یادداشت وارده؛
قدرت شگرف زبان فارسی در مناسبات میان فرهنگ‌ها
شلوغ‌بازی بی‌هنگام رسانه‌های فارسی‌زبان بیگانهقدرت شگرف زبان فارسی در مناسبات میان فرهنگ‌ها بر کسی پوشیده نیست و شلوغ‌بازی بی‌هنگام رسانه‌های فارسی‌زبان بیگانه چیزی فراتر از بانگ سگان در شب عَوّا نیست.
گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ چند روزی است که رسانه‌های فارسی‌زبان بیگانه که کاری جز پریشان ساختن افکار مردم با هدف پریشان کردن ایران عزیز ندارند، درباره دفاع از زبان‌های اقوام در ایران داد و فریاد به راه انداخته‌اند و اینکه در ایران به کاربران دیگر زبان‌ها ستم می‌شود و اراجیفی از این دست.
شیوه این رسانه‌ها که جز با همکاری مشتی بی‌وطن و ایران فروش سرپا نیستند، همین است؛ روزی می‌گویند به ادیان دیگر ستم می‌شود، روزی دیگر از حقوق بانوان دم می‌زنند، روزی دیگر... راست‌گویی و درست‌اندیشی این قلم‌فروشان خبر به مزد؛ مانند آمدن اشتر از گرمابه است که جناب سنایی بیان می‌کند؛ پیداست از زانوی تو (او). گیرم که در شیوه حکمرانی کنونی بتوان بهتر با منتقدان و درویشان و مغان و شیرین‌زبانان بومی رفتار کرد؛ اما این دلیلی بر پذیرفتن اباطیل کسانی نیست که به تعبیر قرآن فاسقان خبر آورنده هستند و در صداقت حرفه‌ای ایشان همین بس که گاهی زادن زرافه را پوشش زنده خبری می‌دهند و از کنار قتل‌عام هزاران کودک در یمن از سر گرسنگی خفه می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
«فوتبال دانش‌بنیان» رویکرد مشترک دانشگاه و فدراسیون
باری زبان فارسی آن‌گونه که برخی استادان در این چند روز به پاسداشت آن بیشتر برخاسته‌اند، دیگر در حکم زبان یک قوم نیست که بتوان آن را مقابل زبان‌های آذری و... قرار داد. فارسی؛ زبان فرهنگ و هویت سرزمین‌هایی بوده که اگرچه رنگ پرچم‌هایشان گوناگون است؛ اما همدیگر را در نوروز و شب چله و فال حافظ پیدا می‌کنند.
استعمار پلید می‌داند که زبان فارسی اکنون می‌تواند بیش از کارهایی مانند راه‌آهن بین‌المللی و پیمان‌های سیاسی و لبخندهای اهل سیاست، چندصد میلیون مردم فرهیخته این منطقه مهم(شبه‌قاره، آسیای میانه و آسیای صغیر و آذربایجان و اران) در کنار هم جمع کند و نیز می‌داند که قدرت کنار هم قرارگرفتن فضولی بغدادی، سنایی غزنوی، سعدی شیرازی، رودکی سمرقندی، بیدل دهلوی و اقبال لاهوری(که سخن آنان فارغ از تفاوت‌های هنری یکسان قابل شنیدن است) بیش از انواع سلاح، حربه، ترفند و سازمان جاسوسی است پس این اندازه هیاهو و جنجال برای شنیده نشدن فارسی جای شگفتی ندارد.
اتفاق نیک آنکه همین شلوغ‌بازی‌ها و در خاک مراغه کردن این رسانه‌ها؛ نشان از پیشبرد داشتن و راهگشا بودن زبان فارسی(با همه بی‌مهری‌های مسئولان ایرانی به آن) است، وگرنه چرا این رسانه‌ها درباره زبان بودایی و مالاوی و مانند آن نگران حقوق اقوام و اقلیت‌ها نیستند؟
کوتاه سخن آنکه قدرت شگرف زبان فارسی در مناسبات میان فرهنگ‌ها بر کسی پوشیده نیست و این هیاهوی بی‌هنگام چیزی فراتر از بانگ سگان در شب عَوّا نیست؛ اما از یاد نبریم که وظیفه هر ایرانی(از هر قومی) پاسداشت این فضیلت فرهنگی است تا علاوه بر حفظ یکپارچگی سرزمینی، گسست تاریخی میان ما و گذشته نیز از میان برخیزد.
عبدالرضا مدرس زاده دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان
انتهای پیام/۴۱۲۱/۴۰۶۲/
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
