چگونه «سیلیکون ولی» 48 ساعته ورشکست شد

به گزارش گروه اقتصاد خبرگزاری آنا، بانک سیلیکون ولی (SVB) که در سال ۱۹۸۳ تأسیس شد، چنان خود را به عنوان بانک متخصص در زمینه حمایت و پشتیبانی مالی از استارت آپ‌های فناوری مطرح کرده بود که با جلب نظر سرمایه‌گذاران آمریکایی، تقریبا تامین مالی نیمی از شرکت‌های فعال در زمینه فناوری نو و مراقبت‌های بهداشتی را بر عهده گرفته بود. 

بر اساس گزارش کمیسیون بیمه سپرده فدرال (FDIC)، در حالی که در خارج از ایالات متحده بانک «سیلیکون ولی» چندان شناخته شده نیست ولی با دارایی ۲۰۹ میلیارد دلاری در پایان سال ۲۰۲۲ در میان ۲۰ بانک تجاری برتر آمریکا جای گرفته بود.

این بزرگترین ورشکستگی یک بانک آمریکایی از زمان واشنگتن میچوال (Washington Mutual) در جریان بحران مالی سال ۲۰۰۸ به شمار می‌رود. واشینگتن میچوال که در سال ۱۸۸۹ تاسیس شده بود با وجود در اختیار داشتن دارایی ۳۰۷ میلیارد دلاری در سال ۲۰۰۸ ورشکسته و منحل شد. 

فدرال رزرو (بانک مرکزی ایالات متحده) از یک سال پیش و با هدف کاهش نرخ تورم، شروع به افزایش مستمر نرخ بهره کرد. سرعت فدرال رزرو برای افزایش نرخ‌های بهره چنان بالا بود که هزینه‌های استقراض و اخذ وام از سرعت رشد قیمت سهام‌ شرکت‌های فناوری که «سیلیکون ولی» از آن سود می‌برد، فراتر رفت.

نرخ‌های بهره بالاتر همچنین ارزش اوراق قرضه بلندمدتی را که «سیلیکون ولی» و سایر بانک‌ها در دوران نرخ‌های بهره بسیار پایین و نزدیک به صفر خریده بودند، کاهش داد. در حالی که بازدهی اوراق ۱۰ ساله‌ای که اخیرا از سوی خزانه‌داری آمریکا منتشر شده به ۳.۹ درصد رسیده، به مجموعه اوراق قرضه ۲۱ میلیارد دلاری «سیلیکون ولی» تنها ۱.۷۹ درصد سود تعلق می‌گرفت. 

همزمان، سرمایه‌‌گذاری پرریسک و مخاطره‌ سیر نزولی به خود گرفت و استارت‌آپ‌ها را ناگزیر کرد که بیش از پیش به فکر استفاده از سرمایه‌ها و سپرده‌های خود در «سیلیکون ولی» بیفتند. بنابراین، در شرایطی که بانک با کوهی از زیان از محل اوراق قرضه مواجه بود، سرعت برداشت مشتریان از حساب‌ها و سپرده‌هایشان مدام در حال افزایش بود؛ سپرده‌هایی که بخش زیادی از آن صرف خرید اوراق قرضه شده بود. 

انتهای پیام/

علی ورمزیار