دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
در ششمین روز از برنامه «دعوت» مطرح شد؛

حکایت سختی‌ها و تلاش معلم فداکار در مناطق مرزی

ویژه برنامه لحظات افطاری «دعوت» شب گذشته به روایت زندگی معلمی نشست که برای تعلیم و تربیت هر روز از محل زندگی‌اش تا روستایی عشایری مسافتی ۹۰ کیلومتری را طی می‌کند.
کد خبر : 486945
9a27f457-7690-47b1-b27f-6328707fa496.jpg

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، ویژه برنامه «دعوت» در قسمت ششم به مناسبت روز معلم، میزبان معلمی فداکار بود. 


عادل علی‌محمدی معلمی اهل ماکو است که هر روز از محل زندگی‌اش تا روستایی عشایری واقع در منطقه مرزی، مسافتی ۹۰ کیلومتری را برای تعلیم و تربیت طی می‌کند.


علی‌محمدی در برنامه شب گذشته «دعوت» داستان زندگی‌اش را اینگونه آغاز کرد: 19 ساله بودم که معلم شدم. پدرم کارگری می‌کرد و درس نخوانده بود اما به علم اهمیت می‌داد. ۳۱ سال در آموزش و پرورش خدمت کردم از این مدت ۲۶ سال را در روستای مرزی و عشایری گذراندم.


مهمان این قسمت از «دعوت» که خود طعم محرومیت را چشیده از دغدغه‌اش برای تعلیم شاگردانی که بتوانند قدمی برای محرومیت‌زدایی بردارند، گفت: کودکان عشایر بسیار بااستعدادند. در قدیم دخترها زود ازدواج می‌کردند و درس نمی‌خواندند؛ اما امروز خانواده‌ها دوست دارند فرزندانشان تحصیل کنند. یکی از شاگردان سابقم الان در خانه بهداشت روستا مشغول به‌کار است. دوست دارم به جایی برسند، معلم امانت‌داری است که انسان امانت اوست.


او ادامه داد: پانزده سال در روستایی ماندم و تدریس کردم که  ۴ سال آب، برق، تلفن و جاده نداشت. می‌توانستم در مدارس شهری کار کنم و بارها پست‌های اداری به من پیشنهاد شد؛ اما به کار در روستا علاقه‌مند بودم. به اندازه‌ای وقف کار شدم که ازدواجم به تأخیر افتاد.


در بخش بعدی پدر و دختری به جمع مهمانان اضافه شدند که هر دو در برهه‌های مختلف شاگرد معلم داستان «دعوت» بودند.


شیوع کرونا و تعطیلی مدارس آقای علی‌محمدی را از تعلیم باز نداشته و او و همکارانش به دلیل محرومیت منطقه و در دسترس نبودن اینترنت بسته‌های آموزشی آماده می‌کنند و به دست دانش‌آموزان می‌رسانند. او در پایان از مشکلات این منطقه گفت: روستاهای بسیاری دسترسی به اینترنت و یا توان مالی تهیه گوشی‌های هوشمند را ندارند.


انتهای پیام /4143/پ


انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب