملی و سیاسی حزب کارگر از اسرائیل در طول دوران بحرانها و جنگهای غزه آورده است.
شاید یکی از شرمآورترین لحظات در این زمینه زمانی باشد که استارمر، در پاسخ به سوالی درباره محاصره و قطع آب و برق غزه، بیتعارف اعلام کرد که اسرائیل «این حق را دارد.» این اظهار نظر، نه تنها نمایانگر سیاستهای حمایتی حزب کارگر از اسرائیل، بلکه نشاندهنده همدستی بریتانیا در یک نسلکشی بود.
تغییرات در سیاست بریتانیا
اوبورن در کتاب خود به نقد دقیق سیاستهای دولت بریتانیا پرداخته و با اشاره به تغییرات در لحن مقامات بریتانیایی نسبت به اسرائیل، از سکوت اولیه تا درخواستهای گاه و بیگاه برای آتشبس، نشان میدهد که باوجود تغییر در لحن، اقدامات عملی دولت بریتانیا در مقابل کشتار فلسطینیها تغییر چندانی نکرده است.
در تابستان ۲۰۲۵، وزیر کشور بریتانیا، یوت کوپر، به معرفی قانونی برای ممنوعیت گروه «اقدام فلسطین» پرداخت که اثری هولناک بر آزادی بیان در بریتانیا گذاشت و بسیاری از فعالان و معترضان مسالمتآمیز را به دلیل حمایت از فلسطین و مخالفت با جنایتهای اسرائیل به زندان انداخت.
افشاگری درباره استارمر و حزب کارگر
یکی از مهمترین بخشهای کتاب اوبورن، نقد دقیق او از کر استارمر و سیاستهای داخلی حزب کارگر است که از طریق سرکوب سخنان ضداسرائیلی و سانسور انتقادات از جنایتهای اسرائیل، به کمک به اسرائیل در ارتکاب جنایت علیه بشریت پرداخته است. اوبورن در یک فصل کامل از کتاب به تشریح چگونگی حضور استارمر در دادگاه بینالمللی عدالت و دفاع از مواضع اسرائیل در برابر اتهامات جنایت جنگی پرداخته است.
حرکت به سوی تغییر
با وجود تمامی اینها، اوبورن در پایان کتابش به یک امید اشاره میکند: احیای سیاستهای ضدصهیونیستی در بریتانیا. در سپتامبر ۲۰۲۵، زک پولانسکی، رهبر جدید حزب سبز بریتانیا، با پیامی قوی درباره لزوم به رسمیت شناختن اسرائیل بهعنوان دولتی جنایتکار و حمایت از تحریمهای اقتصادی علیه این رژیم به عنوان یک برنامه سیاسی انتخاباتی، به رهبری حربش رسید. این تغییر در سیاستهای حزب سبز، امیدی به حرکت به سمت سیاستهایی ضد جنایت و ضد جنگ برای نجات فلسطینیها ایجاد کرده است.
کتاب «همدست با جنایتکار» یک تحقیق جامع و بیرحمانه از همدستی بریتانیا در جنایتهای اسرائیل علیه غزه است. این اثر نه تنها وضعیت کنونی سیاستهای بریتانیا را نشان میدهد بلکه راهی برای رستگاری و بازسازی سیاستهای ضد جنگ و ضد صهیونیستی در آینده فراهم میآورد. آثار این کتاب، در کنار تحولات سیاسی در بریتانیا، میتواند به یک نقطه عطف در حرکت جهانی برای پایان دادن به سکوت در برابر جنایات اسرائیل و جلب پاسخگویی برای مسئولان آن تبدیل شود.
انتهای پیام/
