تأثیر دینداری در رضایت زناشویی

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، اجتماع بشری مجموعه‌ای از خانواده‌هاست. خانواده مناسب‌ترین و بهترین بستر برای تأمین امنیت و آرامش روانی است؛ اما این آرامش در سایه‌ رضایت زناشویی و سازگاری بین زن و مرد امکان‌پذیر است؛ لذا لازمه‌  یک جامعه‌ سالم، خانواده سالم است و لازمه خانواده‌ سالم، زن و شوهر سالم است. اگر زن‌ و شوهری با یکدیگر سازگاری داشته باشند می‌توانند کانون گرم و صمیمی را برای فرزندانشان فراهم کنند. عوامل مختلفی می‌تواند در رضایت زناشویی مؤثر باشد اما ما در این مقاله سعی داریم به تأثیر دینداری و اعتقادات مذهبی بر کیفیت زندگی زناشویی بپردازیم. 

دینداران متعهد

اعتقادات مذهبی باعث می‌شود که افراد به زندگی زناشویی تعهد بیشتری داشته باشند. تعهد معنای گسترده‌ای دارد. فرد متعهد خود را ملزم به دوست داشتن طرف مقابل، احترام، صداقت، وفاداری و حمایت می‌داند؛ اما فردی که اعتقاد مذهبی نداشته باشد  حد و مرزی در دروغ گفتن، رابطه با جنس مخالف، بی‌احترامی کردن، خیانت و... ندارد و کسی را شاهد و ناظر بر اعمال خود نمی‌داند؛ اما برعکس، افراد دین‌دار به ازدواج و تشکیل خانواده به‌عنوان یک امر الهی و مقدس می‌نگرند و به تداوم ازدواج و حفظ کانون خانواده متعهدتر هستند.

در پژوهشی که لامبرت و دولاهیت به‌منظور بررسی تعهد زناشویی زوجین مذهبی انجام دادند، زوج‌ها گزارش کردند که باورها و اعمال مذهبی به آن‌ها کمک کرده تا خدا را به‌عنوان ناظر بر ازدواج خویش قرار دهند و به ازدواج به‌عنوان یک‌نهاد مذهبی که دوام دارد، باور داشته و در تعهد نسبت به ازدواج معنا پیدا کنند.

تأثیر نگرش مذهبی در کاهش طلاق و افزایش ازدواج

متأسفانه امروزه شاهد کاهش تمایل به ازدواج و افزایش طلاق هستیم. جوان غیرمذهبی امروزی در حال تجربه کردن یکسری تغییرات درباره  ازدواج و رابطه زناشویی است که ممکن است این عوامل شیوه تفکر و تجربه موضوعات مربوط به ازدواج را تحت‌تأثیر خود قرار دهد. به‌عنوان‌ مثال تجربه اولین رابطه جنسی قبل از ازدواج و پذیرش زندگی‌های هم‌خانه‌ای باعث شده است تا تمایلات به ازدواج کاهش یابد و یا در صورت ازدواج، روابط قبل از ازدواج زندگی بعد از ازدواج این افراد را تحت‌تأثیر قرار دهد و دچار نوعی بددلی نسبت به‌طرف مقابل، احساس گناه نسبت به خود، تمایل به روابط فرازناشویی و ... شوند؛ لذا عدم توجه به نقش مذهب در زندگی می‌تواند باعث افزایش تجرد قطعی و کاهش عمومیت ازدواج در دهه‌های آینده شود اما یک جوان مذهبی خدا را در تمام شرایط سخت در کنار خود احساس می‌کند و حاضر است برای آنکه به گناه نیفتد در هر شرایطی ازدواج کند و چنین فردی در زندگی زناشویی هم تمایلی به رابطه خارج از رابطه زناشویی ندارد و دینداری باعث متعهد ماندن آن‌ها به رابطه با همسرشان می‌شود.

میزان خشونت خانگی در بین مذهبی‌ها و غیرمذهبی‌ها

خشونت خانگی به معنای ابراز خشم و عصبانیت به‌صورت پرخاشگری فیزیکی و یا لفظی و کلامی است. برخی معتقدند خشونت و پرخاشگری بستگی به شخصیت افراد دارد و برخی دیگر چنین استدلال می‌کنند که پرخاشگری بستگی به شخصیت خاصی ندارد و در بین انواع شخصیت‌ها یافت می‌شود اما عده‌ای هم میزان اعتقادات مذهبی را در شدت پرخاشگری افراد دخیل می‌دانند و بر اساس تحقیقات به‌دست آمده احتمال وقوع خشونت خانگی بین زوج‌هایی که به‌طور مرتب در مراسم مذهبی شرکت می‌کنند (رفتن به کلیسا یا مسجد)، بسیار کمتر از زوج‌هایی است که در این مراسم شرکت نمی‌کنند، به‌ویژه که زوجین عقاید و باورهای مذهبی مشترکی دارند. نتایج پژوهش الیسون و همکاران (1997) نشان داد میزان خشونت خانگی در زوج‌هایی که حداقل هفته‌ای یک‌بار در فعالیت‌های دینی دسته‌جمعی شرکت می‌کنند، نصف میزان آن در زوج‌هایی که حداکثر سالی یک یا دو بار در این فعالیت‌ها شرکت می‌کنند.

زندگی زناشویی مذهبی‌ها چه شکلی است؟

یکسان بودن زوجین در اعتقادات مذهبی از عوامل مؤثر در موفقیت ازدواج است. بی‌تردید انسان‌های خداشناس و دیندار ملاک تدین را در ازدواج مورد توجه قرار می‌دهند؛ پوشش، حجاب و نگاه خود را حفظ می‌کنند، با همسر خود در کمال عطوفت و مهربانی و صداقت رفتار می‌کنند و به‌طور کلی در رفتار و کردارشان حتی در روابط جنسی با همسر هم جهت‌گیری الهی دارند؛ بنابراین می‌توان انتظار داشت که رضایت زناشویی متأثر از میزان تقیدات مذهبی افراد باشد و جدای از باورهای مذهبی فردی، افراد باید باورهای مذهبی خود را در رابطه زناشویی وارد کنند و از آموزه‌های مذهبی در مورد رابطه زناشویی بهره‌مند شوند. 

اگر به ازدواج به‌عنوان یک سنت الهی نگاه کنید و عمیقاً دستورات خدا را در زندگیتان پیاده کنید می‌توانید مقابله‌ بهتری با بسیاری از تعارض‌های زندگی زناشویی داشته باشید و برعکس اگر باورهای مذهبی به شکل اشتباهی در زندگی زناشویی تعبیر و تفسیر شوند، ممکن است به شیوه‌های مقابله نامناسب در فرد بیانجامد؛ بنابراین، پیشنهاد می‌شود متخصصین مربوطه در تعامل با زوجین ارتباط ایمان به حضور خداوند در زندگی زناشویی و رضایتمندی زوجین را در نظر بگیرند. همچنین پیشنهاد می‌شود آموزش‌های مبتنی بر استفاده از نگرش مذهبی و ایمان به حضور خداوند در زندگی زناشویی با تأکید بر مقایسه دیدگاه‌های الهی و مادی در رابطه زناشویی، در مشاوره‌های پیش از ازدواج گنجانده شود. به‌علاوه، می‌توان در مشاوره‌های پیش از ازدواج چگونگی استفاده از باورهای مذهبی در رابطه زناشویی به‌عنوان شیوه‌های مقابله با تعارض‌های زناشویی را به زوجین آموزش داد.

منبع: تبیان

انتهای پیام/4028/ن