واقعیت‌هایی از درون کمپ منافقین در آلبانی
مسعود خدابنده از اعضای جداشده سازمان مجاهدین خلق که سابقه دو دهه حضور در جمع منافقین را دارد، اطلاعات جالبی درباره کمپ منافقین در آلبانی ارائه می‌کند.
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، در روز‌های اخیر ماجرای درگیری پلیس آلبانی با سازمان مجاهدین خلق و حمله به مقر منافقین در این کشور در رسانه‌ها مخابره می‌شود. هنوز سوالات زیادی درباره کمپ منافقین در آلبانی وجود دارد. این که چطور شد منافقین سر از آلبانی در آوردند؟ کمپ رجوی چگونه اداره می‌شود؟ در این مقر چه فعالیت‌هایی وجود دارد؟ هزینه‌های کمپ اشرف ۳ چطور و از چه طریقی فراهم می‌شود؟ و ...
این‌ها سوالاتی است که پیرامون کمپ منافقین در آلبانی به ذهن می‌رسد. شاید کمتر کسی بداند که انتقال منافقین به آلبانی با تلاش آمریکایی‌ها و با خرج پول توسط آن‌ها صورت گرفت.
مسعود خدابنده از اعضای جداشده سازمان مجاهدین خلق که سابقه دو دهه حضور در جمع منافقین را دارد، اطلاعات جالبی درباره کمپ منافقین در آلبانی ارائه می‌کند. خدابنده به عنوان مسئول مستقیم حفاظت از مسعود و مریم رجوی، عضو مرکزیت سازمان مجاهدین خلق و فرمانده ارتش آزادی بخش حرف‌های شنیده نشده‌ای درباره سازمان منافقین دارد، در کتاب «تهران تا تیرانا» به روایت خاطراتش پرداخته است. آنچه در ادامه می‌خوانید، برشی از خاطرات مسعود خدابنده در این کتاب است. در این بخش، خدابنده درباره کمپ منافقین در آلبانی اطلاعات جالبی را ارائه کرده است:
«جریان اخراج مجاهدین خلق از عراق (برخلاف میل آمریکا، اروپا و اسرائیل) بحث ریز و مفصلی است. همین‌قدر کوتاه بگویم که نارضایتی در سازمان به‌جایی رسید که خود آمریکایی‌ها به این نتیجه رسیدند که برای حفظ الباقی افراد، کمپی در مجاورت کمپ اشرف ایجاد کنند و ناراضیان را به آنجا بفرستند. هم‌زمان با این مسائل، دولت عراق هم با موضوع مخالفت شدید مردم این کشور با بقایای صدام و البته فرقه رجوی روبرو بود. اهالی روستای مجاور کمپ به دادگاه شکایت کردند و زمین‌های غصب شده را طلب نمودند. دادگاه هم به نفع مردم رأی داد.
پارلمان عراق حکم اخراج مجاهدین را با اکثریت آراء صادر کرد. اما هیچ کشوری حاضر به قبول این افراد نبود. این موضوع به یک مسئله جدی تبدیل شده بود. از سویی مردم هم هر روز تظاهرات می‌کردند و خواهان اخراج مجاهدین بودند.
رد پای آمریکا در انتقال منافقین به آلبانی
آقای کوبلر (مسئول وقت دفتر سازمان ملل در عراق) داشت جایش را به نفر بعدی می‌داد. آن زمان هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا بود. او ده میلیون دلار به سازمان ملل داد و سازمان ملل هم خانم جین لوث را مأمور کرد تا مسئله مجاهدین را حل‌وفصل کند. خانم لوث با بسیاری از کشور‌ها صحبت کرد. کشور‌های خاورمیانه که به‌هیچ‌وجه حاضر به پذیرش مجاهدین نبودند. کشور‌های بالکان هم قبول نمی‌کردند. سرانجام آلبانی (که عملاً تحت سلطه آمریکا و اسرائیل است) حاضر شد این افراد را بپذیرد، اما اولاً پول می‌خواست و ثانیاً می‌گفت طبق قانون این‌ها در لیست گروه‌های تروریستی هستند و ورود آن‌ها به خاک آلبانی بعداً می‌تواند مشکل‌آفرین باشد. بعد از بحث‌های متعدد بالاخره آمریکا پذیرفت تا مجاهدین را از لیست گروه‌های تروریستی خارج کند تا مشکل دوم حل شود. مشکل اول نیز باز توسط آمریکا حل شد.
دلار‌هایی که برای انتقال منافقین به آلبانی خرج شد
بله! خانم کلینتون ده میلیون دلار به سازمان ملل بودجه داد و نهایتاً خانم لوث توانست استارت کار را برای اقامت مجاهدین در آلبانی بزند. مجاهدین از لیست گروه‌های تروریستی خارج شدند و دوباره آمریکا سه نوبت و هر نوبت ده میلیون دلار به آلبانی داد و قراردادی بین وزارت خارجه آمریکا، رئیس‌جمهور آلبانی و دولت عراق با نظارت سازمان ملل امضاء شد که مجاهدین طبق آن قرارداد به آلبانی منتقل شوند و آنجا این سی میلیون دلار خرج «دیردیکالیزاسیون» یا به تعبیر دیگر «زهرکشی» این افراد شود که منفک شده و بعد از بازسازی روحی و روانی به زندگی عادی بازگردند.
توسعه فعالیت‌های ضد ایرانی با کمک فرقه رجوی
بعد از رسیدن مجاهدین به آلبانی، آمریکا حدود پنجاه نفر از اعضای جوان‌تر را به‌شرط بریدن از سازمان به آمریکا منتقل کرد که الآن اکثراً در لس‌آنجلس هستند و تعهد داده‌اند که حرف نزنند. تعدادی از افراد جدا شدند و یا در حال جدا شدن بودند که انتخابات آمریکا پیش آمد و دونالد ترامپ رئیس‌جمهور شد. این تغییر در آمریکا و روی کار آمدن جان بولتون ضد ایرانی، بار دیگر استراتژی آمریکا را تغییر داد. در مواجهه با مجاهدین خلق، به‌جای زهرکشی و منفک کردن گروه تروریستی، دست آن‌ها بازتر شد تا فعالیت ضدایرانی توسعه پیدا کند.
اطلاعاتی درباره کمپ منافقین در آلبانی
کمپ مجاهدین خلق در آلبانی که با عنوان «اشرف ۳» اداره می‌شود، به‌صورت خودمختار عمل می‌کند. یعنی مقامات محلی و یا وزارت کشور یا پلیس آلبانی حق ورود به کمپ را ندارند. مخارج ساخت این کمپ به کل از بیرون از آلبانی تأمین‌شده و حتی سیمان آن بدون برگه ترخیص یا نظارت گمرکی از ایتالیا وارد شده است. مثل کمپ اشرف در عراق، نه کسی برگه هویت دارد، نه مالیاتی پرداخت می‌شود، نه بیمه‌ای وجود دارد، نه حساب بانکی، نه مدرسه، نه فروشگاه، نه اداره پست؛ در این زمینه اغلب نشریات در بالکان و خود آلبانی از عنوان «برده‌داری مدرن» یاد می‌کنند.
تعداد افرادی که سازمان ملل در انتقال از عراق به آلبانی عنوان کرد حدود ۲۲۰۰ نفر بود (البته اکثراً اسامی تقلبی داده‌اند) از آن زمان تاکنون حدود چهارصد نفر جداشده‌اند که برخی به ایران برگشته‌اند، برخی به کشور‌های اروپایی رفته‌اند و برخی هم همان‌جا در آلبانی مانده‌اند.
از زمان اخراج مریم رجوی از اروپا به آلبانی تقریباً صد تا دویست نفر هم از اروپا به آلبانی منتقل‌شده‌اند که در مجموع می‌شود گفت سکنه این کمپ باید کمی کمتر از دو هزار نفر باشد. مرگ‌ومیر در کمپ آلبانی حدود هشت برابر سرانه اروپا و چهار برابر سرانه عراق است و تقریباً هفته‌ای نیست که خبر مرگ یکی دو نفرشان اعلام نشود. متوسط سن افراد بالای ۶۵ سال است و افراد با سنین بالای ۸۰ سال در میانشان کم نیست.»
گفتنی است کتاب «تهران تا تیرانا» توسط محمد جعفربگلو تدوین شده و از سوی انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است. این کتاب به تازگی به چاپ دوم رسیده است.
انتهای پیام/
