زوال عقل در کمین شب‌زنده‌داران افراطی!

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، سال‌هاست که ارتباط بین خواب بی‌کیفیت و علائم زوال عقل موردبررسی قرار گرفته است، بااین‌وجود هنوز چیزهای زیادی در مورد چگونگی تأثیر کمبود خواب بر اختلالات شناختی (مانند بیماری آلزایمر) وجود دارد که از آنها آگاه نیستیم. یکی از محدودیت‌های اطلاعات ما، بسیاری از مطالعات مشاهده‌ای است که در مورد مدت خواب و زوال عقل آن‌ هم نسبتاً محدود انجام گرفته‌ یا فقط افراد مسن را بررسی کرده‌اند. درحالی‌که توسعه و نشانه‌های علائم زوال عقل اغلب در طول دهه‌ها اتفاق می‌افتد و می‌تواند بسیار زودتر در زندگی افراد خود را نشان دهند.

برای ارائه تجزیه‌وتحلیل طولانی‌مدت، بررسی اینکه چگونه خواب در سال‌های منتهی به پیری می‌تواند بر زوال عقل تأثیر بگذارد، یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی نویسنده و اپیدمیولوژیست «سروین سبیا» از دانشگاه پاریس، داده‌های مطالعه «وایت هال ۲» (Whitehall II) را بررسی کرد؛ یک مطالعه هم‌گروهی در مورد سلامت بیش از ۱۰ هزار کارمند دولت انگلیس. (مطالعه هم‌گروهی (Cohort Study) نوعی مطالعه طولی (گونه‌ای از مطالعات مشاهده‌ای) است که در پزشکی، علوم اجتماعی و علوم آماری کاربرد دارد. این مطالعات به بررسی فاکتورهای خطر می‌پردازد و گروهی از افراد سالم را تحت بررسی قرار می‌دهد.  این مطالعات نوعی از طراحی مطالعات بالینی است که باید با مطالعهٔ مقطعی مقایسه شود). مطالعه «وایت هال ۲» در سال ۱۹۸۵ آغاز شد و اکنون یک مجموعه داده در طول سه دهه را ارائه می‌دهد. این امر یک مجموعه جامعی از شواهد را به ما ارائه می‌دهد تا بررسی کنیم که چگونه مدت خواب و کیفیت خواب در اواسط زندگی به بعد با تشخیص زوال عقل در مراحل بعدی زندگی ارتباط دارد. به گفته محققان، این ارتباط در داده‌های مطالعه وایت هال وجود دارد و چیزی است که باید از آن آگاهی داشت.

خواب طبیعی برابر است با ۷ ساعت خواب در شب

محققان در مقاله خود می‌نویسند: کم‌خوابی به‌طور مداوم در سنین ۵۰، ۶۰ و ۷۰ سالگی در مقایسه با مدت‌خواب عادی به‌طور مداوم، با افزایش ۳۰ درصدی خطر ابتلا به زوال عقل به‌طور مستقل از فاکتورهای اجتماعی، جمعیتی، رفتاری، قلب، متابولیسم و ‌سلامت روان همراه بود. البته لازم به توضیح است که مطالعاتی ازاین‌دست فقط مشاهده‌ای هستند، به این معنی که ارتباط کشف‌شده فقط رابطه‌ای بین خوابِ کوتاه و افزایش خطر است نه مکانیسم ایجادکننده. به‌عبارت‌دیگر محققان نمی‌گویند خوابِ کم باعث زوال عقل می‌شود؛ بلکه می‌گویند فقط بسیاری از افراد در گروه وایت هال که بعداً به زوال عقل مبتلا شدند، تمایل به خواب کمتری نسبت به سایر شرکت‌کنندگان داشتند.

در این مطالعه، مدت‌زمان خواب طبیعی به معنای هفت ساعت خواب در شب، و خواب طولانی به معنای هشت ساعت یا بیشتر در شب تعریف شده است. مدت خوابِ کم شبانه نیز شش ساعت یا کمتر بود و شرکت‌کنندگانی که به‌طور مداوم فقط این مقدار خواب شبانه داشتند، خطر ابتلا به زوال عقل را در همه سنین بالاتر نشان دادند. از طرفی افرادی که به میزان طبیعی می‌خوابیدند کمترین میزان ابتلا به زوال عقل را نشان دادند و هیچ شواهد واضحی مبنی بر ارتباط بین مدت خواب طولانی‌تر از حد نرمال و زوال عقل وجود نداشت (اگرچه برخی مطالعات دیگر نیز چنین ارتباطی را پیدا کرده‌اند).

درحالی‌که این مطالعه بسیار متکی به داده‌های خودسنجی و خوداظهاری از شرکت‌کنندگان است (و گروه وایت هال لزوماً منعکس‌کننده سایر جمعیت‌های جامعه نیست)، اما یافته‌ها به تقویت دانش ما در مورد روابط بین خواب ناخوشایند و زوال عقل کمک می‌کند، حتی اگر عامل ایجاد آن باشد. مکانیسم‌ها همچنان معما باقی می‌مانند و تحقیقات بیشتر لازم است.

تحرک ذهنی و جسمی خطر زوال عقل را کاهش می‌دهد

همان‌طور که محققان اذعان می‌کنند، یکی از دشواری‌ها، شواهدی از ارتباط دوطرفه بین اختلال عملکرد خواب و تغییرات پاتوفیزیولوژیک زوال عقل است. به‌عبارت‌دیگر خواب غیرطبیعی فقط زوال عقل را پیش‌بینی نمی‌کند. ایجاد زوال عقل زودرس همچنین ممکن است خواب افراد را تحت تأثیر قرار دهد، در این صورت کم‌خوابی را می‌توان از علائم اولیه بیماری دانست. کارشناسان می‌گویند تا زمانی که بیشتر و به‌طور قطعی شناخته نشود، ما باید تمام احتمالاتی را که شواهد نشان می‌دهد در نظر بگیریم.

تام دنینگ، روان‌پزشک و محقق از دانشگاه ناتینگهام انگلیس می‌گوید: ازآنجاکه زوال عقل در اثر تغییراتی در مغز ایجاد می‌شود، جای تعجب نیست که افراد مبتلا به زوال عقل غالباً الگوی های خواب مختل‌شده دارند. شاید این به‌زودی نشانه‌ای از ابتلا به زوال عقل باشد که در آینده رخ می‌دهد، اما کاملاً احتمال دارد که خواب ناچیز برای مغز مفید نیست و آن را در برابر شرایط تخریب عصبی مانند بیماری آلزایمر آسیب‌پذیر می‌کند.

بنابراین هنوز ناشناخته‌های زیادی در این زمینه از تحقیقات زوال عقل وجود دارد، اما حتی با پیشرفت علوم، اجرای هرگونه تغییر در سبک زندگی که برای بهبود حفظ عملکرد مغز مفید است، هرگز دیر نیست. سارا ایماریسیو، رئیس تحقیقات آلزایمر انگلستان می‌گوید: گرچه هیچ روش مطمئنی برای جلوگیری از زوال عقل وجود ندارد، اما مواردی در کنترل ما هستند که می‌توانند خطر را کاهش دهند.  مواردی همچون عدم استعمال دخانیات،  تحرک ذهنی و جسمی، داشتن یک رژیم غذایی متعادل و تحت کنترل نگه‌داشتن سطح کلسترول و فشارخون می‌تواند به‌ سلامت مغز حین افزایش سن کمک کند.

انتهای پیام/۴۱۱۲/پ