دوکلمه حرف حساب؛
مردم و دولت ایران اخذ تضمین از آمریکا را ضرورت اصلی هر توافق با غرب می‌دانند/ هم‌نظر شدن افکار عمومی با تیم مذاکره کننده در خصوص بدعهد بودن واشنگتن
خوشبختانه سطوح مختلف جامعه بیدار ایران به دلایل پافشاری تیم مذاکره کننده کشورمان بر اخذ تضمین از آمریکا برای پایبند بودن به توافق با تهران به‌خوبی پی برده‌اند.
گروه جهان خبرگزاری آنا- محمد جعفری؛ بر هیچ فردی پوشیده نیست که در جامعه ایران نگرش‌های متفاوت سیاسی البته در قالب نظام وجود دارند اما این اختلاف سلیقه و نگرش به معنی عدم تفاهم در برخی موارد حساس ازجمله مذاکرات رفع تحریم‌ها یا فراهم کردن زمینه بازگشت آمریکا به برجام (توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ بین ایران و گروه ۱+۵) نیست. منظور این است که عزم سیاسی در ایران در این خصوص نسبت به گذشته هم‌شکل‌تر شده است.
موضوع مهم دیگر که به‌هیچ‌وجه نمی‌توان آن را کنار گذاشت افکار عمومی یا همان جامعه است. جامعه ایرانی نیز بسیار متنوع می‌اندیشد. گاه سطحی از این جامعه از رهبران فکری خود در طیف اصولگرایان و اصلاح‌طلبان هم جلوتر می‌ایستند. برخی از سطوح این جامعه هم خود را به دلایلی از سیاست کنار گذاشته و بیشتر خود را در زمینه اقتصادی، ورزشی و غیره سرگرم می‌کنند. عده‌ای هم هستند که اصلاً نگاهشان به داخل نیست و چشم و دلشان با آن‌سوی مرزهاست. اما همه این سطوح وقتی صحبت وفا کردن یا نکردن به عهد و پیمان می‌شود امکان ندارد از بدعهدی و پیمان‌شکنی دفاع کنند. امکان ندارد که افکار عمومی این کشور از یادش برود که تهران در پی سال‌ها مناقشه هسته‌ای با غرب در سال ۱۳۹۴ به توافقی با غرب دست یافت که برجام نام گرفت. برجام برای این بود که نگرانی واهی غربی‌ها از فعالیت‌های هسته‌ای ایران را کاهش دهد و نیز امتیازات اقتصادی برای کشورمان در بر داشته باشد.
تیم مذاکره کننده ایرانی در هتل کوبورگ وین
مردم و دولت ایران زیر بار حرف زور آمریکا نخواهند رفت
از همه سطوح جامعه بروید و بپرسید که ایران به برجام پایبند بود یا نه، بروید سؤال کنید که کدام طرف بود که به توافق ژنو پشت کرد و بدون دلیل و با گستاخی سخت‌ترین فشارها را بر ایرانیان وارد کرد. به‌واقع این آمریکا بود که با خروج از برجام پیمان‌شکنی را برای خود عادی جلوه داد. بهانه‌اش هم این بود که ساختار نظام سیاسی آمریکا همین است که توافق این رئیس‌جمهور را رئیس بعدی می‌تواند لغو کند. خب اینکه بهانه است برای مجاز شدن دهن‌کجی به قول و قرار. این یعنی خشت اول به‌عمد کج کار شده است تا وقتی کل ساختمان کج شد بگویند دلیلش خشت اول است. خب خشت اول را یک‌بار دیگر از ابتدا صاف کار بگذارید و به شعور مردم جهان توهین نکنید. این کار سختی نیست البته اگر به قول دستگاه دیپلماسی و تیم مذاکره کننده کشورمان عزم سیاسی وجود داشته باشد.
سانتریفیوژهای مدرن و اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی که دشمن را نگران کرده‌اند می‌توانند به‌عنوان تضمین در داخل کشور نگه داشته شوند تا در صورت بدعهدی طرف مقابل دوباره به کار گرفته شوند
متأسفانه سردمداران ایالات‌متحده که بر پایه سود سرمایه بنا شده است و به بهانه لیبرالیسم خود را مجاز به انجام هر فعلی برای تأمین آن سرمایه می‌داند به‌هیچ‌وجه دست خود را در حنا نخواهد گذاشت و نظام خود را با دست خود درست نخواهند کرد زیرا این کژی و نادرستی به سودش است. در اذهان افراد ساده‌انگار هم این‌طوری نقش می‌بندد که خب آن‌ها از همان ابتدا همین‌طور بودند و گناهی ندارند و اگر گناهی هم هست بر گردن طرف مقابل است. یعنی اینکه ایران گناه کرده که با آمریکا توافق کرد تا مشکل حل شود و گناه کرد که به مفاد توافق پایبند بود اما آمریکا بی‌گناه است که زیر توافق زد. خب اینکه زور است و مردم ما از اصولگرا گرفته تا اصلاح‌طلب و میانه‌رو و نگاه به آن‌سوی مرزها زیر بار زور نمی‌روند.
بیشتر بخوانید:
ادعای اسرائیل؛ توافق وین نهایی نشود، «طرح ب» را فعال می‌کنیم
آمریکا: نمی‌دانیم با ایران به توافق می‌رسیم یا نه
آمریکا: رفع تحریم‌های ایران نه قطعی و نه نزدیک است
شما بروید از دکترمهندس ما گرفته تا پایین‌تری سطوح جامعه از بابت سواد و درس و کتاب سؤال کنید به شما می‌گویند که زیر بار حرف زور نمی‌روند و این آمریکا است که زور می‌گوید. همه آن‌ها می‌گویند اگر می‌خواهید توافق کنید طوری بنویسید که طرف مقابل نتواند شما را مسخره کند و هر وقت دلش خواست به هر بهانه‌ای شما را وسط آسمان و زمین رها کند. خب معنی این همان تضمین گرفتن است دیگر. به همین دلیل است که اصل اول تیم مذاکره کننده ایرانی در مذاکرات وین در دور هفتم و هشتم اخذ تضمین کارساز و واقعی بوده است و اصلاً هم از آن کوتاه نیامده است.
بااین‌همه فشار شاهد بوده‌ایم که اقتصاد کلان کشور چندان تحت تأثیر فرازوفرودهای مذاکرات نبود زیرا مردم نخواستند که پشت جبهه برای نمایندگانشان پای میز مذاکره متزلزل باشد و زیرا مردم می‌خواهند که حرف حساب را برای یک‌بار هم که شده به آمریکایی‌ها تفهیم کنند
حال این تضمین چه باشد خوب است؟ قول و قرار اعضای اروپایی برجام را که دفعه قبل دیدیم اصلاً به کارمان نیامد. در خصوص اینکه چرا تروئیکای اروپایی نتوانست یا نخواست بعد از خروج آمریکا از برجام منافع اقتصادی ایران از توافق را محقق کند بحث زیاد شده است و همیشه نتیجه یکی بود که اروپایی‌ها خود راهم پیمان آمریکا می‌دانند نه ایران و مخالفت با آمریکا برایشان یعنی مخالفت با منافع خودشان حالا یا به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم. پس خیالمان را از بابت انگلیس، فرانسه و آلمان راحت کنیم که به درد ما نخواهند خورد. تضامین اقتصادی هم که قابل‌اعتماد و اتکا نیستند زیرا ممکن آن تضمین اقتصادی که می‌گیریم با گذر زمان ارزشش برای طرف مقابل کاهش یابد و برایش صرفه داشته باشد که تعهدش را زیر پا بگذارد یا درنهایت ضررش زیاد نباشد.
حمایت افکار عمومی از حق‌طلبی تیم مذاکره کننده غرورآفرین است
به نظر می‌رسد بهترین تضمین همان موضوعی باشد که غرب و هم‌پیمانان منطقه‌ای‌اش ازجمله رژیم صهیونیستی از آن نگران هستند. لازم به ذکر است که مقامات ایران در سطوح مختلف ازجمله مقام معظم رهبری تأکید کرده‌اند که کشور به دنبال تولید، انبار یا استفاده از تسلیحات غیرمتعارف مثل بمب اتم نیست و نخواهد بود. اما خب حالا سانتریفیوژهای مدرن و همین اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی که دشمن را نگران کرده‌اند می‌توانند به‌عنوان تضمین در داخل کشور نگه داشته شوند تا در صورت بدعهدی طرف مقابل دوباره به کار گرفته شوند. با توجه به اینکه ساختار سیاسی آمریکا عوض نخواهد شد این نوع تضمین گرفتن شاید یکی از بهترین راه‌ها باشد تا اسب سرکش سیاست خارجه آمریکا را بتوان تا حدودی رام کرد.
در گذشته یکی از شرایط طرف غربی این بود که اورانیوم غنی‌شده ۲۰ درصدی ایران باید به خارج از کشور انتقال پیدا کند و سانتریفیوژهای مدرن در صنعت هسته‌ای به کار گرفته نشوند که همه‌اش به نفع غرب بود یعنی ما با دست خودمان برگ برنده خود را تقدیم آن‌ها کردیم و دیدیم که چه کردند زیرا دست ما را خالی دیدند اما وقتی بدانند در کمترین زمان ایران خط غنی‌سازی را فعال خواهد کرد و درصد غنی‌سازی را افزایش خواهد داد به‌گونه‌ای دیگری به قضیه نگاه خواهند کرد.
افکار عمومی هم وقتی بداند که دولت همه فشارهای اقتصادی و سیاسی را تحمل می‌کند تا منافع ملی تأمین شود پای‌کار می‌ماند درست مانند این دوره که واقعاً همدلی جامعه با نمایندگانشان در مذاکرات مثال‌زدنی است. بااین‌همه فشار شاهد بوده‌ایم که اقتصاد کلان کشور چندان تحت تأثیر فرازوفرودهای مذاکرات نبود زیرا مردم نخواستند که پشت جبهه برای نمایندگانشان پای میز مذاکره متزلزل باشد و زیرا مردم می‌خواهند که حرف حساب را برای یک‌بار هم که شده به آمریکایی‌ها تفهیم کنند.
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
