جنگیدن با زوال نوجوانی روی پرده سینما

به گزارش خبرنگار حوزه سینمای گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، «منطقه پرواز ممنوع» به کارگردانی امیر داسارگر و تهیه‌کنندگی حامد بامروت‌نژاد عنوان فیلمی است که از شامگاه چهارشنبه پانزدهم آبان‌ماه اکران خود را در سینماهای کشور آغاز کرده است.

این فیلم روایتگر داستان سه نوجوان است که در حین آماده‌‌شدن برای مسابقه ساخت پهپاد، با پیدا شدن یک یوزپلنگ در حوالی محل زندگیشان، وارد مسائل و درگیری‌های مختلف و مهیجی می‌شوند. با این حال موضوعاتی همچون مدافعان حرم، فعالیت‌های علمی دانش‌آموزان، دستاوردهای علمی، فناوری و نظامی کشور و سایر موضوعات راهبردی نیز در بستر یک داستان جذاب و پرکشش برای مخاطبان به تصویر کشیده می‌شود.

هادی حجازی‌فر، محمد فیلی، متین‌پاکزاد، متین کرمانی، علیرضا اکبری، علی ذکریایی، زین‌العابدین تقی‌پور و بهار نوحیان از جمله بازیگران فیلم سینمایی «منطقه پرواز ممنوع» هستند.

این فیلم اردیبهشت امسال در جشنواره جهانی فیلم فجر نیز به نمایش درآمد. منطقه پرواز ممنوع در سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان نیز که شهریورماه امسال در اصفهان برگزار شد، مورد استقبال گسترده مخاطبان وبه ویژه نوجوانان و خانواده‌های آنان قرار گرفت؛ به گونه‌ای که در اولین روز نمایش به سه سانس فوق‌العاده رسید و در ادامه نیز در اصفهان و سایر شهرهایی که میزبان فیلم‌های جشنواره بودند در ۱۴ سانس فوق‌العاده روی پرده رفت.در نهایت نیز به عنوان پرمخاطب ترین فیلم جشنواره انتخاب شد ضمن این که علیرضا اکبری برای بازی در این فیلم پروانه زرین بهترین بازیگری را از آن خود کرد.

در همین ارتباط، «روح‌الله رشیدی» فعال فرهنگی و رسانه‌ای در نوشته کوتاهی به این فیلم پرداخته است:

سینمای ایران از عارضه عدم تعادل رنج می‌برد؛ بخش عمده‌ای از تولیداتش( مگر استثنائاتی) تکرار یکدیگرند. این سینما، به‌جای تلاش برای ایجاد تغییر در خود و به تعادل رسیدن، می‌کوشد مخاطب را نیز در همان گردونه نامتعادل گرفتار کند. ساده‌اش این است که ما با نوعی تحکّم روبرو هستیم؛ یکسان‌سازی اجباری ذائقه‌ها، رویکرد تثبیت‌شده سینمای فعلی ایران است. همه را سر یک سفره می‌نشاند و هیچ تمایزی را به رسمیت نمی‌شناسد.

در این فضای یکسان‌سازی شده، همه به زوال می‌روند؛ کودک و نوجوان، بیشتر!

زوال کودکی و زوال نوجوانی چیزی نیست که فقط در سینما خودنمایی کرده باشد. ما با یک آسیب بزرگ و فراگیر روبروییم. زوال کودکی و نوجوانی، یعنی به فنا رفتن جامعه؛ و سینما با یکسان‌سازی ذائقه‌ها، دارد به این پدیده ویرانگر دامن می‌زند.

به یک معنا، منطقه پرواز ممنوع دارد با زوال نوجوانی می‌جنگد. این فیلم، فارغ از تمام ویژگی‌های فرمی و محتوایی‌اش، بار دیگر توجه جامعه را به یکی از ادوار فراموش‌شده حیات انسانی جلب کرده است؛ آن هم از منظری اجتماعی و برون‌گرایانه و نه از منظری فردی و درون‌گرایانه.

ماجراجویی‌های نوجوانان «منطقه پرواز ممنوع» در واقع تقلا برای رها شدن از پیله‌ای است که اقتضائات امروزی به دورشان تنیده و گرفتارشان کرده. آنها ریسک می‌کنند و با نیروهای منفی پیرامونشان نبرد می‌کنند تا در نهایت رها شوند و بال بگشایند.

سینمای ایران نیز به چنین ریسک‌هایی نیاز دارد. سینمای ایران با تکرار «منطقه پرواز ممنوع» می‌تواند به تعادل برسد، می‌تواند از قفس آهنینی که به دورش کشیده‌اند، خلاص شود.

 انتهای پیام/4104/