پیش‌نشست تخصصی «آموزش مبانی هنرهای سنتی، رویکردی آینده‌نگر در تحقق توسعه پایدار» برگزار شد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا از دانشگاه سوره، پیش‌نشست تخصصی «آموزش مبانی هنرهای سنتی، رویکردی آینده‌نگر در تحقق توسعه پایدار» به همت دانشکده هنر دانشگاه سوره و همکاری معاونت پژوهشی به‌صورت مجازی در سامانه سیباد دانشگاه سوره برگزار شد.

محمدعلی رجبی و عبدالحسین لاله به عنوان سخنران و مهدی محمدی مدیر گروه رشته صنایع دستی دانشکده هنر دانشگاه سوره به عنوان دبیر و میزبان در این جلسه حضور داشتند.

در ابتدا محمدی دبیر این نشست ضمن عرض خوش‌آمدگویی، سخنان خود را با پرداختن به مبحث آینده پژوهی آینده آغاز کرد و آن‌را متوجه هنرهای آکادمیک به روز جهان دانست و بیان کرد: آینده‌پژوهی چون پنجره‌ای است که با شناخت و آگاهی بشر در ارتباط خواهد بود. ایشان دانشگاه سوره را دارای این پتانسیل دانست که توانسته همایشی در چنین ابعادی به همت هیئت علمی و دیگر استادان به‌خصوص هوشیار دبیر علمی و طراح پروژه، تنظیم کرده و پیشگام در عمل شوند.

در ادامه و تصدیق صحبت‌های دبیر نشست، عبدالحسین لاله درخصوص آینده‌پژوهی و توسعه پایدار اذعان کرد:

در دهه ۷۰ میلادی جنبشی به نام آینده‌نگری شکل گرفت که ناظر بر عناصر قدیم بود؛ اکنون نزدیک ۲ سال است که پیرامون بحث آینده‌نگری در کشور، شاهد جدیت و توجه ویژه هستیم که در این خصوص سؤالات بسیاری در ذهن خطور می‌کند که تعداد کثیر آن بی‌پاسخ می‌مانند. در این میان لازم است ذکر شود میان آینده‌نگری و آینده‌گرایی تفاوت زیادی وجود دارد؛ همچنین که گذشته‌گرایی وگذشته‌محوری متفاوت است.

لاله در بیان این موضوع که آینده‌نگری علی‌رغم پیچیدگی اکثر مقالات مفهومی که قرابت و نزدیکی محسوسی با آئین سنتی دارد، خاطرنشان کرد: در اشعار، سخن بزرگان و محصولات هنری دیرین، آینده‌نگری به نام‌های تدبر و دوراندیشی وجود دارد که آن‌را سرمایه‌ای برای فردا و نقشه راه زندگی می‌دانند که در نظام سیستماتیک فکری تعریف می‌شود.

افراد آینده نگر به عواقب تصمیمات خود توجه دارند

وی افزود: وقتی به گذشته نگاه می‌شود و تصمیمات غلط جلوه می‌کند، متأسف می‌شویم که چرا پیش‌بینی و دوراندیشی نکرده‌ایم و انسانی که تدبیر ندارد مانند اتومبیلی است که روزی در دره خواهد افتاد. آینده‌نگری در معنای خاص، دقت درگذشته است و نباید گذشته را مطلقاً حذف کرد چراکه به‌عنوان تجربه باید از آن بهره برد. افراد آینده‌نگر به عواقب تصمیمات خود توجه دارند و افراد منعطف، پرتلاش و برنده خواهند بود.

لاله در باب آینده نگری و توسعه پایدار گفت: آینده‌نگری علم کهانت و توسعه پایدار مفهومی است که بعد از انقلاب صنعتی انگلستان شکل گرفت و بزرگ‌ترین دغدغه‌ آن توجه به محیط زیست است، البته تمامی فرهنگ‌ها چنین مقصدی در جهت توسعه پایدار ندارند.

ایشان در بخش آخر صحبت‌های خود یادآور شدند که بحث اصلی آینده‌نگری و توسعه پایدار این است که نباید سرمایهٔ آیندگان را نابود کنیم در عوض باید نگاه به نسل بعدی را اولویت قرار دهیم. محیط زیست در توسعه پایدار مهم‌ترین دغدغه است و چیره شدن غیر انسان بر انسان درحال پیشروی است که هنر این پدیده حذف فاعلیت انسان است. بحث اصلی این است که اگر هنرمندان نتوانند به شکل منطقی تبیین کننده باشند؛ آینده هنر ایران بدون شک رو به نابودی خواهد رفت.

آینده ساخته نمی‌شود، همانطور که گذشته را نساختیم

در بخش دوم پنجمین نشست همایش آینده پژوهی، رجبی ضمن تاکید گفته‌ها، به ریشه معنوی آینده و گذشته پرداخت و گفت: آینده‌پژوهی در هنرهای سنتی به این صورت است که اول باید گذشته را بررسی کرد و بعد به وضع حال و آینده پرداخت، آینده ساخته نمی‌شود همانطور که گذشته را نساخته‌ایم. گذشته در فرهنگ به نام قدیم هم به کار برده می‌شود که به معنی نابود شدنی است. ریشه همه سنت‌های معنوی به اسم القدیم خدا برگشت دارد و جریان پیدا می‌کند.

رجبی در بخش آخر صحبت‌های خود به مبحث حی و حیات پرداخت و خاطرنشان کرد: امروزه در حال حی و حیات هستیم. وظیفه هنرمند سنتی احیا هنر است؛ احیا یعنی خود را به حقیقت زنده و از قهر با حقیقت دوری کنیم، پس زمانی که رضایت خدا صادر شود در نتیجه ما هم راضی به عمل خواهیم بود. تمام قرآن ذکر، یادآوری و استفاده از تجربه گذشتگان است و اولیای الهی در تلاش برای اثبات این نکته بوده‌اند. به عنوان سخن آخر لازم است گفته شود که حال همیشه برزخی از گذشته است، اگر گذشته را نفی کنیم آینده‌ای نخواهیم داشت.

انتهای پیام/۱۱۰/