عاقبت ناپلئون بناپارد چه شد؟ +زندگینامه پرفراز و نشیب آن
ناپلئون ۶ سال آخر زندگی خود را تحت نظارت بریتانیا در جزیرهٔ سنت هلن سپری کرد.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، ناپلئون بناپارد از آن دسته اشخاصی است که آوازه‌اش در کل جهان به گوش همگان رسیده است، اما او که بود، چه کرد و چطور مرد؟
این سوالاتی است که امروز خبرگزاری آنا قصد دارد به آن بپردازد.
بیوگرافی ناپلئون بناپارد
ناپلئون یکم یا همان ناپلئون بناپارت نخستین امپراتور فرانسه در فاصله سال‌های ۱۸۰۴ تا ۱۸۱۵ میلادی است که در تاریخ ۱۵ آگوست ۱۷۶۹ میلادی (۲۵ مرداد ۱۱۴۸) در جزیره کورس در نزدیکی فرانسه در خانواده‌ای پرجمعیت و فقیر به دنیا آمد و در دوران طفولیت پدرش را به سبب بیماری روده اثنی عشر از دست داد.
ناپلئون فرزند چهارم از ۱۱ فرزند خانواده «کارلو بناپارت» و «لتیزا رومولینو» بود و گفته می‌شود وی و برادر بزرگترش ژوزف پس از مرگ پدر مسئولیت خانواده خود را به عهده گرفته بودند که ناپلئون در این زمینه فعال‌تر و مفیدتر می‌نمود. مادرش نسبت به تربیت ناپلئون و برای شکل‌گیری شخصیتش بسیار سختگیرانه عمل می‌کرد. پدرش برای یادگیری زبان فرانسه او را به یک مدرسه مذهبی در فرانسه روانه کرد.
وی پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۷۸۵ با درجه ستوان دوم توپخانه به ارتش پیوست و پس از انقلاب فرانسه در سال ۱۷۸۹ وی به مدت دو سال از خدمت نظامی کناره‌گیری کرد و اوقات خود را در پاریس و کرس سپری کرد.
ناپلئون بناپارد در این زمان به شدت طرفدار تحرکات ملی گرایانه در کرس بود به‌طوری‌که در نامه‌ای مربوط به ماه مه سال ۱۷۸۹ به پاسکوآل پاولی از رهبران جامعه کورسیکا به شدت از فرانسویان و تصرف کرس توسط آنان انتقاد و بدگویی کرد و در سال‌های ابتدایی پس از انقلاب را در کرس و در کشمکش با انقلابیون، سلطنت طلبان و ملی‌گرایان کرس سپری کرد.
ناپلئون بناپارد پشتیبان مستقیم ژاکوبن‌ها بود و فرماندهی دسته‌ای از شبه‌نظامیان کرس را برعهده داشت و در سال ۱۷۹۲ توانست مقامات ارتش فرانسه را راضی کند که وی را مجدداً به خدمت در ارتش بپذیرند.
جالب است بدانید؛ در این سال ائتلافی از قدرت‌های اروپایی علیه جمهوری فرانسه تشکیل شد و دو طرف بر سر مناطقی که امروزه در کشور ایتالیا واقع شده‌اند وارد جنگ شدند.
محاصره تولون در سال ۱۷۹۳
یک شورش ضدانقلابی در سال ۱۷۹۳ در شهر تولون در جنوب فرانسه برپا شد و این شهر به اشغال سلطنت طلبان و نیرو‌های انگلیسی درآمد.
ارتش انقلابی فرانسه، تولون را از راه خشکی محاصره کرد. محاصره به کُندی و بی‌نتیجه پیش می‌رفت تا اینکه بناپارت به معاونت فرماندهی توپخانه منصوب شد.
وی پس از استقرار توپ‌های خود به آرایشی که از مدت‌ها پیش در نظر داشت و پس از یک گلوله‌باران شدید تپهٔ اگیت راکه بر خلیج مشرف بود به تصرف درآورد و از روی آن آتش توپخانه را به روی کشتی‌های انگلیسی گشود و این اقدام سبب فرار کشتی‌ها شد.
دو روز بعد و درست در هفدهم دسامبر جمهوری خواهان به استحکامات شهر حمله بردند و به عقب رانده شدند، اما بناپارت با یک ستون ذخیره به کمک شتافت و در جریان این حمله مجروح شد.
این اقدام سبب پیروزی جمهوری خواهان شد و در پی آن شهر به تصرف آن‌ها درآمد. این پیروزی موجب ارتقاء درجهٔ بناپارت شد.
- بیشتر بخوانید:
- روایتِ حماسه‌ای تاریخی در رمان «پسر نان و نمک»
- تفکر در حوادث تاریخی آموزنده است
- اجتناب از وقوع حوادث در بناها، در گرو تقویت نظارت اجتماعی است
فتوحات و کشورگشایی‌های ناپلئون بناپارد
ناپلئون در مدت حکومت بر فرانسه به فتوحات زیادی دست یافت. در اوایل این کشور گشایی‌ها برای مردم ارزش زیادی داشت و با کوچک‌ترین خبر از پیروزی در جنگ‌ها به خیابان‌ها می‌ریختند و شادی می‌کردند، اما بعد از چند سال این فتوحات برایشان امری عادی تلقی می‌شد.
بخشی از فتوحات تقویم زندگی وی به شرح زیر است:
- فرانسه به اتریش و پروس اعلان جنگ می‌کند و «جنگ‌های انقلاب» شروع می‌شود. یک سال بعد ناپلئون بناپارت بیست و چهارساله به ژنرالی ارتقاء می‌یابد. (۱۷۹۲ میلادی)
- ناپلئون، مسئول دفاع از پاریس در برابر شورشیانی است که می‌خواهند حکومت انقلابی را سرنگون کنند. او فرمانده نظامی پاریس است. (۱۷۹۵ میلادی)
- ناپلئون بناپارد به سرپرستی سپاهی برای جنگیدن با اتریشی‌ها در ایتالیا فرستاده می‌شود. او سربازان روحیه باخته را سازماندهی می‌کند و با پیروزی وارد شهر میلان می‌شود. فرانسه بر شمال کشور ایتالیا تسلط می‌یابد. (۱۷۹۶ میلادی)
- ناپلئون با سپاهی اندک و تجهیزاتی کم و در یک جنگ هوشمندانه، به نیرو‌های اتریشی حمله می‌کند و آن‌ها را شکست می‌دهد و به اتریش فشار می‌آورد که سرزمین بیشتری در منطقه رود راین در اختیار فرانسه بگذارد و فرانسه اجازه می‌یابد که بر بلژیک تسلط داشته باشد. (۱۷۹۷ میلادی)
- ناپلئون در خاورمیانه نیرو پیاده می‌کند. او قصد دارد مصر و سوریه را تصرف کند، اما در یکم اوت، آدمیرال انگلیسی بنام هوراشیو نلسون ناوگان جنگی فرانسه را در نبرد نیل نابود می‌کند. (۱۷۹۸ میلادی)
- ناپلئون به فرانسه برگشته و قدرت را در دست می‌گیرد و خود را به عنوان اولین کنسول منصوب می‌کند. (۱۷۹۹ میلادی)
- ناپلئون به ایتالیا حمله کرده و اتریشی‌ها را زا آنجا بیرون می‌راند؛ و سال بعد با آن‌ها صلح می‌کند. (۱۸۰۰ میلادی)
- ناپلئون خود را به عنوان کنسول اول کشور منصوب می‌کند. جنگ بین انگلستان و فرانسه پایان می‌یابد و برای مدت ده سال در صلح زندگی می‌کنند. ناپلئون تمام قدرت خود را برای سازماندهی و ترمیم کردن خرابی‌های گذشته دوران انقلاب معطوف می‌دارد. (۱۸۰۲ میلادی)
- جنگ‌های ناپلئونی آغاز می‌شود. ناپلئون خود را برای حمله به انگلستان آماده می‌کند؛ و حدود ۲۰۰۰ کشتی را در سواحل اطراف بولون جمع می‌کند. (۱۸۰۳ میلادی)
- از پاپ دعوت می‌شود که برای مراسم تاجگذاری امپراتور بناپارت در کلیسای بزرگ نوتردام شرکت کند، اما در آخرین لحظات ناپلئون تاج را از دست پاپ می‌گیرد و خود شخصا تاجگذاری می‌کند. (۱۸۰۴ میلادی)
- ناپلئون خود را پادشاه ایتالیا می‌کند. اتریش و پروس و انگلستان متفقا علیه فرانسه متحد می‌شوند. انگلستان در دریا نیرو‌های فرانسوی و اسپانیایی را در نبرد ترافالگار شکست می‌دهد، اما ناپلئون، اتریش و پروس را در دوم دسامبر در نبرد استرلیتز شکست می‌دهد. (۱۸۰۵ میلادی)
- ناپلئون به اسپانیا حمله کرده و سعی می‌کند که برادر خود ژوزف را به عنوان پادشاه آنجا منصوب کند. اما اسپانیایی‌ها شورش می‌کنند. انگلستان، پرتغال، اسپانیا و اتریش علیه فرانسه در جنگ پنی سولا با یکدیگر متحد می‌شوند. (۱۸۰۸ میلادی)
- ناپلئون، اتریش را شکست می‌دهد و با آن‌ها صلح برقرار می‌کند، اما انگلیسی‌ها در اسپانیا باقی می‌مانند و ناپلئون نه می‌تواند آن‌ها را از آنجا بیرون کند و نه می‌تواند اسپانیایی‌ها را شکست دهد. (۱۸۰۹ میلادی)
- ناپلئون با سپاه بزرگی، در حدود ۵۰۰۰۰۰ نفر به روسیه حمله می‌کند و تمام راه‌هایی که به مسکو ختم می‌شود را تسخیر می‌کند، اما زمستان او را مجبور به بازگشت می‌کند و در اثر گرسنگی، سرما و نبرد سربازان او کشته می‌شوند و تنها سی هزار نفر برمی‌گردند. (۱۸۱۲ میلادی)
- پروس، روسیه، ایتالیا، اتریش و سوئد علیه فرانسه با یکدیگر متحد می‌شوند. ناپلئون در نبرد لایپزیک، شانزدهم تا نوزدهم اکتبر، کاملا شکست می‌خورد. (۱۸۱۳ میلادی)
- ناپلئون قدرت را از دست می‌دهد و به جزیره الب مدیترانه تبعید می‌شود. (۱۸۱۴ میلادی)
- ناپلئون از تبعید فرار کرده و به فرانسه برمی‌گردد و سپاهی تشکیل می‌دهد. او در هجدهم ژوئن در نبرد واترلو شکست می‌خورد؛ یعنی تقریبا صد روز بعد از آمدن به فرانسه دوباره قدرت را واگذار می‌کند و به جزیره کوچکی در جنوب اقیانوس اطللس بنام سنت هلن تبعید می‌شود. (۱۸۱۵ میلادی)
سرانجام ناپلئون بناپارد چه شد؟
تهاجم فرانسه به روسیه در سال ۱۸۱۲ میلادی، سبب تغییر ناگهانی آیندهٔ ناپلئون بناپارد شد، اما چطور؟
تهاجم او خرابی‌هایی را به بار آورد که هرگز بهبود نیافت و در سال ۱۸۱۳ میلادی، ائتلاف ششم او را در نبرد لایپزیگ شکست داد.
پس از این شکست، ناپلئون بناپارد از قدرت خلع و به جزیرهٔ البا تبعید شد. کمتر از یک سال بعد او بازگشت و سرانجام در جنگ واترلو در ژوئن سال ۱۸۱۵ مغلوب شد.
ناپلئون ۶ سال آخر زندگی خود را تحت نظارت بریتانیا در جزیرهٔ سنت هلن سپری کرد. در فوریه ۱۸۲۱ بناپارت سلامتی خود را به سرعت از دست می‌داد و در ۳ می، دو پزشک انگلیسی که تازه آمده بودند برای معالجهٔ بناپارت فقط توانستند برای او مقداری آرامبخش توصیه کنند.
ناپلئون بناپارد دو روز بعد از اعترافات به گناهانش مرد و درحالی که آخرین مسح تدهین دم مرگ را بر روی وی کشیدند که این مراسم برای کاتولیک هاست و پدر آنگه ویگنالی توشهٔ سفرش را در دستانش قرار داد.
آخرین کلمات وی در لحظه مرگ از این قرار بود، فرانسه، راس ارتش، ژوزفین، او وصیت کرده بود که در کنار رود سن به خاک سپرده شود، اما انگلیسی‌ها اجازه ندادند و او را در سنت هلن در یک مکان بی‌نام و نشان دفن کردند، بی هیچ آرامگاهی. تشریح بدن او نشان داد که به دلیل وجود سرطان معده جان سپرد.
استین فورشود (sten forshufvud) و دیگر دانشمندان در سال ۱۹۶۰ حدس زدند که او توسط آرسنیک مسموم شده‌است. شایعاتی نیز وجود دارد که بیان می‌کند ناپلئون از سنت هلن نیز فرار کرد و در میان مردم به‌طور مخفی زندگی کرده و در صدد بود تا پسرش را به قدرت برساند که بر اثر گلوله نگهبانی که او را نمی‌شناخت کشته شد.
در سال ۱۸۴۰ لوئی فیلیپ پادشاه وقت فرانسه، توانست از دولت انگلیس اجازه برگرداندن جنازهٔ ناپلئون به فرانسه را بگیرد. بقایای جسد وی توسط یک کشتی نیروی دریایی فرانسه که به این مناسبت با رنگ سیاه، رنگ شده بوده به فرانسه حمل شد و در ۲۹ نوامبر به بندر شربورگ رسید. پس از آن بقایا به یک کشتی بخار منتقل شد و به لو آور، روان و نهایتاً از طریق رود سن به پاریس حمل شد. مراسم تشیع رسمی در ۱۵ دسامبر برگزار شد. در سال ۱۸۶۱ بقایای جسد ناپلئون به مقبره فعلی منتقل شد. این مقبره که از سنگ‌های آذرین ساخته شده، در سرداب زیر گنبد بنای لزنولید واقع شده است.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
