پرونده حضور ناتو در عراق-4/ الفیاض:
گرایش آمریکا از عراق به شرق آسیا به‌دلیل نگرانی از قدرت چین است/ کاهش سطح همکاری اقتصادی اعراب با واشنگتن
یک تحلیلگر عراقی گفت: برخلاف ماهیت سیاست پیشین آمریکا در خصوص جابجایی نیروهایش در منطقه، هدف واشنگتن از گرایش به شرق آسیا صرفاً اقتصادی است.
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا چندی پیش، برنامه کاخ سفید مبنی بر محور آرایش نیروهای پنتاگون در جهان، چگونگی تمرکز بیشتر بر چین و روسیه بدون عقب‌نشینی از حضور درازمدت در غرب آسیا و ایجاد این تغییرات با بودجه بالقوه کمتر را اعلام کرد.
دولت بایدن همانند ترامپ، چین و نه شبه‌نظامیان افراطی مانند گروه القاعده و داعش را چالش امنیتی درازمدت و شماره یک آمریکا می‌داند، اما برخلاف سلف خود برای تعهدات ایالات متحده در برابر کشورهای اروپایی عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ارزش زیادی قائل است؛ این موضوع ممکن است به تغییرات قابل توجهی در پایگاه‌ها و حضور ارتش آمریکا در غرب آسیا، اروپا و آسیا-اقیانوسیه منجر شود.
علی الفیاض تحلیلگر عراقی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه غرب آسیای گروه جهان خبرگزاری آنا دراین‌باره گفت: رقابت میان آمریکا و چین در غرب و شرق آسیا وارد فصل جدیدی شده و از سویی پکن در حال به رخ کشیدن قدرت اقتصاد خود به جهان است و از سوی دیگر آمریکا تلاش می‌کند با تغییر مکان نیروهایش مقابل افزایش قدرت چین بایستد. چین با توجه به اینکه سالها نقش مؤثری در توسعه مشارکت کشورهای منطقه در راستای طرح ابتکاری «یک کمربند و یک جاده» داشته، به‌دنبال تثبیت جایگاه خود در آسیا و در ادامه، افزایش قدرت رقابت با رقبای بین‌المللی است.
بیشتر بخوانید:
انگیزه آمریکا برای واگذاری مأموریت به انگلیس در عراق بیش از سایر کشورهای اروپایی است/ انتقال تمرکز واشنگتن به شرق آسیا و گاوبندی با لندن
وی افزود: شیوع ویروس کرونا در جهان و ناتوانی آمریکا در مهار آن، نسبت به چین که توانسته تا حد زیادی شیوع این ویروس سرکش را کنترل کند، اعتماد به این کشور شرقی را بیش از پیش افزایش داده است و اکنون آمریکا، چین را به‌عنوان یک ابرقدرت در برابر خود می‌بیند و بسط نفوذش را تهدیدی برای منافع ملی خود قلمداد می‌کند.
این تحلیلگر عراقی با بیان این مقدمه عنوان کرد: دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا با توجه به قدرت اقتصادی چین تلاش کرد قواعد بازی را در منطقه برهم بزند و با تقسیم نقش‌ها با ناتو، نیروهای اروپایی را در عراق تقویت و بخش عمده‌ای از تمرکز خود را به تهدید دولت چین در آب‌های چین جنوبی متمرکز کند. معتقدم موضوع عقب‌نشینی اشغالگران آمریکایی چندان مطرح نیست، بلکه بنا به شرایط سیاسی حاکم بر آمریکا، بخشی از نیروها راهی شرق آسیا شدند، همان گونه که در بازه‌ای از زمان واشنگتن نیروهایش را برای دنبال کردن سیاست‌های خاصی به حوزه خلیج‌فارس یا افغانستان منتقل می‌کرد.
الفیاض تأکید کرد: در مجموع تفاوتی میان نیروهای ناتو که عمده آن‌ها انگلیسی و درحال منتقل شدن به عراق هستند وجود ندارد و سیاست‌های استعماری و سلطه‌گر آمریکا بر ناتو و نیروهای اشغالگر حاکم است. پیش‌تر مبارزه با اشغالگران در نیروهای آمریکایی خلاصه می‌شد و اکنون اشغالگران در قامت ناتو و درواقع با چندین ارتش مختلف به اشغالگری ادامه می‌دهند. همان‌گونه که مشخص بود و هست، یک تقسیم وظایف خاصی میان اروپا و آمریکا به وضع موجود منجر شده است.
این تحلیلگر عراق عنوان کرد: برخلاف ماهیت سیاسی انتقال نیروها در گذشته، هدف آمریکا این‌بار صرفاً اقتصادی است، همان‌گونه که چینی‌ها به‌جای غوغاسالاری آمریکایی‌ها ترجیح می‌دهند ذهن خود را بر موضوعات اقتصادی متمرکز کنند. علاوه بر این، با وجود بهبود روابط اقتصادی چین با غرب آسیا و شمال آفریقا به‌ویژه با دولت عراق، دیگر اعراب، چین را تهدید بزرگ اقتصادی برای خود نمی‌دانند و این موضوع بر سطح همکاری‌های اقتصادی این کشورها با آمریکا تأثیر محسوسی گذاشته است. بنابراین ماهیت جابجایی نیروها از عراق به شرق آسیا را نمی‌توان صرفاً سیاسی دانست و با معیارهای اقتصادی باید به بررسی آن پرداخت.
وی گفت: سیاست ترامپ با همان پارامترها و اصول به دولت بایدن منتقل شد و رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا با اندکی تعدیل، نیروهایش را از عراق خارج می‌کند. من بعید می‌دانم انتخاب بایدن به تغییر عمده‌ای در عقاید سیاستمداران آمریکایی نسبت به چین منجر شود.
انتهای پیام/4033/
انتهای پیام/
