اتحادیه اروپا و اسپانیا باید رهبری کاهش انتشارات خالص صفر تا سال ۲۰۴۰ را بر عهده بگیرند

روز جهانی آب‌وهوایی در سال ۱۹۹۲ در چارچوب قرارداد چارچوب سازمان ملل متحد درباره تغییرات اقلیمی اعلام شد. این روز به منظور آگاهی‌بخشی درباره اهمیت آب‌وهوایی و تأثیرات تغییرات اقلیمی بر زندگی انسان‌ها در سطح جهانی ایجاد شد. این روز همچنین با یکی از اهداف توسعه پایدار (SDG) مرتبط است،هدف ۱۳ که شامل اقداماتی برای مقابله با تغییرات اقلیمی تا سال ۲۰۳۰ است.

به گزارش ecoticias، هدف اصلی این برنامه، تبدیل تغییرات اقلیمی به یک موضوع اولویت‌دار در سیاست‌ها، استراتژی‌ها و برنامه‌های کشورها، شرکت‌ها و جامعه مدنی است. این برنامه همچنین به تقویت آموزش و آگاهی عمومی درباره این پدیده می‌پردازد.
وضعیت فعلی آب‌وهوایی
با وجود برخی اخبار مثبت، مانند تأثیر مثبت بارش‌های اخیر بر اکوسیستم‌های اسپانیا، تصویر کلی آب‌وهوایی جهان همچنان نگران‌کننده است. داده‌ها نشان می‌دهند که میانگین دمای جهانی در سال ۲۰۲۴ به بیش از ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از دوران پیش از انقلاب صنعتی رسیده است. این رقم نشان‌دهنده شکست خط قرمزی است که دانشمندان برای جلوگیری از پیامد‌های فاجعه‌بار تغییرات اقلیمی مشخص کرده بودند.

علاوه بر این، انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در سال ۲۰۲۴ به بالاترین سطح خود در طول ۸۰۰،۰۰۰ سال گذشته رسیده است. این افزایش عمدتاً ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی (نفت، زغال سنگ و گاز)، جنگل‌زدایی و انتشارات حاصل از سیستم‌های کشاورزی و غذایی است. طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی (IEA)، انتشارات ناشی از سوخت‌های فسیلی در سال ۲۰۲۴ به ۳۷٫۸ میلیارد تن دی‌اکسید کربن رسیده است که ۰٫۸ درصد بیشتر از سال ۲۰۲۳ است.
چشم‌انداز امیدوارکننده و اقدامات ضروری
با وجود این چالش‌ها، دانشمندان و فعالان محیط زیست تأکید می‌کنند که امید وجود دارد. اقدامات جدی برای کاهش انتشارات و سازگاری پایدار با تغییرات اقلیمی می‌تواند تأثیرات مثبتی بر جمعیت و سیاره داشته باشد. این اقدامات شامل کاهش قیمت انرژی، بهبود سلامت عمومی، بهبود کیفیت محیط‌های شهری و کاهش هزینه‌های ناشی از بلایای طبیعی است.

Greenpeace خواستار این شده است که هزینه‌های اقدامات اقلیمی توسط صنایع سوخت فسیلی تأمین شود، نه مردم. این سازمان هفت اقدام کلیدی را برای رسیدن به هدف کاهش انتشارات خالص به صفر تا سال ۲۰۴۰ پیشنهاد داده است:

تقویت حمل‌ونقل عمومی: ایجاد خدمات حمل‌ونقل عمومی باکیفیت در سراسر کشور، از جمله معرفی یک کارت یکپارچه حمل‌ونقل برای تسهیل دسترسی و کاهش استفاده از خودرو‌های شخصی.
تعیین تاریخ برای بستن نیروگاه‌های گازی: تعیین یک تقویم برای بستن نیروگاه‌های چرخه ترکیبی گاز تا سال ۲۰۳۰ و جلوگیری از پرداخت‌هایی که به‌صورت غیرمستقیم به صنعت گاز کمک می‌کنند.
توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر محلی: حمایت از مصرف مشترک انرژی خورشیدی در میان همسایگان و ایجاد اجتماعات انرژی تجدیدپذیر برای تضمین دسترسی همه به انرژی پاک.
کاهش تراکم دام‌ها: ارائه کمک‌های مالی به مزارع دامی آلاینده برای کاهش تعداد دام‌ها یا توقف داوطلبانه فعالیت‌های مرتبط تا سال ۲۰۳۰.
تعمیر و بهینه‌سازی ساختمان‌ها: ایجاد مکانیزم مالی برای تأمین هزینه‌های بازسازی انرژیک ساختمان‌های مسکونی و شتاب بخشیدن به کاهش کربن در خانه‌ها.
مالیات بر سوخت‌های فسیلی: وضع مالیات بر سوخت‌های فسیلی ذخیره‌شده و پالایش‌شده تا صنایع آلاینده بیشترین سهم هزینه‌های انتقال انرژی را بپردازند.
انتقال به انرژی تجدیدپذیر ۱۰۰٪: تضمین اینکه سیستم برق تا سال ۲۰۳۰ کاملاً کارآمد و بر پایه انرژی‌های تجدیدپذیر باشد، بدون اینکه به بیوفرازی‌های غیرضروری دست یابد و با رعایت حقوق انسان‌ها و تنوع زیستی.

با وجود پیچیدگی‌های موجود، دانشمندان و فعالان زیست‌محیطی بر این باورند که ما هنوز فرصتی برای ایجاد تغییر داریم. اما این تغییر نیازمند تصمیم‌گیری‌های شجاعانه و اقدامات فوری است. Greenpeace و سایر سازمان‌های زیست‌محیطی از اسپانیا و اتحادیه اروپا می‌خواهند که رهبری جهانی در این زمینه را بر عهده بگیرند و نشان دهند که انتقال به یک جهان پایدار و با انتشار خالص صفر ممکن است.