حکایت جدل‌های شورای صنفی نمایش باهم و با بقیه؛
سهم‌خواهی از سردر سینمای تعطیل‌شده!/ این دعوای زرگری است یا باج‌خواهی از سینما؟
اختلافات و قهرکردن‌های جلسه روز گذشته اعضای صنف مهم شورای نمایش که برای اکران سینماها تصمیم می‌گیرد، حکایت از چندپارگی‌های سینمای ما دارد به‌طوری که همچنان اکران ناعادلانه را به وضعیت بدتری می‌کشاند.
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا- محسن غلامی (قلعه‌سیدی): ماجرای اکران سینما همیشه موضوع پیچیده‌ای بوده و به زعم برخی معادلات مخفی و لابی‌های خاص خودش را می‌خواهد که از عهده هر فیلمسازی هم برنمی‌آید. آنچنان که پخش‌کنندگان و تهیه‌کنندگانی که زور و قدرت بیشتری دارند، همواره سهم بیشتری از پرده‌های سینما داشته‌اند.
شورای صنفی نمایش، شورای عالی نمایش و چنین عناوینی طی این سال‌ها صنوف اصلی سینما را دورهم جمع می‌کند و برای اکران سال تصمیم می‌گیرد. حتی خود همین شوراها محل جدل و رقابت صنوف است. مثالش صنف تهیه‌کنندگانی است که گویا هیچ وقت قرار نیست باهم به یک مجمع واحد برسند و همیشه دعوا دارند یا روبرویی صنف کارگردانان با آنان و دیگری نیز به سهم 50 درصدی سینماداران از فروش برمی‌گردد که مورد رضایت صاحبان فیلم‌ها نبوده است.
دعوایی که روز گذشته و دوباره در چینش جدید اعضای شورای صنفی نمایش برای سال 99 عیان شد، حکایت دیگری از همین نبود وحدت و اختلافات همیشگی میان صنوف ازهم‌گسیخته سینماست؛ از رأی‌گیری، معرفی قانونی دبیر جدید شورا، شکست محسن امیریوسفی تا اعلام یکباره او مبنی بر اینکه نماینده صنف کارگردانان نبوده آن هم بعد از رأی‌گیری و انتخاب نشدن!
بنابر آنچه نماینده طباطبایی‌نژاد (معاون سازمان سینمایی) به نقل از روابط عمومی سازمان اعلام کرده؛ «این اتفاق از سوی امیریوسفی در نهایت ناراستی و نفاق رخ داد و چه بسا او برای پنهان کردن برخی حواشی مالی خود، این جنجال‌ها را به پا می‌کند.» در عین اینکه فرحبخش، نماینده انتخابی تهیه‌کنندگان نیز این اتفاق دوپاره را «همخوانی نداشتن ادعای دوستان در باب دموکراسی و آزاداندیشی» عنوان کرده است.
نکته جالب اینکه محسن امیریوسفی، کارگردان پرحاشیه سینما طی دو سال اخیر رئیس این شورا بوده و در صورت واقعیت این ماجرا، آیا می‌توان به چنین اعضا و صنوف و شورایی دوباره اعتماد کرد؟
اکران عمومی سینما همه‌ساله قرار است با آیین‌نامه‌های جدید اکران، سر و سامانی بیابد تا کمی از زد و بندها و نوبت‌دهی‌های پشت پرده و خصوصا سهم ناعادلانه سالن به فیلم‌ها کم کند اما به اعتقاد برخی وقتی خود صنوف نمی‌توانند حتی هفته‌ای یک ساعت دور هم بنشینند، محصولش اکران بی‌بضاعتی خواهد بود که اقلیتی را در گیشه غنی و بقیه را شکست‌خورده می‌کند.
سالی که مهمترین اکرانش یعنی نوروز و عیدفطرش را از دست داده و به واسطه نگرانی‌های حاصل از شیوع کرونا، هنوز به زمانی قطعی برای آغاز بازگشایی سینما نرسیده است، نیازمند راه‌اندازی سازوکارهایی جدید و خارج از عرف معمول نمایش در سالن‌هاست تا لااقل کمی از حجم چند ده فیلم پشت در صف نمایش را کم کند و سرمایه را به فیلمساز برگرداند.
تاکنون خبری از اکران عمومی روی پرده نیست و بعید است حتی اگر سالن‌ها با رعایت پروتکل‌های بهداشتی نیز باز شود، خانواده‌ها استقبالی از حضور در سینماها داشته باشند. بر همین اساس است که امروز عده‌ای دل به طرح‌های جدید سینمایی می‌دهند یا منتظر برنامه‌ریزی و تصمیمات سازمان سینمایی هستند بلکه این بخش از فعالیت هنرمندان از رکود خارج شود.
این همان اتفاق لازم است که با دعواهای واقعی یا زرگری صنوف مختلف سینمایی و مدیرانشان منتهی به سرانجامی درست هم نخواهد شد.
انتهای پیام /4143/پ
انتهای پیام/
