اقتصاددان برجسته آلمانی-آمریکایی در گفت‌وگو با آنا:
برنامه ۲۵ ساله همکاری با چین نقطه عطف صعود ایران به جایگاه جدید بین‌المللی است
همکاری ایران و چین به هر دو کشور منافع و امتیازات برابر اعطا می‌کندیک نویسنده برجسته و استاد اقتصاد دانشگاه‌های اتریش و آلمان معتقد است که هر دو کشور چین و ایران از منافع سرشار برنامه همکاری ۲۵ ساله به‌صورت یکسان بهره خواهند برد تا در دوره افول آمریکا به‌عنوان اتحادی جدید در دنیایی جدید رخ بنمایند.
گروه جهان خبرگزاری آنا- محمد جعفری؛ پروفسور مکس اوته که به‌عنوان سرمایه‌گذار و کارآفرین با ملیتی آلمانی-آمریکایی از اشراف بالایی بر تحولات اقتصاد بین‌الملل برخوردار است در سال ۱۹۸۳ در سن ۱۹ سالگی اولین مقاله سیاسی طولانی خود درباره انقلاب اسلامی ایران را نوشت. اوته در مصاحبه با آنا به تغییرات ژئوپلیتیک در مناسبات بین‌الملل اشاره و از برنامه همکاری ۲۵ ساله ایران و چین به‌عنوان یک سکوی پرتاب قابل‌ملاحظه در ارتقاء جایگاه منطقه‌ای و بین‌المللی ایران یاد می‌کند. متن کامل مصاحبه اوته به شرح ذیل است:
آنا: لطفاً در ابتدا دیدگاه خود را در خصوص تقسیم‌بندی جدید اقتصادی در سطح بین‌المللی و قدرت‌های نوظهور بیان کنید.
اوته: همان‌گونه که در پرفروش‌ترین کتابم تحت عنوان ورلد سیستم کراش (سقوط سیستم جهانی) در سال ۲۰۱۹ تأکید کردم معماری ژئوپلیتیکی جهان در حال تغییر است. واضح است که ایالات‌متحده بیش از این نمی‌تواند ابرقدرت اول جهان باقی بماند و در مقابل، چین به وضعیت برابر با آمریکا رسیده است که جهان را به‌سوی دوقطبی یا چندقطبی شدن هدایت می‌کند.
آنا: در حال حاضر با این تغییرات عمده چه آینده‌ای را برای جهان می‌توانیم متصور شویم؟
اوته: سه سناریو را می‌توان برای آینده محتمل دانست. اول اینکه شاهد یک جهان دوقطبی جدید و آغاز جنگ سرد جدید بین آمریکا و چین باشیم. سناریوی دوم چندقطبی شدن دنیاست که ممکن است به قول پروفسور گراهام آلیسون استاد دانشگاه هاروارد جهان را به پرتگاه یک جنگ صریح و سریع بکشاند.
یک انفصال نسبی از آمریکا در سطح جهان با شرکت روسیه، چین و ایران در حال شکل گرفتن است
سناریوی سوم به رویکرد اروپا مربوط می‌شود هرچند که قدرت‌های حال حاضر در قاره سبز هنوز راه خود را نیافته‌اند. معلوم نیست که اروپا می‌خواهد هنوز بخشی از حوزه استحفاظی آمریکا باشد و مثل گذشته از سیاست‌های واشنگتن پیروی کند و حتی از قبل هم بیشتر به آمریکا وابسته باشد یا مسیر دیگری را در پیش خواهد گرفت و بر اساس اتحادی جدید خود را به مرکز قدرتی جدید با معیارهای خودش بدل خواهد کرد. سناریوی سوم به اروپا و تصمیمش که هنوز مشخص نیست بستگی دارد.
آنا: همان‌گونه که خود شما در کتاب سقوط سیستم جهانی تأکید دارید تغییرات ژئوپلیتیکی شگرفی در راه است. در این تغییرات جایگاه جدید ایران را چگونه می‌بینید؟
اوته: مطمئن باشید که هر سه سناریویی که قبلاً گفتم از قدرت‌های در حال ظهور تأثیر خواهند گرفت. در این وضعیت قدرت‌های جهانی کوچک‌تر مانند روسیه و قدرت‌های منطقه‌ای ازجمله ایران یا برزیل در حال ایفای نقش مهم‌تری در استقرار ثبات در منطقه خود و نیز در ساختار جهان هستند. به بیان دیگر، این کشورها این ظرفیت را دارند که بر ثبات همه‌جانبه در منطقه خود و ایجاد یک نظام باثبات حتی در صحنه جهان تأثیر بگذارند.
آنا: چه موضوعی باعث شد که شما ایران را این‌قدر در تحولات منطقه‌ای و جهانی مهم ببینید؟
اوته: درست است که ایالات‌متحده آمریکا سیاست‌های خود را با شدت بیشتری نسبت به گذشته دنبال می‌کند اما یک انفصال نسبی از آمریکا در سطح جهان مشاهده می‌شود. این انفصال با شرکت روسیه، چین و ایران در حال شکل گرفتن است. منظور این است که روسیه به‌عنوان یک ابرقدرت نظامی و چین به‌عنوان یک ابرقدرت اقتصادی، ایران را در جایگاهی از استعدادهای بالقوه و بالفعل دیده‌اند که با آن تشکیل ائتلاف دهند تا مرکز انفصال کشورها از آمریکا شوند.
آنا: به اعتقاد شما این انفصال از آمریکا و به قول شما اتحاد روسیه، چین و ایران می‌تواند با عزم جزم آمریکا برای ابرقدرت ماندن مقابله کند؟
اوته: تنها موضوع این است که ببینیم اروپا چه تصمیمی دارد؛ آیا می‌خواهد با آمریکا بماند یا به فکر این است که خودش به یک قدرت منطقه‌ای یا جهانی تبدیل شود؟ می‌خواهم بگویم که اگر اروپا راهش را از آمریکا جدا کند می‌توان متصور شد که آن اتحادی که گفتم یا آن انفصالی که ذکر کردم سریع‌تر موفق خواهد شد.
آنا: در خصوص انعقاد توافقنامه همکاری ۲۵ ساله بین ایران و چین و امکان موفقیت آن صحبت کنید.
اوته: باید بگویم که این امر قابل‌توجه است. ایران و چین به مناسبت پنجاهمین سالگرد برقراری روابط دیپلماتیک در سال ۱۹۷۱، موفق به انعقاد یک توافقنامه همکاری ۲۵ ساله اقتصادی، فرهنگی و سیاسی شدند.
ازنظر ژئوپلیتیک، منافع هر دو کشور ایران و چین در پی اجرای توافقنامه ۲۵ ساله مکمل یکدیگر خواهند بود
هر دو کشور ایران و چین سرزمین‌هایی باستانی با غنای فرهنگی عالی هستند که قدمت آن‌ها بسیار بیشتر از فرهنگ غرب است. روابط اقتصادی و فرهنگی ایران و چین حداقل به زمان فعال بودن جاده ابریشم بازمی‌گردد.
بیشتر بخوانید:
قرارداد راهبردی تهران-پکن، کاتالیزور اشتیاق هند و افغانستان برای گسترش روابط با ایران/ آرایش سیاسی جدید در انتظار منطقه است
اندیشکده هندی: ارز دیجیتال چین، کنترل آمریکا بر پرداخت‌های جهانی را تضعیف می‌کند
توافقنامه همکاری ۲۵ ساله باعث می‌شود که ایران و چین از منابع مکمل یکدیگر استفاده کنند. این امر باعث تقویت ایران می‌شود، که از زمان انقلاب اسلامی هدف تحریم‌های شدید غرب بوده است. بعلاوه این قرارداد و گره خوردن منافع ایران و چین در یکدیگر باعث جلوگیری از ماجراجویی‌های قدرت‌های خارجی در منطقه خواهد شد. از طرف دیگر، چین که فاقد منابع انرژی برای تأمین اقتصاد بزرگش است می‌تواند گامی در جهت امنیت انرژی بردارد یعنی اینکه خیالش برای سال‌ها راحت باشد که انرژی موردنیازش را یک کشور توانمند و باثبات تأمین خواهد کرد و در مقابل، پکن منابع اقتصادی و فنی خود را برای پیشرفت ایران در منطقه در اختیار تهران قرار خواهد داد.
آنا: لطفاً به مبحث تغییرات ژئوپلیتیکی بازگردید و این مصاحبه را به یک نتیجه مهم برسانید.
اوته: ببینید ایران و چین از طریق منطقه اوراسیا با هم ارتباط دارند. توافقنامه همکاری ۲۵ ساله به کشورهای اوراسیا که ازیک‌طرف به چین و از طرف دیگر به ایران می‌رسند کمک می‌کند تا به یکدیگر نزدیک شوند. این‌یک امر ژئوپلیتیکی است. یعنی از بابت جغرافیای سیاسی مهم است. ازنظر ژئوپلیتیک، منافع هر دو کشور ایران و چین در پی اجرای توافقنامه ۲۵ ساله مکمل یکدیگر خواهند بود، زیرا تمرکز منطقه‌ای این دو کشور که تابه‌حال متفاوت بوده در حالتی خاص در یک‌جهت قرار خواهند گرفت. این همسو شدن دو کشور در دو منطقه جدا یعنی یک تغییر ژئوپلیتیک مثبت برای دو کشور هم‌پیمان.
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
