این استاد حوزه اظهار کرد: بی‌تردید امام رضا (ع) بر تمام علوم و دانش‌ها احاطه كامل داشت. عبدالسلام هروى گفته است: من هرگز كسى را اعلمتر از على بن موسى الرضا (ع) نديدم. هنگامى كه يك عالم دينى او را مىديد، ديدن او در وى اثر مىگذاشت، همان طورى كه در من اثر گذاشت. مأمون برخى از دانشمندان دينى و فقهاى اسلامى و حكماى الهى را براى مقابله با امام جمع كرد، ولى امام به هر حال بر تمامى علماى حاضر فايق آمد و آنها در برابر امام به ضعف خود اعتراف كردند. من خود شنيدم كه امام مىفرمود: من همواره جاى خودم را در مركز دينى اتخاذ می‌كردم و تعداد دانشمندان در مدينه بسيار زياد بود، با وجود اين هنگامى كه سؤالى به مغز عالمى فشار مىآورد، او و بقيه به من اشاره مىكردند و سؤال خود را براى من مىفرستادند و من هم پاسخ همه آنها را مىدادم.
وی گفت: مناظرات امام رضا (ع) در خراسان، بصره و كوفه بر اين موضوع دلالت دارد كه او داناترين افراد در روى زمين بوده است. در طول آن مناظرات از پيچيدهترين مسائل پرسيده مىشد و حضرت به آنها پاسخ مىداد. اباصلت هروى مىگويد: امام رضا (ع) با مردم به زبان خودشان سخن مىگفت. من در مورد اين فضيلت از آن حضرت پرسيدم و او پاسخ داد: اى اباصلت، من حجت خدا بر آفريدگانش هستم و خدا حجتى را كه با زبان مردم آشنا نباشد، براى آنها تعيين نمىكند. آيا تو كلام امير المؤمنين را نشنيدهاى كه مىفرمود: «به ما قضاوت صحيح و كامل عطا شده است»؟ آيا اين علم به زبان‌ها نيست؟
پیش بینی امام رضا (ع) درباره یکی از بستگانش
حسنلو تصریح کرد: امام رضا (ع) بسيارى از حوادث را قبل از آنكه واقع شود، پيشبينى مىكرد و آن حوادث همان گونه كه حضرت پيش‌گويى كرده بود، اتفاق مىافتاد. به طور مثال حسين فرزند امام موسى كاظم (ع) گفته است: ما، جوانانى از بنى‌هاشم در اطراف امام رضا (ع) نشسته بوديم، جعفر بن محمد علوى با سر و وضعى نامرتب و لباسى وصلهدار از مقابلمان گذشت و ما نگاهى به يكديگر كرده و به او خنديديم. در همين حال امام فرمود: در آيندهاى بسيار نزديك شاهد خواهيد بود كه جعفر بن محمد علوى فردى ثروتمند خواهد شد و مريدان بسيار خواهد داشت. يك ماه بعد ديديم كه جعفر حاكم مدينه شد و از موقعيت خوبى بهرهمند شد.
وی افزود: جعفر بن صالح روايت كرده است که من به نزد رضا (ع) رفتم و به او گفتم: زنم باردار است، از خدا درخواست كن تا فرزند من پسر باشد. امام پاسخ داد: آنها دوقلو خواهند بود. من به كنارى رفته و با خود گفتم: نام يكى را على و نام ديگرى را محمد مىگذارم. سپس به نزد امام برگشتم و او به من فرمود: نام يكى را على و نام ديگرى را امّ عمرو بگذار. هنگامى كه به كوفه برگشتم، همسرم دوقلو وضع حمل كرده بود و من ديدم كه يكى پسر و ديگرى دختر است. پس پسرم را على و دخترم را امّ عمرو نام نهادم.
