با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
میزبانی برج آزادی از 2 گروه هنری در آخرین شب جشنواره موسیقی فجر
برج آزادی در آخرین شب جشنواره موسیقی فجر، میزبان دو گروه «تنور تریو» و «علی پرکار» بود.
به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا از روابط عمومی سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر، در آخرین روز برگزاری جشنواره موسیقی فجر در برج آزادی، ابتدا «تنور تریو» به سرپرستی میلاد زنده‌نام روی صحنه رفت. این گروه که موسیقی‌اش را می‌توان در زیرگونه‌های جَز طبقه‌بندی کرد، ابتدا با قطعه «جَز شوشتری» برنامه خود را آغاز کرد؛ قطعه‌ای با فواصل و الگوهای ریتمی جز با تمی بر مبنای گوشه شوشتری اجرا شد.
میلاد زنده‌نام پس از اتمام «جَز شوشتری»، توضیحی کوتاه درباره گروه خود به حاضران داد و درخصوص قطعه بعدی که قرار بود اجرا کنند گفت؛ آهنگ بعدی که برای شما اجرا می‌کنیم «بداهه با علامت» نام دارد و درواقع همان‌طور که از نامش هم برمی‌آید قرار است هنگام نواختن به یکدیگر علامت دهیم.
پس از بداهه با علامت، قطعه «چهارگاه» نواخته شد؛ آهنگی که بر اساس تمی از موسیقی مردمی ایران و همراه با بداهه‌نوازی روی گیتار الکتریک، گیتار بیس، درامز و کیبورد اجرا شد. گرچه کیفیت تک‌نوازی‌ها در کلیت آن درخشان بود، اما در آن میان تک‌نوازی گیتار بیس توسط کسرا سبکتکین بسیار جالب توجه بود.
میلاد زنده‌نام در توضیح این قطعه گفت: وقتی در ایران نبودم به‌رغم اینکه خودم هیچ‌وقت سختی نکشیدم اما قطعه چهارگاه را برای سختی‌هایی که همه مهاجران کشیده‌اند، ساختم.
زنده‌نام همچنین در معرفی تِرک بعدی یادآور شد: آهنگ دیگری که می‌خواهیم برایتان بنوازیم نامش «سبز طلایی» است. ایده این قطعه وقتی در دشت سبزی بودم به ذهنم رسید. در دشت وقتی به کوه نگاه می‌کنیم، رنگ قرمز می‌بینیم و اطرافمان رنگ‌ها عوض می‌شوند. صحنه‌ای که در کردستان، لرستان، گیلان یا خیلی دیگر از مناطق کشورمان می‌توانیم ببینیم.
«تنور تریو» پس از اجرای «سبز طلایی» درباره قطعه بعدی هم توضیح داد: آهنگ بعدی ما بلوز ایرانی است. همان‌طور که می‌دانید ریشه‌های گام پنتاتونیک که در بلوز از آن استفاده می‌شود، خاستگاهش مربوط به کشورهای شرق آسیا مثل چین و ژاپن بوده است و زمان حمله مغول این فواصل وارد موسیقی شرق ایران یعنی خراسان شده است.
اجرای آخر گروه تنور، یک قطعه تعاملی بود. زنده‌نام از تماشاگران خواست در لحظه خاصی از اجرا، یک‌صدا و به‌واسطه آوا، نوازندگان را همراهی کنند. نام این اثر «قایتاقی» و بر اساس یک ملودی آذربایجانی بود.
میلاد زنده‌نام گیتار و آهنگساز، آرش اسکندرلو کی‌برد و سینتی‌سایزر، روزبه فدوی درامر، و کسری سبکتکین (نوازنده میهمان) (گیتار بأس) اعضای تنور تریو در برج آزادی را تشکیل داده بودند.
اجرای دوم آخرین شب جشنواره موسیقی فجر در برج آزادی را گروه علی پرکار برگزار کرد. این گروه کار خود را با یک اینترو شروع کرد و سپس علی پرکار؛ سرپرست گروه ضمن خوشامدگویی به حاضران و تمجید از اجرای تنور تریو در سانس قبلی برج آزادی به معرفی نخستین ترک اجرایی گروه خود پرداخت. نام این قطعه «یار قاصدی» بود و شعر آن اثر استاد شهریار، اثری که با ریف‌های گیتار الکتریک و نمایش قابل‌قبول نوازنده گیتار بیس و همچنین صدای خش‌دار و دورگه پرکار همراه بود.
«او» با شعری از استاد علی آقاواحد دیگر آهنگی بود که گروه اجرا کرد؛ اما یکی از دراماتیک‌ترین ترک‌های دوشنبه‌شب گروه علی پرکار «حیدربابا» با شعر ماندگار محمدحسین شهریار بود که آهنگسازی استاندارد و تلفیق درست شعر و موسیقی، آن را به قطعه‌ای فاخر تبدیل کرده بود. سپس «آغیز ییمیشی» که نام آلبوم علی پرکار هم بوده است اجرا شد. شعر این قطعه هم از آثار استاد شهریار است.
«کونول» با شعر علی آقاواحد، «بایاتی بلو» از مجموعه بایاتی‌ها، «یالان دنیا» با شعری استاد شهریار، «گلیر» با شعری از دکتر بزرگ امین، «عزیزیم» با شعری از مجموعه اشعار فولکلور آذربایجان و سرانجام قطعه «سن‌سیز» با شعری از علی آقاواحد قطعات دیگری بود که گروه علی پرکار روی صحنه برج آزادی اجرا کرد.
از نکات جالب‌توجه این اجرا نوازندگی درامز فرزند علی پرکار یعنی کارن پرکار بود که بنا بر اعلام سرپرست گروه 12 سال بیشتر نداشت. علی پرکار رضائیه سرپرست، خواننده، آهنگساز و نوازنده گیتار الکتریک، مازیار حسین نژاد گیتار الکتریک، محمد جباری گیتار باس و کارن پرکار رضائیه درامز را در آخرین شب برگزاری سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر نواختند.
انتهای پیام/4100/
انتهای پیام/
