بررسی ۱۰ مطالعه: آلودگی هوا در تهران ساختاریتر و خطرناکتر شده است
به گزارش خبرگزاری آنا، مرور ۱۰ مطالعه علمی و سیاستی که طی سالهای ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۴ منتشر شده و دادههای کیفیت هوای تهران در بازه ۱۳۸۱ تا ۱۴۰۰ را بررسی کردهاند، نشان میدهد آلودگی هوا در پایتخت همچنان یکی از جدیترین تهدیدهای سلامت عمومی است و ساختار آن نسبت به گذشته پیچیدهتر شده است.
ذرات معلق، متهم اصلی آسمان تهران
این مطالعات تأکید دارند ذرات معلق PM۲.۵ و PM۱۰ بیشترین سهم را در کاهش کیفیت هوا دارند. تحلیلهای جدید با بهرهگیری از مدلهای آماری پیشرفته نشان میدهد الگوی پراکندگی این ذرات در نقاط مختلف شهر تغییر کرده و نیازمند راهبردهای محلیسازیشده است.
هشدار درباره تأثیرات بلندمدت بر سلامت
پایش ۲۰ ساله غلظت آلایندهها نشان میدهد تماس مداوم شهروندان با سطوح بالای آلودگی، شیوع بیماریهای قلبی و تنفسی را افزایش داده و ضرورت توجه بیشتر به ارزیابیهای سلامتمحور در برنامهریزیها را برجسته میکند.
نقش جدید آلایندههای ثانویه و توزیع عمودی
بخش دیگری از یافتهها نشان میدهد: توزیع آلودگی فقط در سطح شهر نیست؛ تفاوت غلظت آلایندهها در ارتفاعات مختلف نیز قابلتوجه است. ازن بهعنوان یک آلاینده ثانویه، نقش پررنگتری در افزایش روزهای ناسالم برای گروههای حساس پیدا کرده است.
این موضوعات نشان میدهد که الگوی آلودگی هوا در تهران از حالت سطحی به یک چالش سهبعدی تبدیل شده است.
آیندهپژوهی و دشواریهای سیاستگذاری
پژوهشها عملکرد مدلهای دادهمحور مانند LSTM را در پیشبینی دقیق آلودگی هوا موفقتر از روشهای سنتی ارزیابی کردهاند. همچنین بررسیهای سیاستی در سالهای اخیر تأیید میکند: اجرای قانون هوای پاک با موانع نهادی و نظارتی روبهروست و شناسایی و مدیریت عوامل ریشهای آلودگی، نیازمند ابزارهای نوین تصمیمسازی است
نتایج این مطالعات نشان میدهد کاهش آلودگی هوای تهران تنها با کنترل منابع انتشار ممکن نیست؛ بلکه نیازمند رویکرد تلفیقی شامل: توسعه شبکه پایش پیشرفته، استفاده از مدلهای نوین پیشبینی، توجه جدی به سلامت شهروندان در سیاستگذاری و بازطراحی نظام کنترلی و اجرای دقیق قانون هوای پاک میشود.
در جمعبندی، پژوهشگران هشدار میدهند اگر تغییر در برنامههای اجرایی رخ ندهد، آلودگی هوا از یک بحران زیستمحیطی به یک معضل پایدار سلامتمحور تبدیل خواهد شد.
انتهای پیام/
