به دبیر گفتم کجا دوست دارم کار کنم؛ قرار نیست همه قهرمان دنیا شوند/ با خدا معامله کردم آمدم؛ کاری که کردم جسارت میخواهد+ فیلم
به گزارش خبرگزاری آنا، مسابقات المپیک جوانان آبان ماه در بحرین در پیش است. این روزها اردوی آمادهسازی نوجوانان و جوانان زیر نظر غلامرضا محمدی و کادرش؛ عباس حاجکناری، میثم مصطفی جوکار و محمدحسین محمدیان در کمپ تیمهای ملی در جریان است.
دارنده دو نشان نقره و دو نشان برنز جهان که حالا دیگر بیش از دو دهه است، به عنوان مربی در کنار کشتی است و سابقه سرمربیگری همه ردههای سنی را دارد.
او در گفتوگوی تفصیلی با خبرگزاری آنا، در مورد مسابقات پیش روی جوانان، نسل خوبی که همراه با او از رده سنی نوجوانان به بزرگسالان آمدند و اکنون بار دیگر قهرمان جهان شدهاند و کاری که دلی آن را دوست دارد صحبت کرد.
این گفتوگو پیش روی شماست:
آنا: با چند مرحله اردو به المپیک آسیایی بحرین خواهید رفت؟
این سومین مرحله اردوی ماست که تا روز دوشنبه ادامه دارد، اردوی سوم ما ۲۱ مهر تمام میشود و دوباره ۲۶ مهرماه دوباره بچهها به اردو میآیند. اردوی آخر یک هفتهای است که به اعزام متصل خواهد شد. کشتی آزاد ۶ و ۷ آبان برگزار میشود، هر روز ۴ وزن. بازیهای آسیایی جوانان در ۸ وزن است، دو وزن بالا نیستند.
آنا: وضعیت تیم چطور است؟
شرایط خداراشکر خوب است. در چند وزن انتخابی داشتیم. مسابقات مثل بازیهای آسیایی برگزار میشود فقط در رده سنی جوانان. این چندمین دوره رقابتهاست. میزبانها در این المپیک آسیایی جوانان مشخص میکنند بعضی از رشتههایی که خودشان شرایط بهتری در آن دارند، اضافه شوند.
آنا: تیم اعزامی به بازیهای آسیایی جوانان طبق همان چرخه انتخابی برگزار شده برای تیمهای پایه انتخاب شد؟
یک تعداد به مسابقات جهانی رفتند و عملکردشان خوب بود و فاصلهشان با نفر دوم زیاد بود. قبل از جهانی هم در تورنمنت ترکیه شرکت کرده بودند، آنها مستقیم انتخاب شدند، ولی در ۵ وزن ما انتخابی برگزار کردیم: ۵۵، ۶۰، ۶۵، ۷۱، ۸۰. که نسبت به مسابقات جهانی تغییراتی در ترکیب ایجاد شد.
آنا: از ترکیب تیمی که به جهانی رفت، چند نفر در این تیم هستند؟
۴۵ کیلو پارسا طهماسبی هست، ۴۸ کیلو سینا بوستانی، ۵۱ کیلو تغییر ایجاد شده، آرمان الهی باتوجه به نتایج سینا اردو در جهانی جایگزین شد. ۵۵ کیلو یاسین زارع انتخاب شد، ۶۵ کیلو مرتضی حاج ملامحمدی از جهانی هست، البته انتخابی داد و همه را برد. ۷۱ کیلو تغییر کرد زرین کام در انتخابی جایگزین آرشام وهابیان شد. وهابیان آمده یک وزن بالاتر که با پارسا کرمی کشتی گرفت که کرمی انتخاب شد. ۵۰ درصد تیممان سال بعد نوجوانان هستند و ۵۰ درصد میروند جوانان. این مسابقات هم خیلی خوب است.
آنا: سالها قبل که سرمربی نوجوانان بودید هم دو تا از بچهها را به المپیک جوانان بردید که دو مدال نقره گرفتند.
بله، امیرحسین زارع و محمد کریمی. یک خاطره هم از آنجا بگویم. امیرحسین را که به المپیک بوینس آیرس بردم، بهشان گفتم این جو و شرایط را ببینید به زودی شما تجربه میکنید، به خصوص امیرحسین. تو به زودی شانس این را داری که المپیک را تجربه کنی که امروز او دو المپیک توکیو و فرانسه رفته و شانس حضور در المپیک سوم را هم دارد. آنجا میدان خیلی خوبی برای بچهها بود، امروز هم این المپیک آسیایی برای کشتی ما میدان خوبی است و این را به بچهها هم گفتم. از مسابقات جهانی هم برای ما مهمتر است، چون برای ورزش ما مهم است.
آنا: امیرحسین زارع که به تیم ملی بزرگسالان اضافه شد، اما محمد کریمی رفت. از او خبر دارید؟
متاسفانه فکر کنم آسیب دید و وزنش سنگین شد و نتوانست در کورس بماند.
آنا: موضوع حفظ کردن این بچهها خیلی اهمیت دارد. شما مدیر تیمهای ملی پایه هستید، قطعا تمام تلاش بر این است که موضوع «انتقال» از ردههای سنی مختلف به خوبی انجام شود.
بله خیلی مهم است. چند تا از اینها حفظ شدند و خیلی خوب تزریق شدند به تیم ملی بزرگسالان که سرآمدشان امیرحسین زارع، رحمان عموزاد، محمد نخودی و امیرمحمد یزدانی هستند. یک تعدادیشان در رده نوجوانان قهرمان دنیا هم شدند، اما نیستند، مثل مهدی عشقی یا محمدرضا قیاسی. هیچکدامشان حالا نیستند و آنطور که باید موفق نشدند.
آنا: این مشکل سیستم است یا کشتیگیر که انتقال در مورد برخی به درستی صورت نگرفت؟
چون تجربه کار در اکثر حوزهها را دارم من فکر میکنم بیشتر برمیگردد به خود کشتیگیر و خانواده و محیط زندگیاش. ولی قرار هم نیست همهشان قهرمان دنیا شوند، یک روال طبیعی است. خداراشکر که تعداد زیادشان حفظ شدند.
آنا: دورهای که خودتان سرمربی تیم ملی نوجوانان بودید این انتقال خیلی خوب اتفاق افتاد و برخی از آنها مثل خود زارع و عموزاد به نوعی از نوجوانان به بزرگسالان پرش داشتند.
بله جهشی عمل کردند و این خیلی خوب بود. این یک موجی را ایجاد کرده که بچههای امروز دنبالهروی همانها هستند. این اتفاق نه یک بار که دو بار در کشتی ما افتاده، ما بعد از المپیک پکن هم این کار را کردیم. یک عده کشتیگیر جوان بودند که بعد از فاجعه پکن روی آنها کار کردیم که یک تیم خیلی خوب ساخته شد و تا المپیک ریو هم جواب داد. این بچهها خوب انتقال پیدا کردند و خود علی آقای دبیر هم دنبال همین موضوع است. میگوید من فقط از پایه میخواهم باز دوباره یک نسل دیگر بیاید ولی قطعا نیاز به نگاه ویژه هم دارد. هرچند خیلی نگاه خود رئیس فدراسیون به صورت ویژه هست ولی فکر میکنم اتفاقات مثبت عملی هم بیافتد که در جلسهای که با رئیس فدراسیون خواهیم داشت حتما موضوعاتی را مطرح خواهم کرد.
آنا: در مورد شما همیشه این موضوع مطرح بوده که با تیمهای پایه خوب نتیجه گرفتید، هرچند که کارنامهتان در بزرگسالان هم قابل دفاع بوده است.
یک اتفاقی افتاد حالا در شرایط سخت گفتم آن جاهایی که کشتی نیاز داشته و واقعا در بدترین شرایط چند دهه گذشته بوده یکی بعد از پکن و یکی بعد از ۲۰۱۸، این بدترین شرایط ما بوده که آنجاها من سرمربی تیم ملی بزرگسالان شدم. نیاز بوده و آمدم که کمک کنم. فکر هم میکنم تا حدود زیادی هم موفق بودیم خصوصا آن سه سال اول. آن جایی که خلأ احساس شده و کشتی نیاز داشته که در بحث پایه کاری انجام دهیم؛ به خود علیرضا دبیر هم گفتم که قطعا اگر بعد از لسآنجلس را میخواهیم ببینیم باید روی همین بچهها تمرکز کنیم. بعید میدانم در تاریخ کشتی کسی را داشته باشیم که از تیم ملی بزرگسالان به نوجوانان آمده باشد.
آنا: کمتر مربیان چنین کاری را میکنند، چون بزرگسالان ویترین و برند است. شما چطور به موضوع فکر میکنید که چنین تصمیماتی را گرفتید؟
این برایم همان عشق است که مرزها را رد میکند. شعار نیست، چون در عمل انجامش دادم. خیلی راحت نیست، بعید میدانم کسی بتواند این کار را انجام دهد. همهاش لطف خداست و باید از خیلی چیزها بگذری که بتوانی با این بچهها کار کنی. خیلی سخت است گذشتن از جایگاه سرمربیگری تیم ملی بزرگسالان ولی آدم وقتی کشتی را دوست دارد و احساس کند یک جایی میتواند کمک کند، این کار را میکند.
آنا: آنجا (بزرگسالان) همهاش دیده شدن هست، ولی در نوجوانان خیلی کارها دیده نمیشود. خودِ این به نوعی جزو سختترین کارهاست که تو کار بسیار سختی را داری انجام میدهی ولی درعین حال از آن دیده شدن هم خبری نیست و کار هم خیلی زیاد است. شما خیلی هم خوب با نوجوانان و جوانان ارتباط میگیرید.
آنجا ویترین است؛ بله ارتباط عاطفی خیلی خوبی هم با همهشان دارم. بزرگ شدن و پیشرفت و موفقیتشان را میبینم لذت میبرم. اینکه الان امیرحسین زارع، رحمان عموزاد و... با ۲۴ سال سن، ۶-۵ مدال جهانی و المپیک بر سینهشان میدرخشد، خیلی برایم ارزشمند است. یک موضوع مهم اینکه، اینکه حتما رئیس فدراسیون باید یک نگاه ویژه، عملی و کاربردی نسبت به تیم پایه داشته باشد و یک برنامه مدون را در نظر بگیرد که اول، نیروهای مستعد را شناسایی و حفظ کرده و بعد هم خوب به رده بزرگسالان انتقالشان بدهیم. هیچ چیزی به جز عشق نیست.
آنا: نگران قضاوت شدن نیستید؟
دیگر از این موضوع رد شدم. آن موقعها خیلی سخت بود. سری اول که ۲۰۱۷ برگشتم نوجوانان. البته قبل از اینکه سرمربی بزرگسالان بشوم، ۲۰۰۷ نوجوانان بودم، زمان مرحوم یزدانیخرم. اولین جایی که من به عنوان سرمربی آمدم، نوجوانان بود که بهنام احسانپور و بقیه بچهها بودند. کار کردن با این بچهها، مقدس است. در عین حال که خیلی هم سخت است. شهامت و جسارت هم میخواهد. به خودت این جرات را بدهی بروی در چالش، اینها اصلا با کار بزرگسالان قابل قیاس نیستند. اینجا خیلی سختتر از بزرگسالان است و پیچیدگی خاص خودش را دارد. بعضی وقتها آدم با خدا معامله میکند، من آمدم و از همه چیزم میگذرم.
آنا: ۲۰۱۸ که آمدید اوضاع چطور بود؟ محصول نهایی که تحویل دادید که خیلی خوب بود.
اوضاع اصلا خوب نبود. سال قبلش تیم ما هشتم جهان شده بود، اولین سال چهارم شدیم و سال بعدش قهرمان جهان شدیم. چپ و راست ما هم آمریکا و روس ایستادند و یکی از بهترین نتایج طول تاریخ نوجوانان ما بیرون از ایران بود. ۴ طلا گرفتیم. با اختلاف اول شدیم و از همه مهمتر همه این بچهها بعدا قهرمان جهان و المپیک شدند و همزمان شد با ۲۰۲۵ که در زاگرب کرواسی قهرمان بزرگسالان جهان شد. سال ۲۰۱۸ در کرواسی امیرحسین زارع و رحمان عموزاد قهرمان نوجوانان جهان شدند و تیم ما قهرمان جهان شد، ۷ سال بعد، دوباره در زاگرب تیم ما قهرمان بزرگسالان جهان شد و زارع و عموزاد هم طلا گرفتند. این تقارن برای من خیلی خوشایند بود و یکی از بهترین خاطراتی است که با این بچهها دارم.
آنا: کدام بچههایی که به بزرگسالان نرسیدند، بابتش افسوس میخوردید؟
چند تا بودند، هم مهدی عشقی که حیف شد. محمدرضا قیاسی آن پتانسیل را داشت. علیرضا عبداللهی بود که الان هم هست ولی نتوانست جایگاهی که باید را به دست آورد. عرفان جعفریان که الان هم کشتی میگیرد ولی در تیم ملی بزرگسالان خودش را پیدا نکرد. خیلیها قطعا بودند که حالا در ذهن من نیستند، اما میتوانستند مدعی شوند.
آنا: پدری کردن در تیم ملی نوجوانان خیلی اهمیت دارد، باید در این رده با تمام زندگی این بچهها همراه شوید.
قطعا همین است. اثرگذاری به لحاظ رفتاری و فنی خیلی خودش را نشان میدهد و کامل شکل میگیرند. اینجا اثرگذاری بیشتر است و به لحاظ فنی هم بیشتر روی اینها میشود اثر داشت.
آنا: اینها هم به نوعی از محسنات کار کردن با نوجوانان است.
بله، در جوانان و امید بچهها دیگر کاملا شکل گرفتند و این اثرگذاری کمتر است، اما در رده نوجوانان خیلی جای کار هم به لحاظ الگوسازی رفتاری و هم فنی وجود دارد. ما باید این را یک جوری جا بیندازیم که نگاه خاص و برنامه عملی در دستور کار قرار داشته باشد. مثل کارهای ماندگاری که در زمان ریاست علیرضا دبیر در فدراسیون اتفاق افتاده، یک نسل ماندگار هم از خودش باقی بگذارد. ما هیچ چارهای نداریم، بعد از المپیک لسآنجلس باید این بچهها بیایند و من به شما قول میدهم همینها دو المپیک ۲۰۳۲ و ۲۰۳۶ کشتی ما را تضمین میکنند. یعنی یک دهه بعد از لسآنجلس. حتی اگر قرار است اتفاقی در ردههای سنی تیمهای ملی ما بیافتد باید بعد از مسابقات بحرین بنشینیم و به صورت جدی بازنگری و مسیر راه جدید را با فدراسیون شروع کنیم.
آنا: نوجوانان و جوانان ما دو سال است قهرمان جهان نشدهاند، درحالیکه این جایگاه را آمریکا از آن خود کرده است. این بدین معناست که با نسل چندان خوبی مواجه نیستیم؟
نسل بدی نیست، ما همیشه استعداد داشتیم و داریم ولی کارمان خیلی سخت است. حریفان ما هم خیلی خوب کار میکنند. آمریکا عالی، ژاپن عالی و خود قزاقها و هندیها در پایه خیلی خوب کار میکنند، اما سرآمدشان همان آمریکا و ژاپن هستند. ما اگر میخواهیم از این قافله عقب نمانیم باید به صورت جدی موضوع را دنبال کنیم. هر جا که کشتی به من نیاز داشته باشد نشان دادم که هستم. من فقط دنبال این هستم که شأن آدمها هم باید حفظ شود.
آنا: یعنی به عنوان مدیر تیمهای ملی پایه کشتی آزاد، حاضر هستید که دوباره در رده نوجوانان کار کنید؟
فعلا که تمام تمرکز من روی تیمی است که قرار است به المپیک آسیایی بحرین برود، اما هر جایی که لازم بوده من از خودم رد شدم. قطعا در بحث پایه از تمام ردههای سنی، نوجوانان مهمتر است و نشان دادیم بچههایی که امروز در تیم ملی بزرگسالان پرچمداری میکنند، از نوجوانان استارت زدهاند. اثرگذاری قطعا در نوجوانان بیشتر است، هم به لحاظ فنی و هم رفتاری. آن زمان که مسئولیت تیم پایه را برعهده گرفتم، علی دبیر به من زنگ زد و گفت بیا فدراسیون، جدای از کاری که با هم انجام میدهیم، با هم رفیقیم. ارتباط ما همیشه با هم بوده و ربطی هم به فدراسیون ندارد. بعد گفت میخواهم بیایی کمک کنی. گفتم من فقط دوست دارم در نوجوانان کمک کنم. همان مقطعی بود که تصمیم گرفت سرمربی تیم ملی بزرگسالان را برای المپیک ۲۰۲۴ تغییر دهد و پیشنهاد داد بیایم جوانان. به او گفتم نمیخواهم در این رده کار کنم و هدفم نوجوانان است، باشگاه خودم را هم راهاندازی کردم. گفت به خاطر من بیا کار کن، من هم قبول کردم و گفتم دلم با نوجوانان است، ولی به خاطر تو به جوانان میآیم. در این مدت هم چند بار به او گفتم نمیخواهی یکی را بیاوری جوانان که من بروم نوجوانان، که حتی عباس حاجکناری را هم با نظر من گذاشت، چون قبلا نوجوانان کار کرده بود. الان هم بگوید جوانان بمان، میمانم، اما من از کار با نوجوانان لذت میبرم، چون خودم هم همین رده سنی را در باشگاهم تمرین میدهم. این کار را دوست دارم، چون زیرگیری را به اینها یاد میدهم و اثرم بیشتر است. چند بار با دبیر صحبت کردم و گفتم به فکر جوانان باش، ولی فعلا که تمرکز ما روی مسابقات بحرین است. بعد که برگردیم حتما در این خصوص جلسه خواهیم داشت.
انتهای پیام/
