کشتار کودکان غزه سیاست حساب‌شده صهیونیست‌ها برای نابودی نسل مقاومت
به گزارش خبرگزاری آنا،پروین سوادیان، جامعه‌شناس و مسئول امور زنان واحد علوم و تحقیقات، در این تجمع ضمن تحلیل جامعه‌شناختی وضعیت غزه، اشاره کرد که کشتار کودکان و زنان فلسطینی تصادفی نیست، بلکه بخشی از یک استراتژی نظامی حساب‌شده است. وی با تأکید بر اینکه کودکان غزه نسل آینده مقاومت هستند، عنوان کرد:
نظام تربیتی غزه کودکان را با قرآن و ارزش‌های جهادی عجین کرده است. حتی طفل نوپایی که تازه زبان باز کرده، در لحظات مرگ 'یا رب' فریاد می‌زند. این یعنی دشمن به خوبی می‌داند که این کودکان بمب‌های ساعتی آینده مقاومت هستند.
سوادیان با اشاره به آمارهای تکان‌دهنده، افزود: غزه امروز بالاترین آمار کودکان یتیم و قطع‌عضوشده را در جهان دارد. اما نکته تراژیک اینجاست که سازمان‌های بین‌المللی مدعی حقوق بشر، با سکوت خود، گویا این جنایات را تأیید می‌کنند.
نقشه شوم اسرائیل: نابودی نسل آینده مقاومت
وی در تحلیل استراتژی رژیم صهیونیستی توضیح داد که اسرائیل از دهه‌ها قبل به این نکته پی برده است که نسل جدید غزه با روحیه مقاومت تربیت می‌شود. بنابراین، هدف قرار دادن کودکان، یک سیاست نظامی حساب‌شده است.
آنها می‌خواهند ریشه امید را بخشکانند، اما غافل از اینکه هر کودک شهید، هزاران کودک دیگر را بیدار می‌کند. این نوع نسل‌کشی، نه تنها نماد ظلم است، بلکه بیانگر ترس دشمن از قدرت مقاومت است.
انتقاد از سکوت سازمان‌های بین‌المللی
سوادیان همچنین نقش سازمان‌های بین‌المللی را در برابر جنایات اسرائیل مورد انتقاد قرار داد و گفت: صدها NGO و نهاد حقوق بشری در جهان وجود دارد، اما در قبال غزه، گویا کر، کور و لال شده‌اند. این سکوت، فریاد بلندی است که نشان می‌دهد حقوق بشر در غرب، گزینشی و ابزاری است.
همدلی فعال: نه فقط کلام، بلکه عمل
سحر صنیعی، استادیار واحد علوم و تحقیقات و یکی از سخنرانان این مراسم، بر ضرورت همدلی فعال تأکید کرد. وی با اشاره به نقش محوری زنان در مقاومت غزه گفت:
حضور زنان با احساس و خلاقیتشان در همراهی با مردم فلسطین، می‌تواند تأثیرگذار باشد. ما به عنوان زنان و انسان‌های آزاده، باید همدردی خود را به عمل تبدیل کنیم.
صنیعی حداقل وظیفه هر فرد را کمک‌های مالی، نوشتن داستان‌های الهام‌بخش، یا حتی انتشار حقایق در فضای مجازی دانست و افزود: اگر در آسایش خود بنشینیم و تنها تماشاگر کشتار بی‌گناهان باشیم، این نوعی خودکشی سیاسی و اخلاقی است.
تحلیل رفتار تماشاگران: مارپیچ سکوت
در حاشیه این تجمع، عده‌ای از دانشجویان با فاصله، نظاره‌گر بودند. دکتر سوادیان با اشاره به نظریه مارپیچ سکوت در جامعه‌شناسی توضیح داد:
بسیاری از این جوانان عمیقاً از غزه متأثرند، اما ممکن است به دلایلی مانند ترس از تمسخر دوستان، احساس بی‌تأثیری، یا حتی اختلاف با گفتمان رسمی، ترجیح دهند سکوت کنند. این تناقض، محصول فضای پیچیده اجتماعی است.
صداهای جوانان: از اعتراض تا امید
در میان جمعیت دختران دانشجو و بانوان که با پلاکاردهایی چون به نسل‌کشی در غزه پایان دهید و شعارهای ضدصهیونیستی، خشم و اندوه خود را نسبت به جنایات رژیم صهیونیستی فریاد می‌زدند، یکی از دانشجویان با اشاره به نقش مقاومت غزه گفت:
امروز غزه می‌سوزد، فردا نوبت کیست؟ من آمده‌ام تا اعتراض کنم، چون این مردم غزه هستند که برای همه ما سد بلای دشمن مشترک شده‌اند. اگر مقاومت آنها شکسته شود، مطمئن باشید دشمن به زودی به دنبال ما خواهد آمد.
پایان تجمع با امید به آینده‌ای عادلانه
این تجمع با شعارهای ضدصهیونیستی و نماز جماعت پایان یافت. در حالی که شعارهایی چون غزه نان ندارد و تصاویری از زنان فلسطین، نماد مقاومت هنوز در ذهن حاضرین باقی بود، این پرسش در هوا معلق ماند: آیا جامعه جهانی قبل از آنکه خیلی دیر شود، به ندای این جوانان گوش خواهد داد؟ یا بار دیگر شاهد تکرار فاجعه‌ای خواهیم بود که تاریخ، بی‌عملی ما را هرگز نخواهد بخشید؟
انتهای پیام/
