«معجزه خنده»؛ نسخه‌ای روان‌شناسانه برای بازگشت به دامان جامعه

به‌‌‌گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، در سال‌های نه‌چندان دور، سینماگران و سینماداران معمولاً از ایام ماه مبارک رمضان به عنوان روزهای خلوتی سینماها و بی‌رونقی گیشه یاد می‌کردند.

اما این موضوع در چند سال گذشته و با افتتاح پردیس‌های سینمایی در شهرهای بزرگ و البته طرح اکران افطار تا سحر که چند سال به تناوب اجرایی شد، تغییر کرد. به این ترتیب، شاهد بودیم که برخی فیلم‌ها در ماه مبارک رمضان هم فروش بسیار خوبی را تجربه کردند. سینما رفتن آن هم به‌صورت خانوادگی در شب‌های ماه رمضان یکی از تجربه‌های لذت‌بخشی است که در سال‌های اخیر طرفداران زیادی پیدا کرده است.

اما امسال این فضا نیز همچون سایر فعالیت‌های هنری با توجه به شیوع ویروس کرونا تعطیل شده است. به این ترتیب علاقه‌مندان به سینما به نوعی با یک خلا فرهنگی مواجه شده‌اند. با این حال گسترش بستر‌های ویدئویی پخش فیلم VOD و البته شبکه نمایش خانگی تا اندازه‌ای این کمبود را جبران کرده است.

در سلسله‌‌گزارش‌های «آپاراتچی» به معرفی فیلم‌های جذابی می‌پردازیم که می‌تواند در این شب‌ها اوقات فراغت خانواده‌ها را پر کند. این فیلم‌ها لزوماً آثار جدیدی نیستند و ممکن است به دهه شصت یا هفتاد نیز مربوط باشند. ضمن این که از حیث کیفیت هنری نیز تنوع فراوانی دارند. می‌توان گفت «جذابیت» عنصر اصلی آنها است که لحظات خوشی را برای تماشاگران رقم می‌زند. فیلم‌هایی که در شبکه نمایش خانگی یا بسترهای مختلف پخش اینترنتی به‌راحتی در دسترس قرار دارد.

ارمغان دکتر اشکوری برای بیماران روانی

کارگردان: یدالله صمدی

 بازیگران: مهدی هاشمی، فقیهه سلطانی، کیهان ملکی، محمد ابهری، اکبر دودکار

 سال تولید: ۱۳۷۵

دکتر اشکوری (مهدی هاشمی) متخصص خنده‌درمانی به ایران بازگشته و در یکی از بیمارستان‌های روانی تهران مشغول به‌کار می‌شود. او بر این عقیده است که بیماران روانی را باید شاد نگه داشت و آنها باید به جامعه برگردند.

او یک روز سعی می‌کند گروهی از بیمارانش را برای گردش، به بیرون بیمارستان ببرد و روز دیگر گروه نمایشی را به بیمارستان دعوت می‌کند. رفته‌رفته بیماران به دکتر اشکوری علاقه‌مند می‌شوند و مداوای آنها هم پیشرفت می‌کند و مدیریت بیمارستان که با این اقدامات موافق نیست، در انتها مجبور می‌شود که موافقت خود را اعلام کند.

این فیلم در سال ۱۳۷۶ موفق به اخذ دیپلم افتخار به‌عنوان فیلم برگزیدهٔ انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی برای بهترین کارگردانی گردید. بازی مهدی هاشمی  و جایگاه او در داستان، شباهت زیادی به بازی و جایگاه داستانی رابین ویلیامز در فیلم  بیدارگری ساخته سال ۱۹۹۰ آمریکا دارد.

انتهای پیام/4104/