چرا سازمان منافقین باید از عملکرد شورای پنجم تعریف کند؟/ مدیریت شهری مجمع‌الجزایری است که اعضای شورا بر هر جزیره آن حاکم هستند/ تهران با توییت اداره نمی‌شود!

به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، همواره یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که در دوره پنجم شورای شهر بحث‌های زیادی در ارتباط با آن مطرح شد عملکرد مدیریت شهری در دوره سوم و چهارم بود موضوعی که مرتضی طلایی، نایب رئیس دوره چهارم و عضو دوره سوم شورای اسلامی شهر تهران ضمن پاسخگویی به این موارد به کم و کاستی‌های عملکردی شورای پنجم نیز پرداخت که در ادامه این گفتگو در قالب مصاحبه‌ای تفصیلی ارائه می‌شود:

آنا: چرا با وجودی‌که طرح‌ها و برنامه‌های خوبی در مدیریت شهری تدوین می‌شود ولی شاهد هیچ اقدام و تحولی در شهر تهران نیستیم؟

طلایی: پیش از آغاز بحث لازم می‌دانم به این نکته اشاره کنم، هر جا صحبت از مدیریت شهری می‌شود منظور شورای شهر و شهرداری است. اما در خصوص سؤالی که مطرح شد باید اعلام کنم که براساس 10 سال ارتباط مستقیم با مدیریت شهری و پیش از آن هم که به‌صورت غیرمستقیم با مدیریت شهری در ارتباط بودم می‌توانم بگویم، آنچه باعث می‌شود در هر دوره‌ای برنامه‌های خوب و مردم‌پسندی که از سوی مدیریت شهری مطرح می‌شود، در صحنه و عمل به نتیجه نرسد ناشی از عوامل ساختاری، قانونی و مدیریتی است.

در ارتباط با مشکلات ساختاری علی‌رغم وجود ظرفیت‌های بالقوه‌ای که در خود بدنه شهرداری تهران نهفته است، اما در هر دوره‌ای از مدیریت شهری که مدیری بر سر کار می‌آید حجم قابل توجهی نیرو به همراه خود می‌آورد و به بدنه شهرداری تزریق می‌کند که نتیجه آن سرخوردگی نیروهای باسابقه و کنار رفتن آنها است.

از دیگر ضعف‌ها در ساختار و بدنه شهرداری این است، نیروهایی که به بدنه وارد می‌شوند، شاید از ظرفیت خوبی برخوردار باشند اما به‌دلیل عدم جانمایی مناسب با توجه به اهداف و مأموریت‌های سازمانی نمی‌توانیم طرح و برنامه‌ها را به نتیجه برسانیم. در واقع هیچ نسبتی میان مجموعه و رأس سازمان حتی در سطح مدیران میانی هم وجود ندارد و این عدم تناسب نیروها با مدیران بالادستی باعث می‌شود تا پیوندی میان آنها وجود نداشته باشد و با وجودی‌که ممکن است بدنه به سازمان خود علاقه‌مند باشد ولی ارتباط عمیق و قلبی میان کارکنان و مدیران بالادست وجود ندارد.

در هر دوره‌ای از مدیریت شهری که بر سر کار می‌آید حجم قابل توجهی نیرو به همراه خود می‌آورد که البته آنها هم می‌آورند و به بدنه شهرداری تزریق می‌کنند که نتیجه آن چیزی سرخوردگی نیروهای باسابقه و کنار رفتن آنها نیست

ضعف قوانین و مقررات دومین عامل ناکامی طرح‌ها و برنامه‌های حوزه مدیریت شهری در پایتخت است. به‌طور معمول برای انجام کار ما نیاز به قوانین و مقررات داریم. تبدیل ایده به مدل عملیاتی نیاز به یک فرآیند است.

شعارهایی که داده می‌شود می‌بایست دارای سند، برنامه و مانیفست باشد. راهبردها، اهداف، تعداد کمّی برنامه‌‌ها باید از یک نظام ارزیابی عملکردی برخوردار باشد به‌عنوان نمونه وقتی شما وضعیت نظافت شهر را مشاهده می‌کنید متوجه می‌شوید که علی‌رغم تلاش‌ها نتیجه مطلوب در کف شهر مشاهده نمی‌شود چون نحوه نظارت بر پیمانکار، بازخواست، تشویق و تنبیه، کارنامه و خوب و بدی برای آن تعریف نشده و با وجودی‌که ممکن است تشکیلاتی هم برای آن تعریف شده باشد ولی چون سندهای تحقق اهداف در قالب نظام برنامه‌ای تعیین نشده به نتیجه لازم نمی‌رسد.

در این میان نمی‌توانیم از اشکالات مدیریتی نیز به سادگی عبور کنیم، مدیرانی که در واقع این روزها بیشتر دوست دارند در حد شعار حرکت کرده و با شعار سازمانشان را اداره کنند. الان شما اعلام می‌کنید که می‌خواهم شهر را به شهر شهروندان تبدیل کنم، با چه منطق و مبانی اعلام کردید که می‌خواهم این کارها را انجام دهم.

این روزها مدیران شهری دوست دارند با شعار سازمانشان را اداره کنند

آنا: رویکرد اخیر مدیریت شهری در حادثه کلینیک سینا را چطور ارزیابی می‌کنید؟

طلایی: نتیجه‌ای که از بحث‌های کارشناسی و گفتگوها به دست آمده خروجی‌اش این شده که فعلاً دو مقصر در این میان مشخص شده است: یک، مردم و دوم آنهایی که کشته شدند.

متأسفانه همان‌طور که پیش‌تر اعلام کردم یکی از مشکلات مدیریت شهری ما خلاء‌های قانونی است. تداخلات و مشکلات قانونی باعث می‌شود متولی شهر مشخص نباشد و هرکسی بتواند مسئولیت را از خود سلب کرده و به گردن دیگری بیندازد.

عجیب‌تر این‌که در این حادثه می‌بینیم که مدیریت شهری خیلی عادی عمل کرده و از کنار کشته‌ها و مجروحان این حادثه به سادگی عبور می‌کنند. این موضوع برای من جای تعجب دارد که افرادی‌ که در دوره پیشین شورای شهر پای کار بودند و در حادثه پلاسکو علی‌رغم همه تلاش‌های تشکیلات شهرداری در شورا شهرداری را متهم کردند ولی اکنون هیچ‌کس حرفی نمی‌زند و در این رابطه مصاحبه نمی‌کند. مشخص نیست چه اتفاقی برای برخی از اعضای شورا افتاده که پلاسکو را با ساختمان سینا متفاوت می‌بینند و در حالی‌که در دوره گذشته به خانه‌های حادثه‌دیدگان می‌رفتند اکنون بر صندلی‌ شورا تکیه زده‌اند و گویی اتفاقی نیفتاده است.

آنا: عملکرد مدیریت شهری را در دوره پنجم با دوره‌های قبل چگونه ارزیابی می‌کنید؟

طلایی: اگر برآوردی از افکارعمومی داشته باشید پاسختان را راحت به‌دست می‌آورید. ممکن است دوستان ما در شورا مدعی باشند که چه کردیم و چه نکردیم اما خروجی آن به کام مردم نیست.

آنچه بنده در سطح جامعه از افکارعمومی برداشت می‌کنم این است که نه تنها مردم، بلکه طرفداران طیف حاکم بر شورا که برای نشاندن آنها بر صندلی شورا زحمت زیادی کشیدند و حتی بدنه شهرداری نیز از آنها اظهار نارضایتی می‌کنند.

سؤال من از این دوستان خیلی ساده است در شورای پنجم اعلام می‌کنند که ما 80 درصد پیش‌بینی‌های بودجه‌ایمان را محقق کردیم نتیجه آن چیست؟ در دوره 10 ساله شورای سوم و چهارم بودجه ما از 3 هزار میلیارد شروع و به 17 هزار میلیارد تومان ختم شد. میانگین این 10 سال، سالی 10 هزار میلیارد تومان می‌شود 100 هزار میلیارد تومان در حالی‌که امروز بنا بر اذعان کارشناسان فقط ابنیه و املاک شهرداری تهران بدون درنظر گرفتن سرمایه، پل‌ها و متروها بالغ بر 500 هزار میلیارد تومان برآورد می‌شود.

مدیریت شهری در دوره چهارم و پنجم تنها با 100 هزار میلیارد تومان بودجه فقط در یک بخش 500 هزار میلیارد تومان آورده به شهر و شهرداری اضافه شده در حالی‌که اکنون ابنیه و املاک شهرداری تهران 500 هزار میلیارد تومان برآورد شده است

میزان بدهی دوره 10 ساله ما در مدیریت شهری و دو سال قبل آن هم که ما حضور نداشتیم، 26 هزار میلیارد تومان اعلام کردند که 6 هزار میلیارد تومان آن بدهی مناطق به پیمانکاران و 2 هزار میلیارد تومان آن بدهی سازمان‌ها و شرکت‌های شهرداری به پیمانکارها بوده است. در این بازه زمانی که ما در شورا حضور داشتیم در طول سال بین 20 تا 25 کیلومتر مترو می‌ساختیم و ساخت هر متر مترو از صفر تا 100 که قطار بر روی آن حرکت کند 200 تا حداکثر 250 هزار میلیارد تومان بوده و الان که ما با هم صحبت می‌کنیم آن عدد بین 600 تا یک هزار میلیارد تومان افزایش پیدا کرده است. پیش از دوره پنجم مدیریت شهری با 100 هزار میلیارد تومان بودجه فقط در یک بخش 500 هزار میلیارد تومان آورده به شهر و شهرداری اضافه کرده‌ایم.

امروز و با گذشت سه سال از دوره مدیریت شهری دوره چهارم تنها 25 هزار میلیارد تومان رقم وام‌هایی است که مدیریت شهری دریافت کرده است. بودجه سه سال گذشته مدیریت شهری در دوره پنجم بالغ بر 60 هزار میلیارد تومان است و بنا به اذعان رئیس شورای شهر حتی یک متر هم به خطوط مترو اضافه نشده است.

سؤالی که در این میان مطرح می‌شود این‌ است که در طول 10 سال شهر تهران علاوه بر مترو با پروژه‌هایی همچون  تونل نیایش، تونل توحید، تونل غزه، بزرگراه شوشتری، بزرگراه صدر، پل‌های طبقاتی صدر و بزرگراه امام علی(ع) متحول شده است ولی ما در این سه سال کاری نمی‌بینیم البته این تنها حرف من نیست بلکه اعداد و ارقام و آن چیزی است که از نگاه مردم بیان می‌شود.

با وجودی‌ که شورای شهر دوره پنجم نسبت خود را با انقلاب یکی می‌داند و اعضای شورا در نظام تعریف می‌کنند اما سازمان منافقین باید بیاید و از عملکرد آنها تعریف کند که این خود موضوعی است که دوستان ما در شورای شهر نباید به راحتی از آن عبور کنند.

من باور دارم که شهرداری تهران در واقع یک دولت‌شهر است و توقعی که از آن می‌رود ثبات و پایداری است اما همین‌که ما در بازه زمانی سه ساله سه شهردار تغییر می‌دهیم نشان از بی‌ثباتی در عملکرد است.

با وجودی‌که شورای شهر پنجم تهران خود را با انقلاب یکی می‌داند ولی سازمان منافقین از آنها تعریف می‌کند

صحبت‌های من از سر یک رویکرد یا نگاه سیاسی نیست من به‌عنوان یک دوست با آنها سخن می‌گویم و علاقه‌مند موفقیت آنها هستم چون واقع امر این است که مردم بین ما و آنها فاصله‌ای نمی‌بینند و همه ما را یکپارچه فرض می‌کنند بنابراین اگر مردم راضی باشند ما هم از آن بهره‌مند خواهیم شد.

می‌خواهم به دوستانمان بگویم اگرچه فرصت‌های طلایی را از دست داده‌اید اما در یک سال باقی مانده باز هم باید تلاش‌تان را حول این محور بگذارید که کاری انجام شود. مبادا به حسب یک رویه که سال آخر دولت‌ها، مجلس‌ها، شوراهای ما که دیگر خودبه‌خود از کار فاصله می‌گیرند و می‌آیند و دنبال جمع و جور کردن خودشان می‌روند که  مبادا دوره بعدی نباشند. محکم این یک سال باقی مانده را تلاش کنید تا یک کاری برای مردم انجام شود.

آنا: مدیریت شهری کمرنگ بودن نقش خود در بحران کرونا را به این دلیل می‌داند که تنها یک حق رأی در ستاد دارد، ارزیابی شما نسبت به عملکرد فعلی مدیریت شهری چیست و اگر این اتفاق در دوره شما رخ می‌داد چه می‌کردید؟

طلایی: آیا واقعاً سیستم دولت برای دوستان ما جایگاهی این‌چنینی قائل است یا این‌که خود دوستان ما برای حفظ جایگاه و وظیفه‌ای که بر عهده‌شان است تلاشی نکردند؟

من همین‌قدر می‌فهمم که در شهر وقتی تردد کرده و با مردم در این‌باره صحبت می‌کنم هیچ اثری از این‌که مدیریت شهری در موضوع کرونا فعالیت کرده مشاهده نمی‌کنند و اگر هم کاری در این بین صورت می‌پذیرد مردم این حس را ندارند.

اگر چنین اتفاقی در دوره چهارم رخ می‌داد اولین کاری که می‌کردم ستاد مدیریت کرونای شهر تهران را در شهرداری و شورا تشکیل می‌دادم و به دستگاه‌های دیگر کاری نداشتم چون من وظیفه خودم را انجام می‌دهم و کلید شهر در اختیار من است. زندگی مردم با من است. روزانه چند میلیون نفر شهروند در طول روز با مدیریت شهری در تماس هستند؟ کجا یک چنین حجمی از تعامل وجود دارد؟ فقط در حمل و نقل روزانه چند میلیون نفر با مدیریت شهری در ارتباط قرار می‌گیرند.

به جای این‌که بروم در جایی بنشینم و یک رأی داشته باشم، دیگران را می‌آوردم در ستاد کرونای مدیریت شهری پایتخت می‌نشاندم و می‌گفتم شما اینجا یک رأی دارید. شما نمایندگان مردم در شورا هستید و به حسب قانون مسئولان، استاندار، فرمانداران، بخشداران، مدیران دستگاه‌های اجرایی موظفند به شما پاسخ بدهند. این که دیگر قانون است، حالا این‌که ما آن را جدی نگرفته و با آن خوب برخورد نکردیم، اشکال از ما است.

اگر کرونا در دوره چهارم اتفاق می‌افتاد ستاد کرونا را در مدیریت شهری ایجاد و براساس قانون از استاندار، فرماندار، بخشدار و مدیران دستگاه‌های اجرایی می‌خواستیم در جلسات شرکت کرده و پاسخگو باشند نه این‌که خودمان در جلسه ستادی که تنها یک حق رأی داریم شرکت کنیم

آنا: در بازه زمانی سه ساله مدیریت شهری حتی یک دستگاه اتوبوس به ناوگان حمل و نقل عمومی اضافه نکرده و الان در سال آخر اعلام می‌کند که یک هزار دستگاه اتوبوس به مجموعه ناوگان اتوبوسرانی اضافه خواهیم کرد، ارزیابی شما در این‌باره چیست؟

طلایی: این در واقع نشان‌دهنده این است که ما ظاهراً اوضاع و احوال دست‌مان نیست. یک اتوبوس وارد کردن از پروسه ثبت سفارش با فرض بر این‌که اکنون وارد کردن آن هم وجود داشته باشد دو سال زمان نیاز دارد. مورد دیگر این‌که اتوبوسی که ما 400 تا 500 میلیون می‌خریدیم الان پرس و جو کنید ببینید چند میلیارد شده؟ من اعتقاد دارم شهر را نمی‌توان با شعار اداره کرد.

در همین موضوع حمل و نقل مثالی برای شما بزنم تا ببینید چه اتفاقی افتاده است. ما در دوره فعالیتمان سالی 10 هزار آرم ترافیک صادر می‌کردیم که 8 هزارتای آن را به مردم واگذار کرده و 2 هزارتای آن نیز شناور بود. حال مردم یا می‌خریدند یا نمی‌خریدند. درآمدی که ما از محل فروش آرم طرح ترافیک در سال 95 داشتیم 400 میلیارد تومان بود که سند آن نیز موجود است. دوستان ما در دوره پنجم آمدند و گفتند در توزیع استفاده مردم از طرح ترافیک عدالتی وجود ندارد. طرح جدیدی را ایجاد کرده و از مردم خواستند تا در آن ثبت‌نام کنند. در طرح حاضر حدود 25 هزار خودرو بنا بر اعلام شهرداری وارد محدوده می‌شود یعنی از 10 هزار به 25 هزار خودرو رسیدیم اما چه اتفاقی برای درآمدهای شهرداری افتاد؟

میزان خودروهای ورودی به محدوده طرح ترافیک از سال 95 به 98 از 10 هزار خودرو به 25 هزار خودرو رسید در حالی‌که درآمدهای حاصل از آن در سال گذشته 200 میلیارد تومان اعلام شد.

نکته جالب قضیه این‌که اعلام شد افرادی‌که در سال گذشته برای طرح ترافیک پول پرداخت کرده‌ و استفاده نکردند دیگر نمی‌توانند از آن استفاده کنند و سوخت شد.

میزان خودروهایی که به محدوده طرح ترافیک وارد می‌شدند از سال 95 به 98 از 10 هزار خودرو به 25 هزار خودرو افزایش پیدا کرد در حالی‌که درآمد حاصل از آن از 400 میلیارد به 200 میلیارد تومان کاهش یافت

عملکرد شهرداری را نباید جزء به جزء دید بلکه باید ارزیابی‌های ما پیوسته باشد حداقل این بررسی‌ها دوره به دوره بررسی شود. این نگاه در حوزه حمل و نقل شهرداری نشان از جابجایی چندین مدیر در این حوزه بوده که عدم ثبات عملکردی را نشان می‌دهد.

اگر در این سه سال یک دستگاه اتوبوس به ناوگان حمل و نقل عمومی اضافه نشده، یک متر خطوط مترو توسعه پیدا نکرده پس واقعاً با این حجم از اعتبار چه اتفاقی در مدیریت شهری در حال رخ دادن است؟ این موضوع را هم در نظر داشته باشید که مدیریت شهری حدود 30 درصد عوارض شهری را بالا برده و تنها در همین سه سال 9 هزار میلیارد تومان از بابت بدهی‌های دولت به مدیریت شهری دریافتی داشته است.

مورد دیگر این‌که در دوره گذشته شورای شهر ما دو قطعه زمین یکی در دردشت و دیگری در کرج  به مبلغ 3 هزار و 500 میلیارد تومان به بانک شهر واگذار کردیم که پول آن در این دوره وصول شد و به خزانه مدیریت شهری واریز شد. به مبالغ فوق مبلغ 25 هزار میلیارد تومان هم اضافه کنید که به‌عنوان وام دریافت شده است.

از سوی دیگر همان‌هایی که ما را با دادن هولوگرام به‌دست مردم به شهرفروشی متهم می‌کردند حالا خودشان اسم آن را عوض کرده و تحت عنوان برات کارت همین کار را انجام می‌دهند و به کسانی‌که از شهرداری طلبکار هستند برات کارت می‌دهند.

آنا: با وجود عدد و رقم‌هایی که از درآمد شهرداری اعلام کردید بازهم وقتی از شهردار تهران درباره این‌که چرا به وعده‌هایتان عمل نکردید سؤال پرسیده می‌شود پاسخ می‌دهند که من شهرداری را با 50 هزار میلیارد تومان بدهی تحویل گرفتم، نظر شما در این‌باره چیست؟

طلایی: من از فرد عبور کرده و از موضع و مناسبات شورای شهر به شهردار نگاه می‌کنم. من استنباط خودم را صریح و روشن به شما عرض می‌کنم و اینکه فکر می‌کنم مجموعه مدیریت شهری به یک مجمع‌الجزایری تبدیل شده که هر کدام از حضرات محترم عضو شورا حاکم بر یک یا دوتا از این جزایر هستند. یعنی جزایر بین حضرات تقسیم شده و یکی از اشکالاتی که شهردار تهران نمی‌تواند کار را پیش ببرد به همین دلیل برمی‌گردد. شهرداری که مدیرانش را جای دیگر برایش نصب کنند و جای دیگر برای انتصاب‌شان تصمیم‌گیری کنند، این شهردار نمی‌تواند کار کند و متأسفانه این موضوع اظهر من الشمس است. هر جا که در شهرداری بروید می‌گویند این فلانی منتسب به آن عضو شورا است و این فلانی حق‌السهم آن عضو شورا است. اگر هم دوستان مدعی هستند این‌گونه نیست اعلام کنندکه ما نسبتی با هیچ کدام از مدیران در شهرداری نداریم و بنابراین شهردار باید پاسخگو باشد.

مدیریت شهری مجمع‌الجزایری است که هر یک یا دو جزیره حق‌السهم یک عضو است و در این شرایط اگر شهردار هم بخواهد کاری کند نمی‌تواند

من این موضوع را این‌طور می‌فهمم که شهردار تهران اگر هم بخواهد کار کند، نمی‌تواند چون مدیری که از سوی بنده عضو شورا منصوب شده‌ باید مناسباتش را با شهردار داشته باشد. نتیجه این نگاه وضع و انتصابات موجود است. به یک بیان دیگر می‌خواهم عرض کنم متأسفانه اشکالی که به دوستان عزیز ما در شورای پنجم وارد است این است که شورا را از یک نهاد اجتماعی و خدماتی به یک نهاد و تشکیلات و باشگاه سیاسی تبدیل کرده‌اند.

از یک‌سو ما با یک مجموعه همسو، البته خودشان هم با هم خیلی اختلاف دارند مواجهیم ولی نهایتاً در کلیتش بالاخره آنها یک بزرگترهایی دارند که به آنها بگویند بکن و نکن که نتیجه‌اش یک شورای خنثی است.

در شورای پنجم گمان می‌شود با یک کاغذ نوشته و بیان آن به‌صورت نطق و یا توییت زدن و این‌که بگوییم ما طرفدار مردم هستیم مشکل حل می‌شود در صورتی‌که این جریان با واقعیت بسیار فاصله دارد.

آنا: اگر موضوع ساختمان منتسب به نهاد ریاست جمهوری در جماران در شورای چهارم اتفاق می‌افتاد شما چه می‌کردید؟ الان رئیس شورا آمده و می‌گوید اگر مجوز این ساخت و ساز را ندهیم دولت به ما کمک نمی‌کند.

طلایی: بله، آن زمان هم می‌خواستند بسازند ما نگذاشتیم. شورای چهارم در آن زمان روی این موضوع ورود پیدا کرد و از انجامش ممانعت کرد ولی خوب حالا ساخته شد. اگر دوستان ما در شورای پنجم تصور می‌کنند که مردم متوجه مسائل نیستند، این یک اشتباه بزرگی است. این‌که ما بیاییم بگوییم که بله اینجا قرار بوده سه طبقه ساخته شود چهار طبقه ساخته‌، تخلف کرده‌ و ما حالا متوجه شده و جلوی آن را می‌گیریم.

این اقدام مدیریت شهری نوعی فرار رو به جلو است که مردم نمی‌پذیرند. شهرداری که شما یک آجر روی آجر بگذارید می‌بینند و به موضوع ورود پیدا می‌کنند، چگونه نمی‌بینند که فلان جا فلان ساختمان با این عرض و طول دارد ساخته می‌شود؟!

من معتقدم النجاتُ فی‌الصدق! ای کاش شورای پنجم می‌آمد و به صراحت می‌گفتند بله آقا! اینجا به درخواست دولت بوده ما هم به خواست دولت تمکین کرده‌ایم که ساخته شود. این خیلی پذیرفته‌تر بود و جامعه خیلی راحت‌تر می‌پذیرفت تا این‌که بیاییم و با مردم بازی کنیم که ما می‌رویم و می‌گیریم و می‌زنیم و می‌بندیم و حالا می‌گوییم که دولت به این دلیل به ما پول نداده و کمک نمی‌کند.

ما دولت را از شما جدا نمی‌دانیم یعنی مردم نمی‌دانند. مردم می‌گویند همه شما یک کاسه و یکی هستید. بنابراین در یک چنین شرایطی این حرف خوبی نیست که بگویید ما نمی‌دانستیم، حالا فهمیده‌ایم، رفته‌ایم آنجا و همه چیز را مرتب کردیم بهتر بود رئیس شورا بیاید و خیلی ملیح و با ادبیات قشنگ خودش بگوید دوستان دولت از شهرداری خواستند آقا ما می‌خواهیم بسازیم، ما هم موافقت کردیم و رفتند ساختند، نه این‌که حالا که سروصدای مردم درآمده، می‌خواهید بگویید ما نبودیم! خوب این که بد است و به نوعی خودزنی است.

عملکرد شورای پنجم در ارتباط با ساخت و ساز جماران نوعی خودزنی بود

آنا: مدیریت شهری در این دوره املاکی همچون عمارت اقدسیه را به فروش می‌رساند و با وجودی‌که این یک بنای تاریخی است به آن توجهی نمی‌کنند. ارزیابی شما نسبت به این موضوع چیست؟

طلایی: برخی از اعضای دوره پنجم که در دوره قبل بودند وقتی میخ زنگ‌زده‌ای جابجا می‌شد ما را منع می‌کردند که آثار تاریخی است، هویت و فرهنگ ما است اما الان در شورا نشسته‌اند و هیچ حرف و سخنی به‌میان نمی‌آورند.

از نظر من عمارت اقدسیه جزو آثار تاریخی است. آن زمان هم من با یکی از خبرگزاری‌ها مصاحبه کرده و هشدار دادم مبنی بر این‌که برابر شنیده‌ها ساختمان اقدسیه فروخته شده به فردی برای ساخت و ساز مسکن و این به بنا به زودی نابود خواهد شد.

آنا: در شورای پنجم اتهامات زیادی بر دوره‌های پیشین (سوم و چهارم) وارد شده و این موارد همچنان ادامه دارد، چه پاسخی به این ادعاها دارید؟

طلایی: بنده به عنوان یک عضو شورای سوم و چهارم به دوستانم در شورای شهر اعلام می‌کنم هر سند تخلفی، جرمی، رانت‌خواری اگر بود حتماً شما در این سه سال عالمگیر کرده بودید. اگر هر سند تخلفی، ردّی پیدا کردید مبنی بر این‌که ما توصیه‌ای، سفارشی، چیزی داشتیم تمنا می‌کنم به سرعت به دست مراجع قضایی برسانید.

من می‌گویم آقای مدیری که این دوره آمدی! هر مدیری که آمد و شروع کرد به زیر سؤال بردن مدیران دوره گذشته یکی از بزرگ‌ترین و مستندترین نشانه‌هایی است که فرد نمی‌خواهد کار کند. می‌خواهد از الان ناکارآمدی‌ها، ناتوانی‌ها و تخلفات خودش را پوشش دهد. اگر مدیر کارآمد که آمده است خدمت و کار کند، کار می‌کند، هر جا هم رسید به این‌که در گذشته کسی تخلفی انجام داده وظیفه قانونی‌اش را انجام می‌دهد و موضوع را به مراجع ذیصلاح ارجاع می‌کند. مراجع ذیصلاح رسیدگی می‌کنند و هر وقت جرمی محرز شد با آن برخورد می‌کنند. شما آمدید برای املاک چه داستانی درست کردید؟ برای خانه‌ها و... رفت دادگاه تمام شد، بسته شد، گفتند همه اینها رد شده است.

هر مدیری که از ابتدای فعالیتش آمد و شروع به زیرسؤال بردن مدیران دوره گذشته کرد معلوم است که نمی‌خواهد کار کند

همه ادعاهایی که شما تا الان برایش پرونده درست کردید، شکایت کردید علیه دوره گذشته تمامش بدون نتیجه رد شد و نتوانستید اثبات کنید، پس چرا می‌آیید حرفی می‌زنید که همکارانتان را در دوره گذشته زیر سؤال ببرید؟

آنا: به‌نظر شما روندی که مدیریت شهری در دوره سوم و چهارم در پیش گرفته بود می‌تواند در دوره ششم هم در پیش گرفته شود؟

طلایی: من معتقدم به این‌که این قطاری که در حرکت بود و متوقف شد، به این زودی‌ها دیگر به حرکت در نخواهد آمد. شورای شهر در دوره پنجم مدیریت شهری دوره قبل خود را که با سرعت و با شتاب در حال تحرک، فعالیت، کار و جنب و جوش بود را ناگهان به زمین زدند و دیگر نمی‌تواند به این راحتی‌ها به مسیر قبلی خود بازگردد چون در این میان ضررهای مادی بسیار زیادی بابت این رکود به شهر وارد شده است.

با توجه به این‌که علی‌رغم افزایش بودجه شهرداری ارزش پول نسبت به گذشته کمتر شده است بعید می‌دانم در سال پایانی دوره پنجم نیز شاهد اتفاقی خاص در حوزه مدیریت شهری باشیم البته امیدوارم عملکردشان به‌گونه‌ای باشد چیزی باقی بماند تا مدیران بعدی بتوانند کاری انجام دهند.

آنا: آیا اولویت‌های مدیریت شهری در دوره ششم تغییر خواهد کرد؟

طلایی: من معتقدم اولویت‌های مدیریت شهری نسبت به دوره‌ای که ما بودیم تغییری نکرده. اولویت‌های مدیریت شهری کماکان همان اولویت‌هایی است که ما در دوره سوم و چهارم مشخص کردیم. حمل و نقل یکی از حوزه‌هایی است که ما در آن عقب‌ماندگی داریم و برای رسیدن به سطح استاندارد هر شورا و مدیریت شهری که بر سر کار می‌آید باید در این زمینه براساس طرح جامع حمل و نقل کار کند.

می‌دانید در حال حاضر بابت زمین‌گیر شدن تجهیزات توسعه مترو چه ضرری متوجه شهر می‌شود؟ بهتر بود مدیریت شهری در دوره پنجم براساس طرح جامع شبکه ریلی در طول این سه سال تونل‌ها را تمام می‌کرد و بعد اعلام می‌کرد که در دوره‌های بعدی نسبت به تجهیز آن اقدام شود.

بافت فرسوده از دیگر اولویت‌های مدیریت شهری است که ما در دوره سوم و چهارم هم موفق عمل نکردیم. برای شهری که در معرض انواع حوادث غیرمترقبه است رفع موضوع بافت فرسوده از اهمیت به‌سزایی برخوردار است.

همچنین سر و سامان دادن به مناسبات و روابط شهروندی نیز از دیگر موضوعات مهم است که می‌بایست در دوره آینده مدیریت شهری به آن توجه شود. آمار شوراهای حل اختلاف گواهی بر این مدعا است که با توجه به ظرفیتی که در شهرداری وجود دارد باید به ارتقاء فرهنگ عامه کمک شود.

آنا: اگر در دوره ششم شورای شهر به شورا راه پیدا کنید و بتوانید در مسند ریاست شورا بنشینید چه برنامه‌ای برای سامان دادن به وضعیت تهران و کاستی‌های گذشته دارید؟

طلایی: به هر حال دیگر بازگشت به عقب مشکلی از ما حل نمی‌کند مگر این‌که صرفاً تجربه بیندوزیم و عبرت بگیریم. من قائل به این نیستم که اگر فرض امروز رفتم رئیس شورای ششم شدم بنشینم بگویم خوب بگویید شورای پنجم کار نکرد، ما می‌خواهیم کار کنیم. این همان حرفی است که خودم زدم و اگر از گذشتگان و کم‌کاری‌هایشان سخن به‌میان آورم معلوم است که نمی‌خواهیم کار کنیم.

اگر در دوره ششم رئیس شورا شوم اولین کاری که انجام می‌شود انتخاب شهردار کار است تا هر روز نخواهیم او را تغییر دهیم

بنده اگر رئیس شورای شهر تهران شدم اولاً تلاش می‌کنیم تا شهردار کار انتخاب کنیم تا هر روز نخواهیم او را عوض کنیم. دوم این‌که موتور خاموش شده مدیریت شهری را روشن می‌کنیم و بازگردانیم به همان سرعت و شتاب و همان فضایی که در دوره چهارم و سوم بود. پیگیری و عملیاتی کردن کارهای زمین‌مانده برنامه پنج ساله آخرمان از دیگر برنامه‌ها و اولویت‌های ما است.

ادامه طرح‌های جامع شهر تهران با اولویت حمل و نقل، بافت فرسوده، کاهش فاصله طبقاتی شمال و جنوب تهران، توجه به محله و محله‌محوری و استفاده از ظرفیت مردم در اداره شهر از مهم‌ترین مواردی است که در دوره ششم مدیریت شهری باید به آن پرداخته شود.

انتهای پیام/4105