بهترین مدرس درامز جهان درباره موسیقی ایران چه گفت؟ + تصاویر
میزبانان ورک‌شاپ تخصصی درامز و کارشناسان موسیقی به بررسی حضور 3 روزه یاست نیکل در ایران پرداختند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، یاست نیکل نوازنده پرآوازه درامز اهل کشور آلمان برای سه روز و برای برگزاری کارگاه تخصصی درامز به دعوت موسسه سرنا به ایران آمده است. وی روز شنبه 30 آبان ماه ایران را ترک می‌کند.
یاست نیکل درباره تصویر اروپائیان از موسیقی ایران و نه موسیقی ایرانی گفت: « ناآشنا بودنش با فضای موسیقی ایران موضوع عجیبی نیست چرا که در آلمان مردم حتی موسیقی پاپ و راک کشور همسایه‌شان یعنی فرانسه را هم نمی‌شناسند چرا که با آن زبان غریبه‌اند.»
وی ادامه داد: «اگر خواننده یا گروهی شعرهایش را به زبان انگلیسی بخواند یا موسیقی اینسترومنتال(بی‌کلام) ارائه کند و این موسیقی از کیفیت لازم برخوردار باشد شناخته می‌شود اما درباره موسیقی ایران در آلمان شناخت زیادی وجود ندارد.»
علاقه یاست نیکل به موسیقی ایران
نوازنده پرآوازه درامز همچنین اظهار کرد: «تصویری که از ایران در اروپا وجود دارد با واقعیت فاصله دارد و من علاقه دارم یک بار دیگر و این بار به اتفاق خانواده‌ام به ایران سفر کنم و شیراز و اصفهان را ببینم.»
وی درباره اینکه چقدر با ریتم‌های نواحی مختلف ایران همچون جنوب و شهرهایی نظیر بوشهر و بندرعباس یا غرب کشور همچون صحنه و هورامان و یا ریتم‌های خراسانی آشنایی دارد گفت: «تاکنون این ریتم‌ها را نشنیده‌ام اما خیلی دوست دارم اگر فرصتش پیش بیاید با ریتم‌های مراسمی همچون مراسم «زار»(جنوب ایران) آشنا شوم.»
علیرضا طباطبایی: نیکل مدرس نوازندگان برتر دنیاست
علیرضا طباطبایی نوازنده درامز گروه آریان و مدیر مدرسه درامز ایران که زمینه دعوت از یاست نیکل به ایران و برگزاری این ورک‌شاپ را فراهم کرده است درباره ضرورت برگزاری این ورک‌شاپ و همچنین علت دعوت از این نوازنده و آموزش دهنده برجسته دارمز برای این ورک‌شاپ تشریح کرد: «در 15 سال اخیر ساز درامز پیشرفت بسیار زیادی کرده است. دیگر مثل قبل نیست که شما صرفاً یک متد را مقابل خودتان قرار دهید و بر اساس آن پیش بروید. هم از لحاظ تکنیکی، هم از لحاظ ساخت ساز و هم از لحاظ صدادهی.»
وی افزود: «اصولا نوازندگان ایرانی این پبشرفت‌ها را از طریق اینترنت دنبال می‌کنند و شانس زیادی ندارد که با این دگرگونی‌ها از نزدیک آشنا شوند. به نظر من این نیاز وجود داشته که بچه‌های ایران به نوازندگی روز دنیا آشنا شوند و بدانند لهجه‌های ساز زدن امروز چیست.»
طباطبایی همچنین یادآور شد: «پیش از این ما کلاوس هسلر که نوازنده و آموزش دهنده فوق‌العاده‌ای بود را به ایران آوردیم، مباحثش واقعا سنگین بود و البته هنرجویان هم بسیار از روش‌های او خوششان آمد، ولی یاست نیکل بسیار کارآمدتر از او با بچه‌ها کار می‌کند. این درس‌هایی که در کلاس‌ها می‌بینید که مربی آلمانی تدریس می‌کند همان چیزهایی است که هنرجویان ما با آنها درگیر هستند. نیکل به واقع مدرس قابل اعتنایی است، خیلی راحت مباحث را منتقل می‌کند و همانطور که می‌دانید وی اکنون مدرس نوازندگان برتر جهان است.»
نوازنده درامز: ورک‌شاپ‌ها نیاز به تنوع بیشتر دارند
در ادامه آرش مقدم نوازنده درامز که در این ورک‌شاپ نیز شرکت کرده است درباره خروجی‌های مناسبی که ورک‌شاپ یاست نیکل و به طور کلی این نوع ورک‌شاپ‌ها می‌تواند داشته باشد عنوان کرد: «کلیات در همه ورک‌شاپ‌ها مشترک است و تاثیر مطلوبی بر عرصه نوازندگی می‌گذارد.»
وی افزود: «اینکه همه متوجه شوند شیوه‌های درست تمرین کدام شیوه است یا با چند طرح تمرین آشنا شوند. واقعا ساختن شخصیت نوازندگی با ابزارهایی که در دسترس ما است بسیار اهمیت دارد. اهمیت تمرین‌های پایه قطعا بسیار بالا است.»
مدیرعامل موسسه «سرنا»: فرصت عقب‌گرد نداریم
سعید خورزنی که به عنوان مدیرعامل موسسه «سرنا» میزبان این ورک‌شاپ است درباره دلیل حمایت از برنامه‌های آموزشی زیر نظر اساتید صاحب‌نام بین‌المللی تاکید کرد: «اگر نخواهیم حرفهای کلیشه‌ای درباره ارتقای سطح فرهنگ و از این دست پاسخ‌ها بدهیم باید بگوییم که ما وارد مسیری شده‌ایم که نمی‌توانیم دور بزنیم و به عقب برگردیم. اگر بخواهیم به پیشرفت دارمز و نوازندگی درامز در ایران فکر کنیم، وقتی ابزارهای لازم برای انجام فعالیت در این زمینه همچون تاسیس مدرسه درامز، فراهم شده است، ما هم سعی می‌کنیم با دعوت از مربیان و اساتید صاحب‌نام و حرفهای همچون یاست نیکل در همین راستا گام برداریم.»
وی افزود: «جوانان ایرانی که اینجا جمع شده‌اند چنین افرادی را از نزدیک ندیده‌اند و این فرصتی است تا ببینند، بشنوند و بدانند که سطح علمی این برنامه‌ها بسیار بالا است.»
خورزنی بیان کرد: «دلیل اصلی برگزاری این ورک‌شاپ به نظرم حضور شخص علیرضا طباطبایی، مدیر مدرسه درامز و باس ایران است. ذوق ما برای برگزاری این ورک‌شاپ از وجود وی سرچشمه گرفته است. در بخش‌های دیگر و سازهای دیگر هم اگر دوستانی مثل ایشان بیایند و حرکتی به مبحث آموزش بدهند ما قطعا از آنها حمایت می‌کنیم.»
عضو هیات مدیره شرکت سرنا: خوشحالی بابت شادی جوانان
سعید کزازی عضو هیات مدیره شرکت سرنا نیز درباره دعوت از مربیان درجه یک بین‌المللی سازهای مختلف خاطرنشان کرد: «شاید با هیچ برنامه‌ریزی از پیش‌تعیین شده‌ای این کار را شروع نکرده باشیم. ما ابتدا توسعه سخت‌افزاری را در دستور کار قرار دادیم و بعد به نیاز هنرجوهای مدرسه درامز ایران در زمینه توسعه گستره آموزشی برخورد کردیم و به اینجا رسیدیم که علیرضا طباطبایی چنین پروژه‌ای را تعریف کند. ما یک زمین بازی را فراهم کردیم تا بازیکنانی که شایستگی‌اش را دارند به خوبی در آن بازی کنند.»
وی ادامه داد: «این امر آثار جانبی هم برای ما دارد، نه اینکه فقط ما هزینه‌ای از جیبمان پرداخت کرده باشیم، اما شاد کردن جوان‌ها ما را هم خوشحال می‌کند. خیلی از افراد چنین امکانی در اختیار ندارند.»
علیرضا ایرانی‌نژاد و فرصتی برای تشخیص سره از ناسره
علیرضا ایرانی‌نژاد منتقد موسیقی و مدیر روابط عمومی شرکت سرنا در خصوص اهمیت ورک‌شاپ‌هایی در این سطح گفت: «از زاویه اهمیت برگزاری اگر بخواهیم نگاه کنیم با ماجرای متفاوتی روبه‌رو می‌شویم. هنر در ایران معضلی به نام آموزش وجود دارد. نمی‌دانم بر چه اساسی یک نفر که فقط چند سال در عکاسی، نقاشی، موسیقی و...سابقه دارد، به خودش اجازه می‌دهد تدریس کند. متاسفانه به مرور همین شخص تبدیل به اسطوره می‌شود چراکه الگوی درستی در آن زمینه وجود نداشته است بنابراین در چنین شرایطی طبیعی است که همه چیز به بیراهه رود.»
ایرانی‌نژاد تصریح کرد: «باید بپذیریم که درامز یک ساز وارداتی است. مثل سه‌تار نیست که الگوی ایرانی داشته باشد. درامز، بیس و گیتار الکتریک سازهایی غربی هستند و سرچشمه‌هایشان در جای دیگری است و اهمیت چنین ورک‌شاپ‌هایی از چشمه سیراب شدن و ایجاد توان قیاس در هنرجویان است. »
وی ادامه داد: «افرادی همچون یاست نیکل یا هسلر در ساز درامز معیارهایی استاندارد برای قیاس و تشخیص سره از ناسره هستند.»
این منتقد موسیقی افزود: «کسی که انتخاب می‌کند در چنین کلاسی شرکت کند صد درصد از نظر ذهنی و استدلالی آماده است و زحمت آنها که در حال فعالیت اصولی و استاندارد هستند به هدر نمی‌رود. شاید با حضور چنین مربیانی که در حد و اندازه‌های بین‌المللی هستند،آ ن‌ها که در ایران اصولی تدریس می‌کنند به حق معنوی‌شان دست یابند. مگر حق معنوی یک معلم هنر چیست؟ اینکه شاگردانش باورش کنند. دست کم در بدیهیات باید باورش کنند.»
گزارش از سهند آدم‌عارف
انتهای پیام/
