سرپرست گروه «سازینه نواحی»: موسیقی نواحی مغفول مانده است/ دیگر بریده‌ام

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، در کنسرت دیشب، سازهایی چون سرنا، بالابان، سه تار قشقایی، تنبور، لله وا، دهل، سازهای بادی و... از سوی نوازندگان این گروه نواخته شد.

یکی از بخش‌های این گروه، تقدیر از پروین بهمنی هنرمند و پژوهشگر پیشکسوت موسیقی قشقایی بود که با هدف ادای دین به او برگزار شد.

پیمان بزرگ‌نیا سرپرست گروه «سازینه نواحی» در جریان برگزاری این کنسرت در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا گفت: «ما سعی کرده‌ایم در این دوره از جشنواره به همراه تعدادی از بزرگان موسیقی نواحی کشور به روی صحنه برویم. درواقع هدف ما از برگزاری این کنسرت به نمایش گذاشتن زوایای مختلف موسیقی نواحی ایران بوده است».

او اضافه کرد: « ما براین باوریم که موسیقی نواحی به‌رغم گسترده بودن هنوز به درستی نزد مردم ایران معرفی نشده و حتی می‌توان گفت جنبه‌های پراهمیت آن تا حدود زیادی نیز مغفول مانده است. به طوری که هنوز طیف وسیعی از مخاطبان با موسیقی مناطق گوناگون ایران آشنایی ندارند و به شکل ریشه‌ای و عمیق این موسیقی ها را نمی‌شناسند. هدف ما هم ازبرپایی این کنسرت، فراهم کردن زمینه‌ای برای شناخت و اشراف مخاطبان نسبت به این وادی بوده است.»

بزرگ نیا درادامه تصریح کرد: «کنسرت ما امشب در بخش‌های مختلفی اجرا شد که خوانندگی هر بخش را یک هنرمند به عهده داشت. به عنوان مثال، در بخش موسیقی قشقایی ابراهیم کهن دل پور، در بخش گیلان محمود فرخی نژاد، در بخش لرستان استاد ایرج رحمان پور، دربخش بختیاری کوروش اسدپور، در بخش آذربایجان احد ملکی، دربخش مازندران ابراهیم عالمی و... به خوانندگی پرداختند.».

سرپرست گروه «سازینه نواحی» ادامه داد: «ما از هر چهار گوشه کشور مخاطبانی برای خود داریم. میزان استقبال مخاطبان از کنسرت‌های ما به گونه‌ای است که گاه از مازندران برای حضور درکنسرت ما به اصفهان می‌آیند و بعد از اتمام کنسرت نیز بازمی‌گردند. اما به هرحال بخش موسیقی نواحی همواره در این سال‌ها و در مقایسه با دیگر ژانرهای موسیقی مورد بی‌توجهی واقع شده است. اگرچه سال‌هاست که از سوی خانه موسیقی حمایت می‌شویم و این حمایت برای ما موجب دلگرمی است».

او اضافه کرد: «ولی واقعیت این است که به عنوان سرپرست گروه دیگر بریده‌ام و کم آورده‌ام، زیرا با کمبود امکانات مواجه هستیم و نمی‌توانیم برخلاف پتانسیل گسترده‌ای که این گروه دارد در طول سال فعالیت مستمر داشته باشیم. ای کاش شرایطی فراهم می‌شد تا سیاست‌گذاران فرهنگی بیش از پیش به اهمیت موسیقی نواحی ایران پی می‌بردند و از رهگذر این توجه به گروه‌هایی که به طور مشخص براین وادی متمرکز هستند امکانات بیشتری تخصیص داده می‌شد تا گروه‌هایی ازاین دست تشویق شوند و به ادامه کار بپردازند.»

گزارش: آزاده صالحی