بهترین خودم در میدان المپیک توکیو خواهم بود/ سهمیه المپیک همه تلخی‌های سال 98 را از بین برد

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، تکواندو را باید ضلع سوم رشته‌های مدال‌آور ایران در بازی‌های المپیک بدانیم؛ رشته‌ای که از سال 1996 پا به المپیک گذاشت و هادی ساعی با کسب دو مدال طلا و یک برنز پرافتخارترین المپین ورزش ایران شناخته شد. تصمیمات چند سال اخیر فدراسیون جهانی تکواندو مسیر رسیدن به سهمیه را برای ملی‌پوشان در سال منتهی به المپیک سخت کرد. ملی‌پوشان باید از طریق رنکینگ و کسب امتیاز با حضور در تورنمنت‌ها و گرند پری‌ها به سهمیه می‌رسند و طبیعتاً با چنین شرایطی کار خیلی سخت بود چرا که تکواندوکاران در یک سال گذشته با حضور در گرندپری، گرند اسلم، جام جهانی و مسابقات قهرمانی جهان و حتی مسابقات قاره‌ای هر کدام امتیازات خاص خود را کسب کردند و این امتیازات فقط به ورزشکارانی می‌رسید که به مدال برسند.

راه پر پیچ و خم تکواندو برای رسیدن به میدان المپیک در نهایت به کسب دو سهمیه برای ایران منجر شد؛ آرمین هادی‌پور در وزن ۵۸- کیلوگرم، میرهاشم حسینی در وزن ۶۸- کیلوگرم توانستند المپین‌های تکواندوی ایران در میدان المپیک باشند. البته سجاد مردانی هم با فاصله اندکی می‌توانست سومین سهمیه ایران را از آن خود کنند اما شانس با او همراهی نکرد و در نهایت پرونده ایران با دو سهمیه المپیک در رشته تکواندو بسته شد.

خبرنگار آنا با میرهاشم حسینی گفتگوی عیدانه داشته است که به شرح زیر است:

آنا: سالی که گذشت از نظر ورزشی برای شما چطور بود؟

حسینی: خیلی سخت بود. سالی که گذشت باید در مسابقات مختلف شرکت می‌کردیم تا بتوانیم سهمیه المپیک را کسب کنیم. قطعاً حضور در مسابقات مختلف و فشاری که برای هر مسابقه متحمل می‌شدیم سخت و طاقت‌فرسا بود اما خدا را شکر در نهایت به کسب سهمیه منجر شد و امیدوارم در سال 99 که باید در میدان المپیک شرکت کنیم به بهترین نتیجه برسیم.

آنا: تلخ‌ترین و شیرین‌ترین خاطره‌ای که در سال 98 تجربه کردید چه بود؟

حسینی: بدون شک شیرین‌ترین خاطره‌ام کسب سهمیه المپیک بود. سال 98 پستی و بلندی‌های زیادی داشت. فکر می‌کنم بدترین خاطره‌ام مربوط به از دست دادن مسابقات جهانی بود. متأسفانه به خاطر صدور ویزا من مسابقات جهانی در منچستر را از دست دادم و جبران امتیاز این رقابت‌ها خیلی سخت بود. با این حال در گرندپری توانستم به مدال برسم، در مسابقات دانشجویان هم به مدال طلا رسیدم و در نهایت سهمیه المپیک باعث شد تا همه تلخی‌ها و سختی‌هایی از بین بروند.

آنا: سخت‌ترین مسابقه ورزشی که در سال 98 داشتید چه بود؟

حسینی: من تقریباً در تمامی مسابقاتی که در سال 98 برگزار شد با مدال به ایران برگشتم به غیر از مسابقات فینال گرندپری که متأسفانه نتوانستم به مدال برسم. فکر می‌کنم سخت‌ترین و البته تلخ‌ترین مسابقه ورزشی‌ام همین رقابت‌ها بود. مسابقات جهانی را از دست داده بودم و باید امتیاز از دست رفته را جبران می‌کردم و این فشار زیادی روی من آمد. با تمام این سختی‌ها خدا را شکر می‌کنم که به هدفم رسیدم و امیدوارم در مسابقات پیش‌رو هم موفق شوم.

آنا: به عنوان یک ورزشکار که موفقیت‌های زیادی هم برای کشور به دست آوردید با چه مشکلاتی روبه‌رو هستید؟

حسینی: مشکلات همیشه هست و فکر می‌کنم ورزشکاران بیشترین دغدغه‌ها را همیشه دارند. البته مسئولان فدراسیون تکواندو تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند تا همه شرایط برای ما مهیا شود ولی به هر حال مشکلات همیشه هست. گاهی وقت‌ها ما حتی با تغذیه هم مشکل داریم به این خاطر که به بخش خصوصی واگذار شده بود. در مورد مکمل هم با مشکلات زیادی روبه‌رو بودیم. اما همه این مسائل وجود داشت و من ورزشکار با گفتن مشکلات نمی‌توانم شرایط را تغییر دهم.

آنا: سقف آرزوی ورزشی شما کجاست؟

حسینی: امیدوارم در سال 99 در میدان المپیک بهترین خودم باشم و بتوانم پرچم کشورم را در توکیو به اهتزار دربیاورم. همه تلاش ورزشکارانی که به سهمیه رسیدند این است که بتوانند با دست پر میدان المپیک را ترک کنند. من هم این آرزو را دارم و امیدوارم در سال جدید این آرزو را محقق کنم. مردم ایران در سال 98 اتفاقات تلخی را شاهد بودند امیدوارم همه مردم در سلامت باشد و خبری از سیل و زلزله نباشد. ما هم تلاش می‌کنیم که در سال آینده دل آنها را شاد کنیم.

آنا: امسال به خاطر ویروس کرونا شرایط سختی برای همه ورزشکاران پیش آمد، تمرینات را پیگیری می کنید؟

حسینی: متأسفانه اردوهای تیم ملی به خاطر شیوع کرونا لغو شد. ما هم در خانه تمرینات را پیگیری می کنیم هر چند که خیلی سخت است اما چاره ای نیست. امیدوارم با همراهی همه مردم این ویروس هر چه سریعتر ریشه کن شود و به روال عادی برگردیم.

انتهای پیام/4057/