ترکیب منحصربهفرد مواد طبیعی مشتقشده از صدف خرچنگ و جلبک دریایی به تولید پلمیر زیستیای منجر میشود که جایگزین مناسبی برای پلاستیک است و میتوان از آن در بستهبندی مواد غذایی استفاده کرد.
دانشمندان الایدیهای «انسان محوری» را طراحی و آزمایش کردهاند که طول موجهای متفاوتی از نور آبی را ساطع میکنند و تأثیر مخرب نور مصنوعی بر ساعت زیستی بدن انسان را کاهش میدهند.
تاکنون فناوری جذب و دفن دیاکسیدکربن نتوانسته به قدر کافی گسترش یابد و محدودیتهایی واقعی پیش روی آن قرار دارد؛ اما متخصصان میگویند این فناوری میتواند در آینده نقشی ارزشمند ایفا کند.
بسیاری از محققان بر این باور هستند که رایانش کوانتومی نمیتواند بهتنهایی «برآیند انتشار صفر» (Net Zero Emmision) را محقق یا مشکل تغییرات اقلیمی را حل کند.