نسل‌کشی بومیان در کانادا الگوبرداری از مدل آمریکایی بود!

به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، ان.بی.سی نیوز در یک گزارش جالب و مستند برگ‌هایی از تاریخ ایالات‌متحده را به شهادت می‌گیرد تا همگان بدانند این آمریکا بود که برای اولین بار اقدام به تأسیس مدارس شبانه‌روزی برای نگهداری از کودکان خانواده‌های بومی ساکن مناطق مختلف آمریکا کرد تا بتواند زبان و سنت اشغالگر را در قالب برنامه همسان‌سازی فرهنگی به مردمان بومی دیکته کند. در طول تاریخ مهاجران یا اشغالگران درست به تغییر فرهنگی مردمان بومی منطقه اشغال شده زده‌اند اما نکته این نیست بلکه بحث در خصوص سرنوشت شومی است که بر سر بسیاری از کودکان بومی در مدارس شبانه‌روزی در سراسر ایالات‌متحده آمد.

مسلماً در اخبار و گزارش‌های چند هفته اخیر مکرراً نام کانادا و مدارس شبانه‌روزی اسکان و تربیت کودکان بومی تحت نظارت کلیسای کاتولیک به کار برده شده و کار رسانه‌ای نسبتاً منسجم و گسترده‌ای هم در خصوص پوشش کشف اجساد خیل عظیمی از کودکانی که براثر بیماری، بدرفتاری، آزار و اذیت جسمی و جنسی جان خود را در این مدارس از دست دادند صورت گرفت.

ان.بی. سی. نیوز اما ماجرا را از زاویه دیگری می‌نگرد تا به مقامات آمریکایی تلنگری زده باشد تا فراموش نکنند که وارثان چه نیاکانی هستند.

اقدام سازمان‌یافته برای مخفی کردن شمار واقعی کودکان جان‌باخته در مدارس شبانه‌روزی

به نوشته ان.بی. سی نیوز، طی چهار دهه‌ فعالیت هنرستان شبانه‌روزی ایندین پلیزنت مانت در میشیگان هزاران کودک بومی آمریکا از سراسر کشور را از والدینشان جدا کردند و به آنجا فرستادند تا آنها را از زبان و سنت‌هایشان محروم کنند.

برای بسیاری تعجب‌آور بود که ادارات مرتبط در ایالات‌متحده فقط پنج مورد مرگ کودکان بومی را از افتتاح این هنرستان در سال ۱۸۹۳ تا تعطیل شدن آن در سال ۱۹۳۴ ثبت کرده بودند. اما وقتی زمینی که مدرسه در آن ساخته شده بود در سال ۲۰۱۰ به قبیله سرخپوست ساگیناو چیپه وا بازگردانده شد محققان این قبیله توانستند اطلاعات مستند و بیشتری در خصوص شمار کودکانی که جان خود را در این مدرسه از دست دادند بیابند. پس‌ازاین تحقیق مشخص شد که دست‌کم ۲۲۷ کودک بومی ساکن این هنرستان به دلایل مختلف در فاصله سال‌های ۱۸۹۳ تا ۱۹۳۴ جان خود را از دست داده بودند. مسئولان این قبیله در تلاش‌اند که بقایای اجساد این کودکان را بیابند.

بیشتر بخوانید:

در واکنش به نسل‌کشی بومیان؛ جشن روز ملی کانادا در برخی شهرها لغو شد

پاپ فرانسیس بدون عذرخواهی فقط با مردم کانادا همدردی کرد

تلاش برای کشف اینکه چه اتفاقی برای این کودکان افتاده است، چالش جدیدی است که وزارت کشور دولت فدرال در واشنگتن با آن روبروست. فعالان حقوق بشری معتقدند که تحقیقات در خصوص بیش از ۳۵۰ مدرسه شبانه‌روزی بومی آمریکایی که بیش از یک قرن در ایالات‌متحده فعالیت می‌کردند باید به‌صورت دقیق صورت گیرد.

شانون الافلین مدیر اجرایی انجمن امور سرخپوستان آمریکایی می‌گوید که قسمت سخت این ماجرا این است که با کندوکاو زمین متوجه بشوی که این مدارس شبانه‌روزی چه بر سر کودکان بومی می‌آوردند. هزاران کودک در این مدارس زندگی کردند، کار کردند و دور از خانه و خانواده جان خود را از دست دادند.

لازم به یادآوری است که در ماه گذشته میلادی قبور دسته‌جمعی بیش از یک هزار و ۵۰۰ کودک بومی در حیاط هفت مدرسه شبانه‌روزی سابق در کانادا یافته شدند. گزارش‌های زیادی به دست وزارت کشور کانادا رسید مبنی بر اینکه تعداد زیادی از کودکانی که به این مدارس سپرده شدند دیگر به خانه بازنگشتند و نام و نشانی از آنها یافت نشد همین گزارش‌ها بود که مقامات را مجبور کرد که دست به تحقیقات بیشتری در این خصوص بزنند.

اما در ایالات‌متحده تحقیقات ماه گذشته توسط دب هالاند وزیر کشور که اولین فرد بومی است که به وزارت می‌رسد همگان را مجاب کرد که درباره دامنه سیاستی که در مدارس شبانه‌روزی در آمریکا دنبال می‌شد تحقیقات گسترده صورت گیرد.

این تحقیقات برای یافتن اطلاعات در خصوص دهه‌ها اقدام سازمان‌یافته دولت آمریکا برای همسان‌سازی فرهنگی بومیان با تازه‌واردها و اینکه این‌گونه اقدامات چه تأثیری بر خانواده‌هایی بومی که باقی‌مانده‌اند دارد صورت می‌گیرد.

بررسی تجربیات بازماندگان این مدارس شبانه‌روزی و تاریخ شفاهی جمع‌آوری‌شده توسط سازمان‌های غیرانتفاعی در دهه‌های اخیر موارد گسترده‌ای از سوءاستفاده جنسی و جسمی، آسیب روانی و مرگ کودکان در مراکز تأسیس‌شده توسط کلیساها و دولت فدرال ایالت متحده را ثبت کرده است

از تأثیرات بر سلامت روان گرفته تا از بین رفتن کامل یک نسل از یک قوم در میان تبعات این‌گونه اقدامات همسان‌سازی فرهنگی یافته می‌شوند.

کریستین مک کلیو، مدیرعامل ائتلاف مدارس شبانه‌روزی بومیان آمریکایی گفت: حقیقت باید از دید کسانی که آسیب دیده‌اند، شنیده شود. هنگام ارزیابی تأثیرات آسیب‌ها و خسارات وارد شده به بازماندگان و نحوه بازگرداندن چیزهایی که گرفته شده یا تخریب شده‌اند، باید عنصری از عدالت یا تحول وجود داشته باشد.

این تلاش واقعیتی را تأیید می‌کند که مردم بومی در سراسر آمریکای شمالی در خلال دهه‌های گذشته متوجه شده‌اند که دولت‌های کانادا و ایالات‌متحده همه تلاششان این بود که فرهنگ کودکان بومی را در قالب یک اقدام هماهنگ تحت عنوان همسان‌سازی فرهنگی از طریق این مدارس شبانه‌روزی از آنها بگیرند اما در موارد بی‌شماری، آن‌ها جان این کودکان را نیز گرفتند.

بررسی تجربیات بازماندگان این مدارس شبانه‌روزی و تاریخ شفاهی جمع‌آوری‌شده توسط سازمان‌های غیرانتفاعی در دهه‌های اخیر موارد گسترده‌ای از سوءاستفاده جنسی و جسمی، آسیب روانی و مرگ کودکان در مراکز تأسیس‌شده توسط کلیساها و دولت فدرال را ثبت کرده است. بر اساس اسناد دولتی، در برخی موارد، کودکان در اثر بیماری جان خود را از دست می‌دهند، اما بازماندگان ادعا می‌کنند که براثر سوءاستفاده و بی‌توجهی مدیران و مربیان این مدارس هم تعدادی از کودکان بومی جان خود را از دست دادند که مرگ آن‌ها اصلاً گزارش نشده است.

محبوبیت شعار بومیان را نابود کن تا نوع بشر را نجات بدهی در آمریکا

داستان‌هایی از ضرب و شتم کودکانی که می‌خواستند به زبان خود صحبت کنند، تراشیدن موهای بلندشان که نشانه سرخپوست بودن آنها بود و اجبار به استفاده از کتاب مقدس به‌عنوان راهی برای درک فرهنگ تازه‌واردان به آمریکا همه جا بر سر زبان بازماندگان آن روزهای تلخ است. در بسیاری از موارد، این سوءاستفاده‌ها باعث می‌شد بازماندگان ارتباط خود را با فرهنگ و تاریخ بومی خود قطع کنند.

کلیسای مورمون‌ها با تلاش بسیار برنامه همسان‌سازی فرهنگی را به پروژه فدرال فرزندخواندگی سرخپوستان در خلال دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ تبدیل کرد و توانست حدود ۵۰ هزار کودک سرخپوست را از این راه از سراسر آمریکا و از قبایل مختلف جذب خود کند

این مدارس بخشی از تلاش گسترده‌تر برای پاک کردن فرهنگ‌های بومی بود و گامی در استعمار آمریکای شمالی. تعریف سازمان ملل از "نسل‌کشی" شامل انتقال اجباری فرزندان یک گروه به گروه دیگر از بابت فرهنگی که مجموعه از زبان و دین است.

بیشتر بخوانید:

ترودو خواستار عذرخواهی پاپ به دلیل کشف گور دسته‌جمعی بومیان کانادا شد

برای اینکه رد پایی از این اقدامات وحشیانه برای آیندگان باقی نماند، در یک اقدام هماهنگ سعی شد که بیشتر مدارک مربوط به این‌گونه مدارس عامدانه از بین برده شوند درحالی‌که اسناد هم‌زمان اما مربوط به دیگر موضوعات به بایگانی دانشگاه‌ها سپرده شدند. به همین دلیل است که منابع تحقیق در خصوص بومیان آمریکا مخصوصاً مدارس شبانه‌روزی و نسل‌کشی کودکان بومی بسیار نادر است.

حتی اگر محققان زمینه را برای یافتن سوابق کودکانی که به مدارس شبانه‌روزی وارد شدند اما دیگر سابقه‌ای از آنها در دست نیست و مفقود محسوب می‌شوند فراهم کنند قوانین فدرالی به سختی اجازه یافتن اجساد این کودکان و تحویل آنها به خانواده‌هایشان را می‌دهند.

قانون محافظت از قبور آمریکایی‌ها که یک قانون فدرال است در سال ۱۹۹۰ مصوب شد تا به دزدی لوازمی که در قبور مردگان هستند پایان دهد اما این قانون فقط برای این بود که مانع سرقت دانشگاه‌ها از قبور برای پر کردن موزه‌های و آرشیوشان شود نه برای ممانعت از اقدام قانونی یک دولت برای افشای یک نسل‌کشی سازمان‌یافته.

کمپین دولت ایالات‌متحده برای تخریب هویت فرهنگی کودکان بومی و القای اعتقادات مسیحی در سال ۱۸۷۹ با تأسیس هنرستان سرخپوستان کالایل در پنسیلوانیا شروع شد و تا دهه ۱۹۹۰ هم ادامه داشت. در خلال این سال‌ها نهاد مدارس شبانه‌روزی تعداد ۳۶۷ مدرسه از این مدل را در سراسر آمریکا تأسیس کردند.

کلیسای مورمون‌ها از این سیاست استقبال کرد و با تلاش بسیار آن را به پروژه فدرال فرزندخواندگی سرخپوستان در خلال دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ تبدیل کرد و توانست حدود ۵۰ هزار کودک سرخپوست را از این راه از سراسر آمریکا و از قبایل مختلف جذب خود کند. میزان تخریب تا حدی بود که کشور مجبور شد که قانون حمایت از کودکان سرخپوست را در سال ۱۹۷۸ به تصویب برساند تا اقوام سرخپوست بتوانند از کودکان خود در مقابل ربوده شدن قانونی به‌وسیله مدارس شبانه‌روزی وابسته به کلیسا جلوگیری کنند.

انتهای پیام/۴۱۵۵/