از میدان تا بازسازی؛ سرمایه انسانی و آغاز فصل جدید اقتدار ملی ایران
به گزارش خبرگزاری آنا، علی احمدمحرابی پژوهشگر سیاست گذاری و حوزه راهبردی در مطلبی نوشت: جنگ ۱۲ روزهی رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران، اگرچه از حیث نظامی کوتاه بود، اما از منظر اجتماعی، فرهنگی و مدیریتی، آزمونی بزرگ برای بازشناسی ظرفیت «سرمایه انسانی» در ساخت اقتدار ملی محسوب میشود. همانگونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانات اخیر فرمودند: سرمایه انسانی مؤمن، متخصص و امیدوار، بزرگترین دارایی ملت ایران است.
این جمله، کلید فهم مرحله پس از جنگ است؛ مرحلهای که پیروزی صرفاً در میدان نبرد نیست، بلکه در بازسازی و تعالی درونی جامعه تحقق مییابد.
در ادبیات راهبردی معاصر، «سرمایه انسانی» نه فقط نیروهای کارآمد، بلکه ترکیبی از ایمان، آگاهی، مهارت، و اراده ملی است. مقالههای دانشگاهی حوزه امنیت انسانی نیز نشان میدهد که کشورهایی که پس از جنگ توانستهاند ظرفیت منابع انسانی خود را بازآرایی کنند، از بحران عبور کرده و به جهش تمدنی دست یافتهاند. ایران اسلامی، با اتکا به همین قاعده، در حال عبور از مرحلهی سختافزار قدرت به مرحلهی نرمافزار اقتدار است؛ اقتداری که بر محور انسانِ مؤمن و مسئول شکل میگیرد.
در بیانیهی گام دوم انقلاب، امام خامنهای (مدظلهالعالی) «جوانان مؤمن و کارآمد» را موتور اصلی پیشرفت کشور دانستند. این تعبیر، دقیقاً نقشه راه ایران پس از جنگ ۱۲ روزه است. جنگ نشان داد که دشمن در پی تضعیف امید و تفرقه در درون جامعه است؛ و در مقابل، جمهوری اسلامی با شبکهای از نیروهای مؤمن در میدان، جبهه مقاومت را از مرزهای ایران تا قلب فلسطین امتداد داد.
اکنون، دوران بازسازی معنوی و مدیریتی آغاز شده است. باید به جای تمرکز صرف بر خسارات مادی، ظرفیت انسانیِ برآمده از این تجربه را سازماندهی کرد؛ از خانوادههای شهدا و جانبازان تا متخصصان علمی، فرهنگی و فناورانهای که میتوانند در مسیر بازسازی جبهه تمدنی اسلام نقشآفرین باشند. همانگونه که امام خمینی (سلام الله علیه) در وصیتنامه سیاسی الهی خود فرمودند: «ما از هرچه داریم میگذریم، اما از انسانهای مؤمن و عالم نمیگذریم.»
در نهایت، «جنگ ۱۲ روزه» یک واقعهی نظامی نبود، بلکه آزمونی تاریخی بود برای سنجش کارآمدی مدل انقلاب اسلامی در تکیه بر مردم و نیروهای مؤمن. اگر این سرمایه انسانی به درستی هدایت، آموزش و پشتیبانی شود، ایران نه تنها از این نبرد پیروز بیرون آمده، بلکه پایهگذار مرحلهای نو در معادلات منطقهای و جهانی خواهد بود؛ مرحلهای که در آن، انسانِ انقلابی محور قدرت است، نه سلاح.
انتهای پیام/
