گشتی در یکی از زندان‌های مخوف داعش در فلوجه
پس از آزادسازی شهر فلوجه، حالا نیروهای عراقی به مکان‌ها و اسنادی دسترسی پیدا می‌کنند که نوع رفتار تروریست‌های داعش با ساکنان این شهر را بیش از پیش نشان می‌دهد. روزنامه واشنگتن پست در گزارشی، این موضوع را مورد بررسی قرار داده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، در این گزارش آمده است: وقتی از بیرون دیده شود، چیز زیادی به چشم نمی‌آید که واقعیت این سه خانه مسکونی در شهر فلوجه را نشان دهد. یکی از آنها از بقیه بزرگتر است که دو ستون در ورودی آن قرار دارد. دو ساختمان دیگر رنگ رو رفته و ساده است و این در واقع وضعی است که برای بیشتر خانه‌های این شهر صدق می‌کند؛ شهری که طی دو سال و نیم گذشته تحت کنترل گروه تروریستی داعش بوده است.
اما پشت در ورودی این ساختمان‌ها، زندان موقتی است که تروریست‌ها مجازات‌های وحشتناک خود را در آن انجام می‌دادند. این زندان در واقع گوشه‌ای از خشونت‌هایی را نشان می‌دهد که داعش به کمک آن توانست در این مناطق حکمرانی کند. فلوجه که محل زندگی بسیاری از رهبران داعش بوده است، اولین شهری است که به دست این گروه تروریستی افتاد و به محلی برای عملیات آن تبدیل شد. این زندان یکی از بقایای به‌جا‌مانده از خلافت خودخوانده داعش در این شهر است که تروریست‌ها پیش از مرگ یا فرار آن را باقی گذاشته‌اند؛ این زندان به نیروهای عراقی کمک می‌کند شناخت بهتری نسبت به اقدامات این گروه تروریستی داشته باشند.
پس از آغاز آزادسازی مناطقی از این شهر طی یک ماه گذشته، کارگاه‌های بمب‌سازی، اسناد، مهمات و چنین زندان‌‌هایی یافت شده است؛ نکته جالب این است که داعش برای فرار از حملات هوایی، این مراکز را داخل خانه‌های مسکونی به وجود آورده بود. ژنرال هیثم قاضی، افسر اطلاعات بخش نیروهای ویژه پلیس عراق در حالی که به یکی از دربهای قفل شده یکی از اتاق‌ها در این ساختمان‌ها اشاره می‌کند، می‌گوید: هنوز می‌توان نفس زندانیان را احساس کرد.
این اتاق که به نظر می‌رسد پیشتر اتاق پذیرایی خانه بوده است، وضع خفه‌کننده‌ای دارد و بوی بدن افراد محبوس در آن هنوز به مشام می‌رسد. نور آفتاب در بیرون ساختمان شدید است، اما پنجره‌ها با ورقه‌های آهنی به صورت کامل پوشیده شده است. نور کمی که وارد اتاق می‌شود، روی اشیای اندک داخل اتاق می‌افتد؛ پرده‌ها، کاغذها و لباس‌هایی که در کنار هم به عنوان بالشت استفاده شده بودند. علائم و شواهد نشان می‌دهد در همین یک اتاق ده‌ها نفر زندانی بوده‌اند. در راهروی بیرون چراغ کار گذاشته شده است. در بالای پله‌های آهنی، اتاق‌های طبقه بالا شامل وسایلی است که به ساکنان پیشین این خانه تعلق دارد.
ژنرال قاضی می‌گوید اسناد یافت‌شده نشان می‌دهد که افراد زیادی در این ساختمان‌ها زندانی بوده‌اند. برخی از آنها به دلیل دزدی و برخی نیز به خاطر اتهامات ساده‌ای همچون سیگار کشیدن یا نادیده گرفتن دستورهای این گروه زندانی شده بودند. ژنرال ثامر اسماعیل، یکی از افسران ارشد نیروهای ویژه پلیس در این منطقه می‌گوید که نیروهای عراقی اطلاعات مهمی از این گروه را در فلوجه به دست آورده‌اند. بنا به گفته اسماعیل، داعش از داخل همین شهر عملیات انتحاری خود در بغداد و حتی سوریه را هدایت می‌کرده است. او می‌گوید نیروهایش همچنین زندان موقتی در منطقه نضال پیدا کرده‌اند که در مقایسه با این زندان در منطقه معلمین، کوچک‌تر است. البته او عقیده دارد تعداد زیاد دیگری از این زندان‌ها داخل فلوجه وجود دارد که هنوز کشف نشده است.
پس از آغاز آزادسازی مناطقی از فلوجه طی یک ماه گذشته، کارگاه‌های بمب‌سازی، اسناد، مهمات و چنین زندان‌‌هایی یافت شده است؛ نکته جالب این است که داعش برای فرار از حملات هوایی، این مراکز را داخل خانه‌های مسکونی به وجود آورده بود.
حفره‌ای که داخل یکی از دیوار‌ها ایجاد شده، به ساختمان بزرگ‌تری می‌رسد و از این طریق زندانیان بدون اینکه در معرض هوای آزاد قرار بگیرند و یا داخل خیابان شوند، به خانه‌های مجاور انتقال می‌یافتند. یک ورقه آهنی در ورودی اتاق اصلی نصب شده که نشان می‌دهد خانه‌ای معمولی نیست. میله‌های آهنی در زندان را تشکیل می‌دهد و پس از عبور از آن به اتاق بزرگی می‌رسد که محل اصلی نگهداری زندانیان بوده است. نرده‌هایی داخل پنجره قرار گرفته است. پتوها و پرده‌ها روی زمین افتاده و در کنار آنها چند عدد خرما به چشم می‌خورد؛ نیروهای عراقی عقیده دارند همین خرماها غذای روزانه زندانیان بوده است. راهروها تا حدودی وسیع‌تر است و احتمالا محل نگهداری افرادی بوده که جرائم سبک‌تری در پرونده خود داشته‌اند.
به نظر می‌رسد شدیدترین مجازت‌ها در ساختمان سوم انجام شده بود: حبس انفرادی و شکنجه. یک زنجیر آهنی ضخیم که چنگکی در انتها دارد، روی راه پله قرار گرفته است. این زنجیر به یک جرثقیل دستی متصل است. قاضی در این مورد می‌گوید: زندانیان را از پا از این قسمت آویزان می‌کردند و شلاق می‌زدند. از اتاق‌های خواب طبقه بالا به عنوان سلول‌های انفرادی استفاده می‌شده است. در یکی از اتاق‌ها پنج سلول وجود دارد که عمق و اندازه آنها به سختی به یک متر می‌رسد. درها و دیوارهای آنها از آهن است و تنها یک حفره کوچک در بالای آن قرار دارد. قاضی این سوال را می‌پرسد که زندانیان چگونه می‌توانستند در این گرما حتی نفس بکشند. در اتاق مجاور نیز پنج سلول دیگر وجود دارد که تا حدودی بزرگتر است.
قاضی می‌گوید این زندان زمانی که نیروهای عراقی رسیدند، خالی بوده است. او نمی‌داند چه اتفاقی برای زندانیان آن افتاده است، اما مشخص است که پیش از پیشروی نیروهای عراقی تعدادی از این زندانیان کشته شده‌اند. در مدرسه‌ای که در آن طرف خیابان قرار دارد، جسدهای آنها قابل مشاهده است؛ البته بوی بدن‌شان هر فردی را به سمت آنها می‌کشد. آنها داخل حفره‌ای کوچک در حیاط این ساختمان دفن شده است. بنا به گفته قاضی، جنازه هفت نفر در این حفره یافت شد.
بدن تمام آنها لاغر و ضعیف است و پوست‌شان رو به سیاهی رفته است. چشم همه آنها به وسیله پارچه‌هایی قرمز رنگ پوشانده شده است. جسد یکی از آنها که شلوار ورزشی و تیشرت نازکی به تن داشته، روی همه آنها قرار گرفته است. بینی او سوزانده و یک قیچی داخل دهانش گذاشته شده است؛ این صحنه نشان می‌دهد زندانبان‌ها پیش از ترک این ساختمان و در آخرین لحظه هم دست از اقدامات وحشیانه خود نکشیده‌اند.
انتهای پیام/
