اتوبوس بهشت، حادثه مرگبار و فرصتی برای انتقام!

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا،‌ «اتوبوس مرگ»، «اتوبوس بهشت»، «مسئولان دانشگاه آزاد استعفا»، «علوم و تحقیقات خونین» و صدها واژه‌ای که هشتگ شد و نه‌تنها التیام نشد بلکه داغی بر داغ نهاد.

«اتوبوسی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات دچار سانحه شد» خبری ساده که در سرمای ظهر سه‌شنبه چهارم دی ماه ابتدا دلی را نلرزاند، چون برای کسانی که اطلاعاتی از این واحد دانشگاهی و ارتفاع یک هزار و 800 متری آن نداشتند، قابل هضم نبود که تصادف یک اتوبوس تا چه حد می‌تواند مرگبار باشد.

«بیش از 30 جوان دانشجو در حادثه‌  واژگونی اتوبوس دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات مصدوم و کشته شدند» این جمله‌‌ای بود که همه را در بهت و حیرت فرو برد و یک ملت را متأثر کرد.

حادثه‌غم‌انگیزی که چندین خانواده را داغدار کرد و آبی گل‌آلود شد تا عده‌ای سینه‌چاک شده و تورهای ماهی‌گیری خود را پهن کنند.

جان جوانان دستمایه جناح سیاسی

متأسفانه این حادثه دلخراش هم طبق انتظار درگیر حواشی سیاسی و جناحی شد و برخی به‌جای نظرات کارشناسی برای ارائه راه‌کار و پیش‌گیری از اتفاقات این‌چنینی در آینده، هنوز ساعاتی از رویداد تلخ نگذشته بود که بدون در نظر گرفتن وضعیت خانواده‌های داغدیده از فرصت استفاده کرده و دنبال مقصر و سوءاستفاده‌های سیاسی گشتند.

ملتهب کردن فضا، انتقام‌جویی، لشکرکشی‌های سیاسی،  تلاش رسانه‌های معاند و ضدانقلاب برای انحراف افکار عمومی باعث شد تا خانواده‌های داغ‌دیده و حتی دانشجویان نتوانند مطالبه به‌حق و صنفی خود را پیگیری کنند. از سوی دیگر سیاست‌مدارانی که خود را علامه دهر دانسته و در موضوعی که تخصص نداشته اظهارنظر کارشناسی می‌کنند اجازه ندادند تا صاحب‌نظران حوزه راه‌سازی به اظهارنظرهای کارشناسی بپردازند.

از برخی سیاسیون که در داستان حادثه معدن یورت، سقوط هواپیمای تهران یاسوج، کم‌کاری سازمان مدیریت بحران در وقایعی مانند زلزله کرمانشاه، آتش گرفتن چند طفل معصوم در مدرسه‌ای در زاهدان سکوت پیشه کرده و در حادثه علوم و تحقیقات دلسوز شدند و راه‌حل را در استعفای مسئولان دیدند می‌گذریم چون این نگارش به‌جای پرداختن به حواشی و بازی‌های سیاسی درپی نظرات کارشناسی است.

ناوگان فرسوده حمل‌ونقل واحد علوم و تحقیقات متأسفانه دیر، اما خوشبختانه و به هرحال صبح روز گذشته با حدود 50 اتوبوس نوسازی شد، فارغ از اتوبوس‌های فرسوده راه‌های زیادی برای ایمن‌سازی جاده‌ علوم و تحقیقات وجود دارد.

جایگزین اشتباه تله‌کابین به‌جای اتوبوس برای تردد دانشجویان 

برخی مسئولان اسبق دانشگاه آزاد اسلامی، پس از این حادثه در مصاحبه‌هایی اعلام کردند که مسیر علوم و تحقیقات از ابتدا برای تردد اتوبوس ناایمن بوده و به‌همین دلیل در همان‌زمان تصمیم گرفته شد برای تردد دانشجویان، خط تله‌کابین‌ راه‌اندازی شود.

حمید میرزاده رئیس پیشین دانشگاه آزاد اسلامی نیز در مصاحبه‌ای اعلام کرد که با نگرانی از روش حمل‌ونقل دانشجویان با اتوبوس، راه‌حل را در ایجاد تله‌کابینی دیده‌اند که برای راه‌اندازی آن حدود 50 میلیارد تومان برآورد شده است.

البته چندین سوال در راه‌اندازی این تله‌کابین مطرح است که میرزاده و دیگر مسئولان اسبق دانشگاه آزاد به آن پاسخی نداده‌اند. آیا تله‌کابین گنجایش جابجایی این حجم از دانشجویان را دارد؟ تردد با تله‌کابین خطرناک‌تر و حادثه‌آفرین‌تر است یا اتوبوس؟ با هزینه‌ای کمتر از آنچه که برای احداث این تله‌کابین انجام شد، ممکن نبود مسیر تردد اتوبوس‌ها را با گارد ریل و روش‌های دیگر ایمن‌سازی کرد و حتی ناوگان حمل‌ونقل نو به مجموعه علوم و تحقیقات اضافه کرد؟

طبق تحقیق خبرنگار آنا از شرکت‌های  راه‌سازی، ایمن‌سازی مسیری مانند جاده علوم و تحقیقات، با هزار و 800 متر ارتفاع و شیب اینچنینی، نیاز به 2 هزار و 105 شاخه گارد ریل داشته که قیمت هرکدام از آنها به اضافه متعلقات آن 495 هزار تومان خواهد شد که در مجموع هزینه آن یک میلیارد و 41 میلیون و 975 هزار تومان می‌شود. به گفته کارشناسان راه‌و شهرسازی این نوع گارد ریل استانداردی است که وزارت راه برای جاده‌ها معین کرده است.

در صورتی که لازم به ایمن‌سازی بیشتر مسیر باشد می‌توان از دو ردیف گارد ریل استفاده کرد که هزینه‌ آن حدود دو برابر یعنی حدود 2 میلیارد و 200 میلیون تومان خواهد شد.

علاوه بر هزینه گزاف ساخت و نگه‌داری تله‌کابین، قطعاً این امکان که ایستگاه‌های خط تله‌کابین در هر دانشکده‌ای از واحد علوم و تحقیقات قرار داده شود وجود ندارد و دانشجویان برای رسیدن به دانشکده باید مسافت طولانی از ایستگاه‌ تا دانشکده‌ها را پیاده طی کنند که این موضوع نه در فصل سرما نه درفصل گرما به‌هیچ‌وجه امکان‌پذیر نیست و این موضوع نشان‌گر این است که کاربرد تله‌کابین بیشتر جنبه تفریحی و فانتزی داشته و جایگزین مناسبی برای حمل و نقل دانشجویان به حساب نمی‌آید.

با توجه به نظرات کارشناسان این حوزه، بدون شک نوسازی ناوگان حمل‌ونقل و ایمن‌سازی جاده واحد علوم و تحقیقات عقلانی و اقتصادی‌ترین روش بوده است که مسئولان اسبق به‌جای این‌کار تصمیم‌ گرفته‌اند لقمه را بچرخانند و به‌هر دلیلی راه‌های بسیار دشوارتر را انتخاب کنند و در این تصمیمات آسایش و رفاه دانشجو در اولویت آخر قرار داشته است.

برای فهمیدن این موضوع که احداث سازه‌ای اینچنینی با کاربری دانشگاه، در ارتفاع  هزار و 800 متری مناسب نیست نیازی به کار کارشناسی ندارد  و کسانی‌که به قول احمد خرم وزیر راه و ترابری دولت سازندگی، با قلدری این زمین را به تصرف درآورده‌اند باید پاسخگو باشند که به چه بهایی حاضر شده‌اند جان جوانان را به خطر بیندازند.

انتهای پیام/4007/