حجابی که از سوی شوراییان رها شد!
بهشتی شدن هاشمی به قیمت شورایی شدن چمران
تلاش شوراییان برای عدم ورود مهدی چمران به شورای شهر یا انتخاب محسن هاشمی به‌عنوان شهردار تهران به قیمت ورود ارتش تک‌نفره اصولگرایان به پارلمان شهری، چالش این‌روزهای اصلاح‌طلبان است.
گروه اجتماعی خبرگزاری آنا: محمودرضا زارع- پس از تأیید قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان در مناصب دولتی توسط شورای نگهبان، بحث ادامه ریاست سیدمحمدعلی افشانی بر شهرداری تهران وارد فاز دیگری شد و به‌رغم تلاش‌هایی که شوراییان برای استثنا قرار گرفتن وی از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان صورت دادند رفتن وی از شهرداری قطعی شده و انتخاب شهرداری در قد و قواره پایتخت به چالشی برای اصلاح‌طلبان شورای پنجم تهران تبدیل شده است.
گذشته از ضعف و قوت توانایی شورای پنجم برای انتخاب شهرداری در حد تهران که بحثی جداگانه می‌طلبد، بی‌ثباتی مدیریت پارلمان شهری تهران که کمتر از دو سال به دنبال سومین شهردار است، خود تبدیل به پاشنه آشیل اصلاح‌طلبان در مدیریت شهری شده و حضور 10 ساله قالیباف با تمام خدماتی که در دوران زمامداری خود داشت بار روانی سنگینی بر دوش جبهه اصلاح‌طلب شورای شهر پنجم نهاده است.
اما آنچه با گذر از تمام تحلیل‌های این روزهای رسانه‌ها نکته‌ای ظریف در پس تلاش‌های اعضای شورای شهر دارد، گمراه کردن ذهن منتقدین و بازی با کارت‌های رسانه‌ای خود برای فرار از مخمصه‌ای است که بدان دچار شده‌اند.
از اولین روزهای شورای پنجم، انتخاب محسن هاشمی برای شهرداری تهران به‌عنوان یکی از ستون‌های جبهه کارگزاران پیش‌درآمد تمام مباحث درون‌گروهی اعضای شورای شهر و فشار بیرونی به جمع شوراییان بود، اما تنها یک دلیل (اگر از تضارب آرای جبهه امید، اعتدالیون و کارگزاران سخن نگوییم) باعث شد تا صحبتی از شهردار شدن پسر ارشد پدر معنوی کارگزاران و اصلاح‌طلبان به‌رغم تمام دلبری‌هایی که در رسانه‌ها برای شهردار نشدن! می‌کرد به‌میان نیاید و آن‌هم ورود قوی‌ترین وزنه سیاسی اصولگرایان در عرصه شهری به نام مهدی چمران به ساختمان شورای شهر بود.
این چهره که از شورای شهر دوم تا پایان دوره چهارم در مهمترین صندلی شورای شهر تهران تکیه زده بود در انتخابات سال 96 به‌عنوان عضو علی‌البدل در کمین ورود به پارلمان شهری تهران بود ولی میثاق‌نامه‌ای که اعضای شورای شهر برای عدم ورود چمران به شورا امضا کرده بودند مانع شهردار شدن محسن هاشمی بود.
اما روزگار، بازی دیگری با اصلاح‌طلبان کرد و آنان که با تصویب قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان در مناصب دولتی روبه‌رو شدند در دنیای رسانه‌ای خود از تلاش برای استفساریه قانونی و رایزنی با مقامات کشور برای باقی ماندن افشانی در شهرداری صحبت می‌کردند ولی خارج از قاعده رسانه‌ای خود به دنبال بستن! با محسن هاشمی بودند.
البته این سکه یک روی دیگر هم دارد که آن درگیری درون‌گروهی کارگزاران با اعتدالیون و تلاش برای ورود جدی‌تر کارگزارانی‌ها به عرصه مدیریت و شاخص شدن مجدد در سپهر سیاسی کشور است.
سؤالی که این روزها کارگزاران در محافل درونی خود از یکدیگر مطرح می‌کنند، این است: «شهردار شدن "محسن" ارزش بیشتری دارد یا تلاش برای عدم ورود چمران به شورای شهر؟» و البته پاسخ این است که ریاست یک کارگزارانی بر مهمترین کلان‌شهر کشور که هم‌تراز با یک وزارتخانه مهم است ارزش معنوی بیشتری نسبت به ورود ارتش تک‌نفره اصولگرایان به شورای شهر دارد.
صحت این باور کارگزارانی‌ها آنجا تأیید می‌شود که محسن هاشمی رفسنجانی بارها در محافل خصوصی و عمومی بدون هرگونه ملاحظه سیاسی از عدم امضای این میثاق‌نامه توسط خود خبر می‌دهد.
چه تحلیلی می‌توان بر آخرین توئیت پسر ارشد آیت‌الله فقید نوشت که این‌گونه می‌نویسد:
«بخشی از اصلاح‌طلبان فکر می‌کنند شهردار شدنم باعث ازهم‌پاشیدگی شورای شهر می‌شود. برای ریاست شورا جایگزین هست اما بنا بود کسی نرود تا باب نشود. مثل حجاب بانوان است، اگر شل کنند دیگر نمی‌شود کنترل کرد!»
باید منتظر ماند و در روزهای آینده تحولات سیاسی سیاسیون تهرانی را رصد کرد.
انتهای پیام/4076/ن
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
