ابتلا به برخی اختلال‌های اسکلتی عضلانی یک معضل جهانی می‌شود

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از نیوزویک، مطالعات جدید حاکی از آن است که تا ۳۰ سال آینده، اشکال کمتر شایعِ بیماری اختلال‌های اسکلتی عضلانی، دو برابر بیشتر خواهد شد.

اختلال‌های اسکلتی عضلانی شامل شرایط مختلفی است که بر استخوان ها، مفاصل، ماهیچه‌ها و بافت‌های همبند تأثیر می‌گذارد. این اختلال‌ها ممکن است منجر به درد و از دست دادن عملکرد شوند و جزء ناتوان کننده‌ترین و پرهزینه‌ترین شرایط و مشکلات هستند.

صرف‌نظر از آرتروز، آرتریت روماتوئید، نقرس، کمردرد و گردن‌درد که رواج بیشتری دارند، ۴۹۴ میلیون نفر در سراسر جهان به سایر اختلال‌های اسکلتی عضلانی مبتلا هستند و انتظار می‌رود که تا ۲۰۵۰، این رقم به یک میلیارد و ۶ میلیون نفر برسد.

با این حساب، به استثنای اشکال رایج‌تر که پیشتر به آن‌ها اشاره شد، در آینده‌ای نه‌چندان دور، «سایر» اختلال‌های اسکلتی عضلانی (مانند فیبرومیالژیا) به منبع بزرگی از بی‌ثباتی تبدیل خواهند شد و حل این معضل مستلزم سیاست‌گذاری درست است.

ژاین نتیجه‌گیری با بررسی جمعیت، وضعیت سلامت و داده‌های بیمه در ۲۰۴ کشور و منطقه از جهان به دست آمده و در این مطالعه، محققان میزان رواج اختلال‌های اسکلتی عضلانی و طول مدت بیماری را رصد کرده اند.

این بیماری مفاصل، ماهیچه‌ها، استخوان‌ها، رباط‌ها، تاندون‌ها و ستون فقرات را درگیر می‌کند و عوامل متعددی در ابتلا به آن دخیل هستند که از آن میان می‌توان به جراحت، فشار مکرر به اعضا، وضعیت نامناسب بدن، افزایش سن و اختلال‌های ژنتیکی اشاره کرد.

در حال حاضر، در سراسر جهان یک میلیارد و ۷۱ میلیون نفر به همه انواع اختلال‌ها اسکلتی عضلانی شامل اشکال رایج و کمتر شایع آن مبتلا هستند.
اختلال‌های بررسی‌شده در این مطالعه شامل لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت پسوریاتیک، اسپوندیلوآرتریت و اسپوندیلیت آنکیلوزان است و دانشمندان به این نتیجه رسیدند که اغلب در بحث سیاستگذاری سلامت، از این قبیل بیماری‌ها که در دسته «سایر» اختلال‌های عضلانی اسکلتی جای می‌گیرند، چشم‌پوشی می‌شود و همین عدم سیاست‌گذاری است  که به شیوع آن‌ها دامن می‌زند.

شیوع کرونا را می‌توان یکی از دلایل افزایش نرخ ابتلا به این بیماری‌ها عنوان کرد که با کاهش میزان تحرک، شرایط بروز علائم اسکلتی عضلانی را فراهم کرد.  

همزمان با افزایش نرخ ابتلا به «سایر» اختلال‌های اسکلتی عضلانی، تقاضا برای استفاده از خدمات درمانی دولتی هم افزایش یافته و دفعات مراجعه به مراکز درمانی، سندی بر اثبات ادعای افزایش نرخ بیماری است.  

همچنین، طبق این مطالعه، نرخ ابتلای زنان به اختلال‌های عضلانی اسکلتی بیشتر از مردان است و بیشترین مورد ابتلا در سنین ۶۰ تا ۶۹ سالگی رخ می‌دهد.