محمد صادق‌پور *
چگونه می‌توان به رونق تولید در سال ۹۸ امید بست
رونق تولید که به عنوان شعار سال توسط رهبر معظم انقلاب انتخاب شده، برای بهره‌گیری از ظرفیت‌های بالقوه در اقتصاد و دستیابی به اهدف، نیازمند اقدام جهادی است.
گروه اقتصادی خبرگزاری آنا، واقعیت‌های تأثیرگذار بر اقتصاد کشور که هر یک به‌تنهایی می‌تواند شرایط را به یک جنگ اقتصادی تمام‌عیار برای کشور بدل کند، بسیارند؛ ازجمله تکیه بر درآمد مبتنی بر نفت و خام‌فروشی آن و نوع اقتصاد سنتی محور ایران و روش‌های استعمار در بسط و ایجاد پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها، ایجاب می‌کند که همواره به این درآمد بادآورده دلاری محتاج باشد. از سوی دیگر کشور با تورم سنگین مواجه است و تولید برای رونق یافتن در این شرایط، مجالی نخواهد یافت و با رکود تورمی بزرگ مواجه خواهد شد.
همچنین رشد قارچ‌گونه بانک‌ها برای دور زدن تحریم‌ها با هر بهانه دیگری که باعث و بانی ایجاد آن‌ها بوده هم‌اکنون موجب قفل شدن نقدینگی در گردش شده و اقتصاد را تا حدودی به بیراهه کشانده است؛ بنابراین بالا بودن نرخ سود بانکی و اضافه برداشت بانک‌ها برای پرداخت سود سپرده‌ها، چاره‌ای جز چاپ بی‌رویه پول برای بانک مرکزی باقی نگذاشته است.
علاوه بر آن؛ تمرکز بر درآمد مالیاتی از طریق افزایش مالیات با توجه به تاب‌آوری اقتصاد ضعیف بخش خصوصی، گنجایش افزایش بیشتر ندارد و آخرین محل امیدواری برای تأمین مالی ارزان نیز بازار سرمایه است که با عملکرد ضعیف متولیان آن تاحدودی بی‌اعتمادی را برای مردم رقم‌زده است.
حال؛ سؤال اینجاست که با این اوضاع چگونه می‌توان به رونق تولید در سال ۹۸ امید بست؟
راهکارهای اصلی برای ایجاد رونق اقتصادی را می‌توان در محورهای زیر خلاصه کرد؛
1- مالکیت دارایی‌های مولد و مهمی همچون کشت و صنعت دشت مغان که می‌تواند به‌تنهایی ۱۰ درصد علوفه کل کشور را تأمین کند؛ با توجه به شرایط جنگ اقتصادی فعلی نباید به نام خصوصی‌سازی واگذار شود؛ بلکه با کشف قیمت ۵ درصد از کل سهام آن در بورس، از روش‌های علمی و صحیح مالی برای واگذاری مدیریت و یا مدیریت پیمان در چنین شرکت‌هایی استفاده کرد.
2- رونق تولید اگر می‌خواهد صرفاً یک شعار و یا دیوارنوشته ساختمان‌های دولتی نباشد، باید صرفاً بر روی سه‌نقطه مهم استراتژیک در کشور متمرکز شود: مسکن، خودرو و زیر بنایی (راه‌سازی)
3- از سویی دیگر با تجدید ارزیابی دارایی‌های شرکت ملی نفت ایران و سپس عرضه اولیه ۵ تا ۱۰ درصد سهام آن در بورس، مدیریت این شرکت ملی را به نام بخش خصوصی تغییر دهند تا به‌این‌ترتیب مسیر فروش نفت در بورس برای خریداران داخلی و خارجی امن‌تر شود.
4- با صیانت از بازار سرمایه و کاهش تصدی دولت در این بازار حساس، امکان تأمین مالی برای بنگاه‌های اقتصادی به روش‌های مختلف شامل انتشار سهام، اوراق مشارکت، صکوک، اوراق اجاره، اوراق خرید دین، اوراق منفعت، اوراق در جریان ساخت، اوراق رهنی، اوراق مرابحه، اوراق سلف، اوراق گواهی سپرده و هر ابزار مالی دیگری فراهم کند.
5- با توجه به شرایط جنگ اقتصادی موجود باید وزارت دفاع از طریق ساتا با تیک‌‌آور سهام و یا تهاتر دارایی‌ها وارد مالکیت سهام شرکت‌های خودروسازی ایران‌خودرو و سایپا شده و با استقرار شرکت‌های اقماری خود از پلتفرم‌های خودروهای مختلف داخلی و یا آنچه تاکنون مهندسی معکوس شده مثل جگوار و bmw رونمایی و تجاری‌سازی کند.
6- در بخش مسکن از طریق تعاونی‌های سهامی عام و هلدینگ‌های مالی متعلق به آن‌ها که می‌تواند در بورس وارد شوند علاوه بر امکان تأمین مالی از بورس همچون صندوق‌های زمین و ساختمان برخوردار از درامد ثابت ۲۰ درصدی سالانه، اقدام کرد.
7- در بخش زیربنایی و راه‌سازی از طریق تکنولوژی‌های جدید مثل جاده‌سازی‌ها و سازه‌های فلزی، به تحریک تولید در کارخانجات سیمانی و فولادی پرداخت.
قدر مسلم این اقدام‌ها فقط از طریق ایجاد یک قرارگاه جهادی مشابه جهاد سازندگی قبل از ادغام با وزارت اسبق کشاورزی، به‌طور حتم اجرایی خواهد بود، در غیر این صورت دوباره محلی برای اشتغال‌سازی مدیران دولتی و یا وابستگان و فرزندان آن‌هاست.
قرارگاه‌هایی همچون قرارگاه خاتم‌الانبیا (ص) که در دوران تحریم و سال‌های تاریک اقتصاد ایران تنها پیشران‌های کشور در توسعه زیربنایی و صنعتی کشور بوده‌اند، باید مورد توجه بیشتر دولتمردان و سیاست‌گذاران برای عبور از شرایط سخت و به عبارتی جنگ اقتصادی قرار گیرد.
انتهای پیام/4083/ن
انتهای پیام/
