مسیری مبهم، پایانی طلایی؛ نقشه راه نخبه دانشگاه آزاد
یزدان ملکپور، دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان و دارنده مدال طلای هفدهمین المپیاد علمی دانشجویان علوم پزشکی در حیطه هنر و رسانه و طراحی کمپین، در گفتوگو با خبرنگار آنا مسیر تحصیلی و تجربه خود در المپیاد را روایت کرد. او بیان کرد که تا چند ماه قبل از آغاز المپیاد از سازوکار آن بیاطلاع بوده، اما تجربه این رقابت، شور و انگیزه دوباره ای را در او زنده کرده و او را به مدال طلا رسانده است.ملکپور همچنین وجود استمرار در مسیر زندگی را مهمتر از انگیزهٔ اولیه دانست.
نقطه عطف ماجراجویی
این نخبه دانشگاه آزاد اسلامی درباره نقطه آغاز مسیر تحصیلی و انگیزه ورود به پزشکی بیان کرد: «من از بیست سالگی وارد رشته پزشکی شدم. نقطه آغاز این مسیر برای من بین ۱۸ تا ۱۹ سالگی بود و دو سال طول کشید تا شور زندگی را در خودم پیدا کنم و آن را جهت دهم. شور سرشار بود، اما جهت مشخصی نداشت؛ به همین دلیل دو سال طول کشید تا بتوانم دقیقتر خودم را بشناسم و تصمیم بگیرم.» وی افزود: «عمیقاً و بدون کلیشه، واقعاً دلم میخواست برای کشورم ایران کاری انجام دهم و این تفکر در تمام حیطههای زندگیام همراه من بود. علاقه و عرقی که از بچگی به تاریخ و این سرزمین داشتم، در تصمیمهای امروزم نیز تاثیرگذار است.»
وی درباره آشنایی اولیه با رشته پزشکی گفت: «از نه سالگی با این رشته آشنا شدم؛ دایی من پزشک و جراح مغز و اعصاب است و همین باعث شد علاقهام به پزشکی بیشتر شود. نهایتاً در بیست سالگی وارد دانشگاه آزاد اسلامی کرمان شدم و در شهر خودم ماندن را انتخاب کردم تا شهریار خودم باشم و تحصیل را آغاز کنم.»
نقش هنر و رسانه در آموزش پزشکی
ملکپور درباره این حیطه آموزش پزشکی در حوزه هنر و رسانه گفت: «کاری که انجام میدهیم این است که مخاطب یک اثر هنری را بر پایه و قالب هنر سلامت بشناسد. امسال انتخاب من کار هنر چیدمان بود تا بتوانم با مخاطب ارتباط برقرار کنم، به گونهای که خودش احساس صاحب اثر بودن کند. وقتی مخاطب در ایجاد اثر شرکت میکند، حس تعلق پیدا میکند و تاثیر پیام برای او دوچندان میشود.» وی افزود: «اگر بخواهم ساده توضیح بدهم، باید به تعریف پیکاسو از هنر معاصر اشاره کنم؛ او گفته بود اگر بتوانید از دیوار آویزانش کنید، نقاشی است؛ اگر بتوانید دورش بچرخید، مجسمه است. هنر چیدمان هم مشابه این است؛ ابزار و متریال کار به گونهای قرار میگیرد که پیام آموزشی داشته باشد. هنر، ابزاری برای انتقال پیام است و وقتی با زیباییشناسی ترکیب شود، تاثیر آن چندین برابر میشود.»
وی درباره استفاده از ظرفیتهای رسانه در هنر توضیح داد: «در رسانه، ما از شبکههای اجتماعی جمعی مثل اینستاگرام، فیسبوک و توییتر استفاده میکنیم، ابزارهایی که تقریبا همه با آنها در ارتباط هستند. ما بستر استفاده از این ابزارها را فراهم کردیم تا مخاطب خود به تجربه آموزش ناخودآگاه دست پیدا کند و پیگیر یادگیری شود. کمپین ما، «قدمهایی نرسیده»، نه در قالب بروشور و موعظه، بلکه به صورت تعاملی اجرا شد. این کمپین میتواند در ایستگاههای مترو، قطار، گالریها و یا به صورت متن حاشیهای گالریها اجرا شود.» وی افزود: «انعطافپذیری کمپین باعث شد طیف وسیعی از مخاطبان، خواسته یا ناخواسته، تحت آموزش قرار بگیرند.»
این مدال آورالمپیاد علوم پزشکی درباره نقش این حوزه در آموزش پزشکی و سلامت کشور گفت: «این حیطه رابط و پلی بین علم و مردم عادی جامعه است. هدف، انتقال پیام علمی به زندگی روزمره مردم و ارتقای سلامت آنهاست. این حوزه پلی بین دنیای آکادمیک و زندگی روزمره جامعه ایجاد میکند و نقش آن در آموزش پزشکی و سلامت غیرقابل انکار است.» وی افزود: «وزارت بهداشت طی دو تا سه سال گذشته به اهمیت این حیطه توجه کرده و آن را به عنوان حوزهای جدید وارد آموزش سلامت کرده است.»
نقشه راه موفقیت در المپیاد
همه چیز در زندگی گذراست؛ استمرار مهمتر از انگیزه اولیه است و انگیزه خود در مسیر ساخته شده و ارتقا پیدا میکند.
وی درباره انگیزه اولیه اش در آغاز این مسیر و تطابق آن با شرایط فعلی گفت: «انگیزه اولیه من، مثل هر کس دیگری که وارد محیطی میشود، سرشار از شور بود. اما زندگی خطی نیست و فراز و نشیب دارد؛ در پنج سال گذشته، بیشتر در پی یافتن حقیقت بودم و سقوطهای انگیزشی شدیدی را تجربه کردم. برخی اتفاقات کوچک، مثل تجربه المپیاد، دوباره شور و انگیزه مرا زنده کرد.» وی افزود: «تا بهمن ماه اصلاً نمیدانستم سازوکار المپیاد چیست و این تجربه باعث شد دوباره حس کنم آن انگیزههای بچگی میتواند پررنگتر شود. باید بدانیم همه چیز در زندگی گذراست؛ استمرار مهمتر از انگیزه اولیه است و انگیزه خودش در مسیر ساخته و ارتقا پیدا میکند.»
ملکپور درباره نحوه موفقیت در المپیاد گفت: «تا دی یا بهمن ماه که آزمون غربالگری داشتیم، اصلاً نمیدانستم سازوکار المپیاد چیست. ورود من اتفاقی بود و حوادث اتفاقی دو حالت دارند؛ یا تا ابد در ذهن میمانند یا آنقدر بدیهی میشوند که از کنارش عبور میکنیم. این تجربه، مسیر دانشجویی من را از صرفاً گرفتن مدرک به یک مسیر زیسته و پرمعنا تبدیل کرد.» وی افزود: «هیچ مانعی در مسیر وجود ندارد؛ ناامیدیها خود مسیر هستند.»
تجربه ماندگار دوران تحصیل
وی درباره تجربه ماندگار دوران تحصیل خود بیان کرد: «ما اولین ورودیهایی بودیم که در دوران اپیدمی کرونا وارد دانشگاه شدیم. تا سه ترم رنگ دانشگاه را ندیدیم و کلاسها کاملاً مجازی بود، اما کیفیت آموزش حفظ شد. این تجربه تاریخی و به یادماندنی برای من بود.» وی افزود: «درعین حال، تلخی این دوران از دست دادن بسیاری از هموطنان و انسانها بود که بسیار غمناک بود.»
نگاهی به آینده و پیامی به دانشجویان فردا
وی درباره نگاه خود به آینده گفت: «زندگی همان است که هست و امید، مسیری است که نباید گم شود. امید خود هدف و مسیر است، نه صرفاً ابزار.»
ملکپور در پایان خطاب به دانشآموزان و دانشجویان علاقهمند به این حوزه گفت: «زندگی هیچوقت نمیایستد تا آماده شویم. اوج ناآمادگی ما، همان اوج آمادگی ماست. وارد مسیر شوید، خود مسیر به شما میآموزد. به قول شاعر: تو پای به ره در نه و از هیچ مپرس، خود راه بگویدت که، چون باید رفت. این همان چیزی است که من به آن واقعا اعتقاد دارم»
انتهای پیام/
