آنا گزارش می‌دهد؛
«خانه امن» و تصویر تکفیر و ترور در قاب تلویزیون/ سکانس‌های افشاگر داعش؛ روشنگر اما نیازمند ضرب بیشتر
سریال «خانه امن» توانسته تصویری روشن از ماهیت گروه تروریستی داعش ارائه دهد، هرچند به نظر می‌رسد برخی سکانس‌های مرتبط با این موضوع باید با ضرباهنگ و دیالوگ‌های جذاب‌تری ارائه می‌شد.
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، پخش سریال ملودرام- جاسوسی «خانه امن» به کارگردانی احمد معظمی از شبکه یک سیما از نیمه خود گذشته و به مراحل حساس و ماجرای آن به مرحله نفس‌گیری رسیده است.
این مجموعه تلویزیونی، لایه‌هایی از عملیات پیچیده مقابله مأموران امنیتی کشورمان با گروهک تروریستی داعش را روایت می‌کند. این اقدامات گسترده شامل شناسایی، کشف، تعقیب و گریز، دستگیری، تخلیه اطلاعاتی و رسیدن به سرشاخه‌های بالادستی است که در قسمت‌های مختلف این مجموعه تلویزیونی به تصویر کشیده شده است.
این اثر به نویسندگی حسین تراب‌نژاد بر اساس پرونده‌های واقعی ساخته شده است. «خانه امن» پس از «سارق روح» و «ترور خاموش»، سومین همکاری مشترک ابوالفضل صفری در مقام تهیه‌کننده، احمد معظمی کارگردان و مرتضی اصفهانی طراح و مشاور پروژه، با موضوعات خاص و هیجان‌انگیز امنیتی محسوب می‌شود.
ابوالفضل صفری و احمد معظمی به عنوان تهیه کننده و کارگردان، سال گذشته و پیش از کلید زدن سریال «خانه امن»، مجموعه تلویزیونی «ترور خاموش» روی آنتن شبکه اول سیما داشتند. سریالی که شهریورماه سال ۱۳۹۸ پخش خود را آغاز کرد و تابستان امسال هم از شبکه آی‌فیلم بازپخش شد.
عناصری که خانه امن را جذاب کرده‌اند
خانه امن از لوکیشن‌های متعدد، بازیگرانی متنوع و داستانی پرفراز ونشیب برخوردار است. بینندگان این مجموعه تلویزیونی شاهد روایتی جاندار و با ریتم مناسب از مقابله نیروهای امنیتی کشومان با پدیده شوم تروریسم هستند. پدیده‌ای که این بار با وجوهی جدیدتر و با دو بال اقتصادی و امنیتی پیش می‌رود.
علاوه بر شکل ارائه کلاسیک این گونه مجموعه‌ها که روند شناسایی و کشف فعالیت‌های تروریستی است، خرده داستان‌هایی نیز به موازات محور اصلی قصه روایت می‌شود که در نوع خود جذابیت‌های فراوانی دارد.
در « خانه امن» چگونگی شناسایی و انهدام تروریست‌های انتحاری که قصد بمب‌گذاری در اماکن عمومی شهری را دارند به شکلی باورپذیر و البته پرهیجان به تصویر کشیده شده است. دو نمونه از این عملیات شناسایی و دستگیری در قسمت‌های قبلی به ترتیب در پایانه جنوب و تئاترشهر تهران رقم خورد.
عملیات انتحاری نیروی نفوذی داعش در پایانه جنوب با هوشیاری و پیگیری مأموران امنیتی ناکام ماند و عامل آن نیز در آخرین لحظات قبل از عملیات، توسط مأموران کشته شد. مأموریت تروریستی در تئاتر شهر تهران نیز باحضور به موقع تیم چک و خنثی در محل استقرار بیژن (مصطفی) شکست خورد و تروریست داعشی نیز دستگیر شد.
یکی دیگر از عملیات شناسایی و دستگیری که در خانه امن به تصویر کشیده شد، مربوط به ورود یکی از سرکردگان و طراحان عملیاتی داعش به نام «ابوعامر» به ایران بود. این عملیات از نقطه صفر مرزی آغاز و پس از تعقیب و گریزی نفس‌گیر به یک خانه تیمی در کرمانشاه منتهی شد.
پوشش امنیتی این خانه تیمی و چگونگی حمله و متلاشی کردن این گروه تروریستی هم در این مجموعه تلویزیونی به شکلی جذاب نمایش داده شد. عملیاتی که به دستگیری ابوعامر و البته فرار و جان به‌در‌بردن دو تروریست دیگر انجامید.تلاش مأموران برای دستگیری این دو تروریست که با مهمات و جلیقه انفجاری خود را پایتخت رسانده‌اند، محور قصه این شب‌های خانه امن است.
تصویری صریح از اندیشه و عمل داعش
یکی از نکات قابل این سریال از حیث محتوایی، ارائه تصویری صریح و مستقیم از تفکر، شیوه رفتار و استدلال گروه‌های تکفیری در کنار شیوه عمل آنهاست.این موضوع از همان قسمت اول و در جریان عملیات دستگیری یکی از تروریست‌های داعش به نام «امجد» رخ داد. در ادامه نیز در چند مرحله گفتگو میان فرمانده نیروهای امنیتی (کمال) با دستگیرشدگان، ایده و شیوه عمل این گروهک تروریستی برای مخاطبان روشن شد. این موضوع به‌ویژه در جریان بازجویی از شخصیت «ابوعامر» بیشتر خود را نشان داد.
با این حال به نظر می‌رسد در سکانس‌های مربوط به بازجویی که اصلی‌ترین بخش‌های سریال برای معرفی تفکر داعش است،شاهد ضعف دیالوگ‌نویسی و شخصیت‌پردازی هستیم.
حمیدرضا پگاه در برخی از سکانس‌ها بازجویی از بمب‌گذار تئاتر شهر و به خصوص ابوعامر، بیش از آن که نقش یک بازجوی مسلط را ایفا کند، به یک معلم تاریخ و آن‌گونه که خود می‌گوید یک استاد جامعه‌شناس تبدیل می‌شود؛ضمن این که شیوه بازی و اکت‌های او نیز نمی‌تواند همراهی مخاطب را برانگیزد. او در مواجهه با امجد، بمب‌گذار دستگیرشده تئاتر شهر، جاسوس در لباس خبرنگار، نیروی بریده گروهک منافقین و در نهایت ابوعامر(طراح عملیات و به تعبیری یکی از 10 چهره کلیدی داعش) رفتار و گفتار نسبتاً یکسانی دارد.
از سوی دیگر، دیالوگ‌های استفاده شده در این سکانس‌ها نیز اگرچه اطلاعات خوبی را به مخاطب منتقل می‌کنداما فاقد ضرب و جذابیت لازم است. شاید لازم بود که با پرداخت هنرمندانه‌تر و جذاب‌تری ارائه می‌شد. دیالوگ هایی جذاب و به اصطلاح چکشی مه با یک ضرباهنگ قوی و لحن و شیوه بیان متفاوت، به صحنه رنگ و لعاب دیگری می‌داد.
در برخی موارد لحن بیان دیالوگ‌ها و افشای تفکرات تکفیری دستگیرشدگان با لحنی تخت و یکنواخت همراه است. فراز و فرودی در دیالوگ‌ها دیده نمی شود و مخاطب احساس می‌کند که در یک کلاس درس و یا درمقابل یک مستند سیاسی نشسته است. شاید تزریق کمی هیجان و فراز و فرود به دیالوگ‌ها و شیوه ادای آنها این فضا را تغییر می‌داد.
اما با وجود این نکات، نمی‌توان صراحت و جسارت سازندگان «خانه امن» در تبیین تفکر و شیوه عمل تروریست‌های تکفیری را نادیده گرفت. تماشای این سریال که وقایعش بر پایه پرونده‌های واقعی طراحی شده است، اهمیت عناصر حیاتی امنیت و آرامش را برای اقشار مختلف جامعه روشن می‌کند.
«خانه امن» را می‌توان یکی از جدیدترین آثار در این حوزه دانست که موضوع مهم امنیت منطقه‌ای و خطر تروریست‌های تکفیری و چگونگی عضوگیری و فعالیت آنها را موردتوجه قرار داده است. از سوی دیگر پیوند این جریان‌ها با منابع مالی در خارج از کشور و تروریسم دولتی نیز از دیگر محورهایی است که در این مجموعه تلویزیونی به زبان درام و تصویر بیان می‌شود.
شرایط حساس کشور از حیث سیاسی و قرار گرفتن در چهارراه حوادث منطقه‌ای از یک سو و فعالیت همه‌جانبه سرویس‌های جاسوسی کشورهای غربی در منطقه از سوی دیگر پرداختن به این گونه سوژه‌ها را دارای اهمیت ساخته است. از سوی دیگر به نظر می‌رسد ده‌ها پرونده امنیتی بایگانی‌شده در وزارت اطلاعات موجود باشد که می‌تواند محور تولید سریال‌های جذاب قرار بگیرد.
انتهای پیام/4104/
انتهای پیام/
