سالن استاندارد نداریم اما برخی به دنبال تئاتر لاکچری هستند/ شرایط سخت تئاتری‌ها پس از توقف پیاپی اجراها به خاطر کرونا

عباس غفاری کارگردان تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری آنا با اشاره به این که در نگاه افکار عمومی و حتی برخی متولیان فرهنگی، تئاتر یک پدیده لاکچری است افزود: بخشی از این نگاه غلط ناشی از به صحنه‌رفتن برخی نمایش‌های پرهزینه و پرزرق‌وبرق در سال‌های اخیر جست‌وجو کرد. نمایش‌هایی که با بهره‌گیری از ستارگان سینما و در پروداکشن‌های بزرگ در سالن‌های مجلل شمال شهر روی صحنه رفتند و قیمت بلیت‌هایشان هم به نسبت سایر سالن‌ها بسیار بالاتر بود.

نمایش‌های پرهزینه مسیر تئاتر را منحرف کرد

وی اظهار کرد: این فضا مقداری تئاتر را از مسیر اصلی خودش منحرف کرد. در حالی که تئاتر یک هنر مردمی است و اصلاً  نمی‌تواند لاکچری باشد؛ حالا ممکن است زمانی یک سرمایه‌گذار پیدا شود و به یک یا دو بازیگر دستمزد خوبی هم بدهد، اما این‌ها موردی است و ملاک تئاتر لاکچری نیست.

غفاری افزود: تئاتر لاکچری تعریف خودش را دارد، بودجه خودش را می‌خواهد، سالن و تماشاگر خودش را می‌خواهد. یعنی آن تماشاگر هم باید آن‌قدر درآمد داشته باشد که بتواند پول خرید بلیت این گونه آثار را داشته باشد و برود ببیند. زمانی ما از مجموعه سالن‌های «تئاتر برادوی» در نیویورک صحبت می‌کنیم. آن فضا برای خودش دنیای جداگانه‌ای است و بلیتش هم  حتی به نسبت همان جامعه آمریکا گران است، اما مخاطبان همیشگی خود را دارد چون آثاری که ارائه می‌شود ارزش دیدن دارد. اصلاً تماشاگر خاص خود و شرایط خاص خودش را دارد، اما ما در ایران چگونه می‌توانیم صحبت از تئاتر لاکچری بکنیم آن هم در شرایطی که حتی یک سالن برای چنین آثاری نداریم؟!

 سالن استاندارد نداریم و دم از تئاتر لاکچری می‌زنیم!

این کارگردان تئاتر عنوان کرد: حتی تالار وحدت که دیگر از سالن‌های مجهز و استاندارد ماست و خیلی‌ها دوست دارند در آنجا اجرا بروند، هزار و یک مشکل دارد. بنابراین ما نمی‌توانیم صحبت از تئاتر لاکچری کنیم وقتی که هنوز در الفبای خیلی از چیزها مانده‌ایم و زیرساخت‌های درستی نداریم.

وی افزود: این برداشت‌ها به دلیل عدم شناخت است. اگر کسی تئاتر و فضای آن را در ایران را بشناسد، این‌گونه اظهارنظر نمی‌کند. الان حدود یک سال و نیم است که اغلب فعالان تئاتر در بیکاری مطلق به سر می‌برند و هیچ‌گونه حامی مالی ندارند. این فضا چه‌طور می‌تواند لوکس و تفننی باشد.

غفاری گفت: اتفاقاً کارگردانی یا بازیگری تئاتر سخت‌ترین شغل بعد از کار کردن در معدن است، چون شاغلان این عرصه برای این که بتوانند از پس هزینه‌های سنگین زندگی بربیایند مجبورند دو یا سه پیشنهاد را قبول کنند و درنتیجه باید  انرژی بیشتری بگذارند و فشاری که روی آنهاست وحشتناک است. اگر این  موضوع برای افکار عمومی روشن شود، فکر نمی‌کنم دیگر صحبت از تئاتر لاکچری معنا داشته باشد. البته در این یک سال اخیر حتی همان یک نمایش و یا یک کار تصویری هم دیگر وجود ندارد و بسیاری از بازیگران بدنه تئاتر عملاً بیکار شده و برای تأمین معاش حداقلی سراغ کارهای دیگری رفته‌اند.

وی عنوان کرد: اهالی تئاتر چه به لحاظ روحی و چه مالی دوران سختی را طی می‌کنند و پس از یک سال و نیم بیکاری و توقف پیاپی اجراها، دیگر شرایط واقعاً تحمل‌ناپذیر شده است.

انتهای پیام/۴۱۰۴/پ