حبیب یغمایی؛ گنجینهدار ادب فارسی
گروه استانهای خبرگزاری آنا؛ در میان ادیبان سالخورده ادب فارسی در روزگار ما، شادروان حبیب یغمایی (درگذشت ٢۴ اردیبهشت ١٣۶٣) دارای ویژگیهایی است که نگرش به کارنامه او را بایستهتر مینماید.
این معلم سختکوش ادب فارسی که با درج ترجمه موزون و منظوم زاغ و روباه(یا همان زاغ و پنیر) در کتابهای درسی، نامآشنای کودکان و نوجوانان ایران شدهبود به خاندانی که نسل ایشان به یغما شاعر نامدار عصر قاجار برمیگشت، تعلق داشت و البته خود حبیب نخواست که صرفا میراثخوار نام دیگران باشد و ازینرو با سختکوشی بسیار در مسیر آموختن و پژوهش و تصحیح متون و سرانجام انتشار مجله یغما قرار گرفت و توانست ماندگاری نام و یاد خویش را با آثاری چون برگزیده شاهنامه و تصحیح غزلیاتسعدی و ترجمه تفسیرطبری، معنیدار و شایانستودن سازد.
یغمایی که البته فراز و نشیبهای زندگی شخصی هم برایش کم نبود(سه همسر و 10 فرزند در همه زندگی) و مرد خالیکردن میدان به نفع روزمرگی و عُطلت نبود، تعطیلی مجلهای مانند یغما هم اگر مرتبط با تحولات بهمن ۵٧ نباشد، بیشتر به خستگیهای توانفرسایی برمیگشت که کسی چون او دیگر تابآوری چندانی برای خرسندسازی اهلقلم که مقاله به مجله میدادند در کف نداشت.
با این همه کارنامه مجله یغما که در کنار مجلات دیگری مانند سخن(دکتر خانلری) آینده(دکتر محمود و ایرج افشار) قابل تأمل و شایان احترام است بهویژه که اکنون میبینیم که در انتشار یک مجله تخصصی دانشگاهی بسیار کسان از کارمند و استاد و دانشجو، دست در کار دارند و مجله گاهی اوقات از تاریخ انتشار خود عقبتر است و کسی چون یغمایی خود کارهای مجله را تکفل میکرد.
شادروان یغمایی را بایست بقیهالسلف نسلی دانست که بیچشمداشت به رتبه و عنوان شغلی کار فرهنگی کردهاند و در برابر ناخرسندسازیهای روزگار، خود را سرگرم تصحیح و تألیف ساختهاند و مطمئن بودهاند که بهترین روند برای کهنهنشدن فرهیختگیهای نایاب عصر همین شکل کارکردهاست.
اگر نسل جوان امروز ما از میان این همه دلمشغولیهای رنگارنگ و بعضا پرهیاهو، بتواند از دریچه فکرت و فرصت نگاهی به کار و کارنامه کسانی مانند حبیب یغمایی داشتهباشد، بایست توفیق و هوشیاری او را به چشمداشت و قدردانست.
عبدالرضا مدرسزاده دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان
انتهای پیام/۴۰۶۲/
انتهای پیام/