دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
مجید مشیری در گفت‌و‌گو با آنا:

زنده‌یاد «امین تارخ» اول استادم بود و بعد دوستم/ مردم هنوز مرا با «مسافری از هند» می‌شناسند

زنده‌یاد «امین تارخ» اول استادم بود و بعد دوستم  مردم هنوز مرا با «مسافری از هند» می‌شناسند
مجید مشیری از بازیگران کشورمان ضمن اشاره به کم کارشدنش در این روزها گفت: در ۵۰ فیلم سینمایی و قریب به صد سریال تلویزیونی بازی کرده‌ام، اما هنوز که هنوز است مردم مرا با نقش پدر رامین در سریال «مسافری از هند» می‌شناسند.
کد خبر : 813180

 گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، سید مرتضی حسینی ـ مجید مشیری از بازیگران کشورمان در گفت‌و‌گو با خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری آنا، با اشاره به این که مدت‌هاست در پروژه‌های سینمایی و تلویزیون حضور ندارد، افزود: گویا این شب‌ها مجموعه طنز «دست بالای دست» پخش می‌شود، اخیراً هم فیلم تلویزیونی «قناری» به کارگردانی سپهر محمدی از تلویزیون روی آنتن رفت که در آن نقش یک سارق را داشتم که برای سرقت وارد خانه پیرمرد زنده‌دلی می‌شوم که نقشش را زنده‌یاد پرویز پورحسینی بازی می‌کرد. کار شریف و بی‌ادعا و در عین‌حال باکیفیتی بود و تجربه هم‌بازی‌شدن با استاد پورحسینی را هم هرگز فراموش نخواهم کرد.

** از لحاظ بدنی و ذهنی در اوج آمادگی هستم

وی درباره دلایل کم‌کار شدنش نیز گفت: در یک بازه زمانی از پرکارترین بازیگران نقش مکمل سینما و تلویزیون بودم. اما به یک‌باره پیشنهادها کمتر و کمتر شد، برخی می‌گویند این موضوع به یک روند طبیعی تبدیل شده و به خاطر افزایش سن بازیگر و کم‌شدن عناصر جذابیت و اینهاست، اما بنده این مساله را قبول ندارم، چراکه همین الان هم از حیث بدنی و هم از نظر ذهنی در اوج آمادگی هستم.

بازیگر سریال «مسافری از هند» افزود: سینما و تلویزیون ما استانداردهای لازم بازیگری را ندارد. یعنی برای بسیاری از کارگردان‌ها آمادگی بدنی، عیار و توانمندی بازیگر مهم نیست. حتی اگر الگوی ما سینمای هالیوود آمریکا باشد، باید در این روند تجدیدنظر کنیم. بازیگری مثل «مل گیبسون» نزدیک به ۷۰ سال سن دارد، «ال پاچینو» ۸۲ ساله است و یا «کلینت ایستوود» هم نود سالگی را پشت سر گذاشته است، اما این بازیگران از نظر بدنی کاملاً آماده هستند. متأسفانه اینجا تنها چیزی که مهم نیست همین آمادگی بدنی بازیگر است.

** تیم بازیگران در شبکه خانگی از یک سریال به سریال دیگر می‌روند 

مشیری  افزود: علت این کم‌کاری چه برای من و چه برای جمع زیادی از بازیگران دیگر این است که دوستانی که در حوزه سریال‌سازی فعالیت می‌کنند به معنای واقعی کلمه یک«تیم» هستند. البته این جا  جنبه  منفی «تیم بودن» بیشتر خودش را نشان می‌دهد. یعنی در یک سریال  به ویژه در شبکه نمایش خانگی، گروه بازیگران و عوامل فنی پس از پایان یک کار، یک‌جا به کار بعدی منتقل می‌شوند. یعنی همان بازیگران نقش اول مرد و زن جایشان را با بازیگران نقش دوم عوض می‌کنند و سر یک سریال دیگر می‌روند. سینما هم همین است.

بازیگر فیلم سینمایی «آژانس شیشه‌ای» گفت: در تلویزیون هم که متأسفانه سالهاست با یک سقوط محتوایی مواجه هستیم؛ چون تهیه‌کننده‌های ما به خاطر این که پول کافی برای پرداخت دستمزد بازیگر را ندارند سراغ دوستان و نزدیکان خودشان می‌روند و نتیجه هم می‌شود همین ریزش مخاطب و سریال‌های بی کیفیتی که می‌بینید.

** دنبال یک نقش از مسیرهای غیرکاری نیستم

وی اظهار کرد: گاهی فیلم یا سریالی پخش می‌شود و دوستان لطف دارند و می‌گویند اگر فلان نقش را شما بازی می‌کردید خیلی بهتر بود و به شما می‌آمد که من هم در پاسخ به این لطفشان همین «تیم بودن» سازندگان را متذکر می‌شوم.

این بازیگر پیشکسوت افزود: هیچ وقت در شأن و شخصیت خودم نمی‌بینم که به خاطر نقشی بخواهم به یک کارگردان یا تهیه‌کننده نزدیک شوم. خدارا شکر می‌کنم که در آثاری بازی کرده‌ام که هنوز هم در ذهن مردم مانده است. خیلی از بازیگران شاید در جامعه هنری و رسانه‌ای معروف باشند اما مردم آنها را نمی‌شناسند. ما برای مردم کار می کنیم و مخاطبان ما آنها هستند. همین که مردم مرا در خیابان به اسم صدا می‌کنند و می‌گویند با فیلم شما و یا سریال شما خاطره داریم برایم کافی است.

وی افزود: در یک مقطع شاید سودای سیمرغ داشتم، اما واقعا در حال حاضر اینگونه نیست،. حاضر نیستم به هر قیمتی در قاب تلویزیون و پرده نقره‌ای باشم. در کارنامه من حضور در آثار بهترین کارگردانان سینما و تلویزیون دیده می‌شود. اگر کاری با قاسم جعفری داشتم، بعد از آن چند سریال دیگر هم برایش بازی کردم، یا اگر در «آژانس شیشه‌ای» حضور داشتم باز هم از طرف حاتمی‌کیا دعوت به کار شدم. رزومه مشخصی دارم، دور از شأن و شخصیتم است که بخواهم  دنبال نقش‌گرفتن از مسیرهای غیرکاری باشم.

مشیری با خنده‌ای تلخ درباره این که چرا وارد فضاهای دیگری غیر از بازیگری (اجرای تلویزیونی، تدریس و...) نیز نشده عنوان کرد: برخی از دوستان می‌گویند چرا کارگردانی نمی‌کنی که من در پاسخ می‌گویم، من در همین حیطه بازیگری هم مانده‌ام، چه برسد که بخواهم پشت دوربین بروم! درباره تدریس درآموزشگاه‌ها هم بهتر می‌دانید که متأسفانه فضا مناسب نیست. جالب و تاسف‌آور است که گاهی می‌بینم در فراخوان‌های تدریس بازیگری نام کسانی آمده که خودشان در ابتدای راه هستند و الفبای بازیگری را هم نمی‌دانند.

** عرصه سینما، تلویزیون و تئاتر به «مرحوم امین تارخ» مدیون است

بازیگر سریال «مردان آنجلس» با اشاره به این که خود وی از دانش‌آموختگان اولین دوره کارگاه بازیگری زنده‌یاد امین تارخ در ابتدای دهه هفتاد بوده است، افزود: آقای «تارخ» همشهری من بود. هردو متولد شیراز هستیم. این افتخار را داشتم که با ایشان در دو فیلم هم‌بازی باشم. مرحوم تارخ ابتدا استاد من بود، بعد همکارم شد و بعد دوستم؛ عرصه سینما، تلویزیون و تئاتر به ایشان خیلی مدیون است چون خیلی از بازیگران مطرح را به عرصه بازیگری معرفی کرده و درگذشت ایشان یک خسارت جبران‌ناپذیر برای هنر بازیگری ما است.

** مردم مرا با «مسافری از هند» می‌شناسند

وی در پاسخ به این پرسش که پس از حدود ۲۵ سال فعالیت مستمر در سینما و تلویزیون معمولاً مردم شما را با چه سریال و چه نقشی می‌شناسند نیز گفت: در ۵۰ فیلم سینمایی و قریب به صد سریال تلویزیونی بازی کرده‌ام، اما هنوز مردم مرا با نقش پدر رامین در سریال «مسافری از هند» می‌شناسند.

انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب