جمع‌آوری اطلاعات تراکنش‌های مدنظر FATF به‌وسیله «واحد اطلاعات مالی»/ شناسایی ذی‌نفع نهایی یکی از مأموریت‌های گروه ویژه اقدام مالی است

گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا- مسعود براتی؛ مأموریت FATF این است که گروهی از توصیه‌ها را در حوزه روابط بانکی به کشورهای عضو ارائه می‌کند و این توصیه‌ها ناظر به ایجاد شفافیت در روابط بانکی است.

FATF راه مقابله با جرائم مالی مانند پولشویی، تأمین مالی تروریسم و تأمین مالی فعالیت‌های اشاعه‌ای را شفاف‌سازی می‌کند؛ یعنی هر چقدر روابط بانکی و اطلاعاتی که ثبت می‌شود با واقعیت اتفاقی که می‌افتد نزدیک‌تر باشد، احتمال مقابله با جرائم سخت‌تر می‌شود و کار را برای مجرمان سخت‌تر می‌کند.

تمرکز FATF بر ایجاد شفافیت در روابط بانکی و یکی از مأموریت‌های آن‌ها شناسایی ذی‌نفع نهایی یا ذی‌نفع واقعی است؛ یعنی در توصیه‌های مختلف FATF مشاهده می‌شود باید استانداردهایی پیاده شوند که بتوان ذی‌نفع نهایی را شناسایی کرد. از مجموع 40 توصیه کارگروه ملی، بخش مهمی از توصیه‌ها ناظر بر ایجاد شفافیت است؛ یعنی تولید اطلاعات صحیح موضوع مهمی برای FATF به شمار می‌رود و در گام بعدی اطلاعات باید بتواند در میان کشورها و بازیگران مختلف این حوزه به اشتراک گذاشته شود.

اشتراک‌گذاری کمک می‌کند کشورهای مختلف، جریان یا ردیابی مالی را در کشورهای دیگر نیز دنبال کنند. FATF برای پیاده‌سازی این موضوع ساختاری را در کشورها شکل داده است که در قلب آن نهادی به نام «واحد اطلاعات مالی» (FIU) قرار دارد. کارویژه اصلی این واحد آن است که بتواند با جمع‌آوری اطلاعات درباره تراکنش‌های مشکوک، با جرائمی که مد نظر نهاد FATF است، مقابله کند.

بیشتر بخوانید:

شاخصه‌های اجرایی FATF در خدمت سیاست خارجی آمریکا/ وقتی شفافیت در حوزه بانکی و مالی ابزار فشار اقتصادی کاخ سفید می‌شود

FIUها که Financial Intelligence Unit محسوب می‌شوند، طبق توصیه‌های FATF باید در تمام کشورهایی که مخاطب هستند، تشکیل شوند و کارویژه آن‌ها نیز جمع‌آوری اطلاعات به‌علاوه پردازش و تکمیل پرونده‌های مرتبط با تراکنش‌های مشکوک است.

FATF برای اشتراک‌گذاری اطلاعاتی که در سیستم بانکی و سپس در واحدهای FIU تهیه و جمع‌آوری می‌شود، چند روش مهم دارد. به‌عنوان نمونه FIUها باید در گروهی به نام «اِگمونت» (Egmont) عضو شوند که واحدهای اطلاعات مالی در آن عضو هستند.

واحدهای اطلاعات مالی‌ عضو این نهاد هستند و کارویژه اصلی‌ آن‌ها این است که به‌صورت عملیاتی با یکدیگر در زمینه پرونده‌ها، سوژه‌ها و... همکاری می‌کنند. در لایه‌ای دیگر که قبل از FIU است، سیستم بانکی که طبق استانداردهای FATF باید اطلاعات صحیح تولید و آن‌ها را تجمیع و ثبت کند، به‌وسیله تعاملات و روابط کارگزاری که با همدیگر دارند، اطلاعات را به اشتراک می‌گذارند.

 در میان بانک‌ها موضوعاتی مانند KYC یا در لایه‌های عمیق‌تر KYCC وجود دارد که شناسایی مشتری یا Know Your Customer یا Customer’s Customers را انجام می‌دهند که مجموعه لایه‌ها کمک می‌کنند اطلاعات در حوزه روابط بانکی خوب تولید و به اشتراک گذاشته شود.

اگر در وهله نخست ساختار استانداردی در حوزه تولید و اشتراک‌گذاری اطلاعات شکل بگیرد که دغدغه و اصل مأموریت FATF است و در وهله بعدی کشوری مانند آمریکا که بر حوزه روابط بانکی تمرکز و تسلط دارد، بتواند اعمال تحریم‌های هدفمند مالی یا تحریم‌های فلج‌کننده کند، آن وقت مشاهده می‌شود چقدر می‌تواند بر این ساختار تأثیر بگذارد.

هر چه فضا شفاف‌تر باشد، اعمال دقیق‌ و هدفمندتر این ابزار میسرتر است و هر چقدر فضا گُنگ‌تر و مبهم‌ باشد، این ابزار نمی‌تواند کارایی‌اش را انجام دهد.

انتهای پیام/4033/پ