نگاه هابل به مروارید‌هایی در کیهان
برخلاف آنچه تصور می‌شود ستارگان در اثر برخورد کهکشان‌ها از بین نمی‌روند. در واقع این رخداد خشن کیهانی باعث تولد نسل جدیدی از ستارگان و احتمالاً سیارات می‌شود.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ناسا، اکنون تلسکوپ فضایی هابل ۱۲ کهکشان در حال تعامل را که دارای دنباله‌های بلندی از گاز، غبار و انبوه ستاره‌ها هستند، بررسی می‌کند. دقت و حساسیت فوق العاده هابل به نور فرابنفش ۴۲۵ خوشه از ستاره‌های تازه متولد شده را در امتداد این دنباله‌ها کشف کرده است که شبیه رشته‌هایی از چراغ‌های تزئینی هستند. در هر خوشه حدود یک میلیون ستاره آبی و تازه متولد شده یافت می‌شود.
هنگامی که کهکشان‌ها باهم برخورد می‌کنند، نیروهای جزر و مدی گرانشی، جریان‌هایی از گاز و غبار را به بیرون هدایت می‌کند. دو نمونه محبوب از این نوع اجرام، کهکشان‌های آنتن و موش با دنباله‌های بلند، باریک و انگشت‌مانندشان هستند.
کهکشان موش
کهکشان آنتن
گروهی از ستاره‌شناسان از ترکیب مشاهدات جدید و داده‌های آرشیوی برای بدست آوردن سن و جرم خوشه‌های ستاره‌ای این دنباله‌ها استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که این خوشه‌های بسیار جوان فقط ۱۰ میلیون سال سن دارند. به نظر می‌رسد که این خوشه‌ها به نسبت ثابتی در طول دم‌هایی که هزاران سال نوری امتداد دارند تشکیل می‌شوند؛ گویی دم‌ها بازوی مارپیچی کهکشان را گرفته و به سمت فضا می‌کشند.
دیدن تعداد زیادی از اجرام جوان در دنباله این کهکشان‌ها شگفت‌آور است. این موضوع چیزهای زیادی در مورد فرایند تشکیل خوشه‌ها به ما می‌گوید.
قبل از ادغام، کهکشان‌ها سرشار از ابرهای غبارآلود هیدروژن مولکولی بودند که ممکن است بی‌اثر مانده باشند. اما در طول برخورد، ابرها در هم ادغام می‌شوند. این ادغام، هیدروژن را تا حدی فشرده می‌کند که طوفانی از تولد ستارگان رخ می دهد.
سرنوشت این خوشه‌های ستاره‌ای نامشخص است. آن‌ها ممکن است دست نخورده مانده و به خوشه‌های ستاره‌ای کروی تبدیل شوند؛ مانند خوشه‌هایی که در خارج از صفحه کهکشان راه‌شیری می‌چرخند. شاید ستارگان این خوشه‌ها پراکنده شده، به اطراف کهکشان میزبان خود مهاجرت کنند؛ و یا حتی دورتر شده به ستاره‌های بین کهکشانی سرگردان تبدیل شوند.
احتمالا این نوع تشکیل ستاره‌ای- که مشابه یک رشته مروارید است- در کیهان اولیه که کهکشان‌ها بیشتر با یکدیگر برخورد می‌کردند، رایج‌تر بوده است. این کهکشان‌های نزدیک که توسط هابل مشاهده شده‌اند، نمونه‌ای از اتفاقی کیهانی هستند که مدت‌ها پیش رخ داده است؛ بنابراین آزمایشگاهی برای بررسی گذشته‌های دور هستند.
توضیح تصویر نمایه: کهکشان AM 1054-325 به دلیل کشش گرانشی کهکشانی در همسایگی، از شکل مارپیچی، به شکل S تبدیل شده است. در نتیجه، خوشه‌های ستاره‌ای تازه متولد شده در امتداد یک دم کشیده به طول هزاران سال نوری تشکیل می‌شوند که شبیه رشته‌ای از مروارید است.
ترجمه از مریم فخیمی
انتهای پیام/
