سرهنگی: اینانلو باعث آشنایی و فعالیت من در عرصه نشریات حوزه گردشگری شد

به گزارش گروه فرهنگی آنا در نشست تاریخ شفاهی مطبوعات ایران با حضور علی سرهنگی، که در ساختمان نگارستان شهر واقع در بوستان گفت‌وگو برگزار شد، برخی ازچهره های فرهنگی و هنری حضور داشتند.

در ابتدای این مراسم سرهنگی با خواندن غزل زیبائی از حافظ (دردعشقی کشیده ام که مپرس) از علاقه و عشق عمیق خود به روزنامه‌نگاری اشاره کرد و اظهار داشت: «عشق درمطبوعات ایران گم شده است و به همین خاطر مردم چندان رغبتی به خواندن و دیدن رسانه های کاغذی ندارند.»

وی که دوره‌های ابتدایی روزنامه‌نگاری را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و از پدرش که روزنامه‌نگار بود، آموخته است، گفت: «ما کارخانه سخن‌سازی نیستیم ولی باید بدانیم که چه خوراکی به مردم می دهیم.»

سرهنگی نخستین فعالیت مطبوعاتی خود را با ارسال عکس و خبر با نشریات «دختران و پسران» و «آیندگان» آغاز کرده است. وی ازشعر و داستان به کار روزنامه نگاری رسیده است. شروع کار حرفه‌ای وی با حضور در فصلنامه «یاد» به دعوت پرویز خرسند بود. سرهنگی پس از مدتی در کنار نوشتن،گرافیک می‌آموزد و در زمینه گرافیک، از محضر اساتیدی چون فرهادی و مرتضی ممیز بهره می‌جوید.

او که در ایام جنگ به عنوان مدیر فرهنگی، هنری و تبلیغات پادگانی در کردستان انتخاب شده بود، ادامه داد: «در روزهای پس از جنگ، سال‌ها به عنوان عضوی از شورای سردبیری «سروش هفتگی»، فعالیت مطبوعاتی خود را ادامه دادم و برای اولین بار پاورقی‌هایی را تحت عنوان «آشنایی با آثار گرافیکی جهان» و «نقد تئاتر» در نشریه سروش، به چاپ رساندم. همچنین اولین سمینار آسیب‌شناسی در تئاتر بعد از انقلاب را من برگزار کردم که با حضور رکن‌الدین خسروی، جمشیدلایق، رضا سیدحسینی، دکترپروانه مژده و... همراه بود. همچنین شعرها و عکس های منتشرنشده‌ای از شهریار را در سروش منتشر کردم که انتشار عکس بی‌حجاب همسر شهریار باعث شد وزارت ارشاد به سروش تذکر دهد.»

علی سرهنگی در توصیف فضای امروز مطبوعات ایران اظهار داشت: «هرجا تولید کم شود دلالی جای آن را می گیرد و امروز نه تنها درمسائل اقتصادی بلکه درمسائل فرهنگی هم تولید کم شده و دلالی حرف اول را می‌زند.»

وی گفت: «متاسفانه در سال‌های اول پس از انقلاب، فضایی ایجاد شد که افرادی به خاطر سود اقتصادی، درآمد و موقعیت برتر، وارد عرصه مطبوعات شدند و این حوزه را آلوده کردند. متأسفانه باید اعتراف کنیم که مطبوعات امروز، نشان و یادگاری از دوره طلایی مطبوعات گذشته نیستند. فضای مطبوعات فعلی، آنگونه که باید شایسته فرهنگ و مردم ایران باشد، نیست و همچنان به سمت قهقرا می‌رود.»

او ضمن گرامیداشت تلاش های دکترحسن زنده دل در ادامه گفت: «مرحوم اینانلو باعث آشنایی من با ژانر گردشگری و میراث فرهنگی و فعالیت در این حوزه شد و از او بسیار سپاسگزارم.»

علی سرهنگی در پایان نشست به این سؤال که در به‌ روز بودن و تازگی اخبار از چه منابعی استفاده می‌کرده است، این‌گونه پاسخ داد: « همیشه منابع خبری مورد استفاده من به علت تازگی مورد سؤال مطبوعاتی‌هایی همچون فریدون جیرانی، هوشنگ گلمکانی و همکاران دیگر رسانه‌ای بود.»

وی اظهار داشت: «یک روزنامه‌نگار هیچ‌وقت منبع خبرش را ذکر نمی‌کند ولی من امروز می‌خواهم برای اولین بار منبع اصلی اخبار به‌ روز خود را بگویم. در سال 72 و 73 که ماهواره تازه وارد ایران شده بود و هنوز افراد زیادی به آن دسترسی نداشتند، ما جدیدترین اخبار را از ماهواره دریافت و همزمان ترجمه می‌کردیم و همان مطالب، فردای آن روز تیتر اخبار ما بودند.»

در این نشست، علی سرهنگی بااشاره به گرامیداشت ریشه‌های فرهنگی از آشنائی‌اش با غلامحسین ساعدی‌، دکتر براهنی، استادشهریار، دکتر کاووسی و سیمین بهبهانی به عنوان الگو و فرصتی ارزشمند برای یادگیری یاد کرد و در ادامه از اساتید مطبوعاتی چون صالحیار، بلوری، بهزادی، بدیعی، قوی‌فکر به احترام نام برد. وی در آخر یکی از اشعار سروده خود را برای حاضران خواند.

در پایان برنامه نیز لوح تقدیر ماهنامه مدیریت ارتباطات توسط امیرعباس تقی‌پور، مدیرمسؤول، امیر لعلی، سردبیر ماهنامه و علی‌اکبر زین‌العابدین، کارشناس- مجری نشست تاریخ شفاهی به سرهنگی اهدا شد.