حاشیه‌نشینی در شهرها تا سال 2050 چه میزان می‌شود؟

به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی خبرگزاری آنا، سید محسن طباطبایی مزدآبادی در نشست تخصصی رسانه و اقتصاد مقاومتی با عنوان ستاد مردمی اقتصاد و رسانه که از سوی انجمن علمی اقتصاد شهری ایران در فرهنگسرای رسانه برگزار شد، اظهار داشت: تمامی پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش جمعیت شهرنشین در آینده است و برنامه‌ریزان و تصمیم‌سازان شهری باید خود را مهیای این مهم کنند که در آینده نزدیک با شهرهای متراکم‌تر و پرجمعیت‌تری رو به رو خواهد شد.
وی ادامه داد: از طرفی دیگر سازمان ملل از گسترش دو برابری آلونک‌نشینی و حاشیه‌نشینی در شهرها تا سال 2050 خبر می‌دهد و این امر اهمیت این موضوع را دو چندان می‌کند چراکه برنامه‌ریزی شهری آینده باید صدای تمامی اقشار شهر نشین را بشنود.
دبیرکل انجمن علمی اقتصاد شهری با بیان اینکه در هر شهر بیش از 50 درصد مساحت آن به مسکن و ساختمان‌های‌ مسکونی اختصاص می‌یابد ادامه داد: فضاهای مسکونی از نظر وسعت و اهمیت، بیشتر از دیگر کاربری‌ها مانند کاربری‌های تجاری، فضای سبز و فضای ارتباطی در حیات شهری ایفای‌ نقش می‌کنند.
وی با بیان اینکه مسکن به طور کلی بین 35 تا 40 درصد مخارج خانوار را به خود اختصاص می‌دهد و حدود 15 درصد کل اشتغال کشور در بخش مسکن است خاطرنشان کرد: سازنده مسکن نه تنها یک دارایی اقتصادی یعنی واحد مسکونی را تولید می‌کند، بلکه تمام انواع فعالیت‌های ثانوی را ایجاد می‌کند؛ بخشی از نیروی کار در این بخش شاغل می‌شوند و از این فعالیت کسب درآمد می‌کنند.
طباطبایی افزود: از سوی دیگر با توجه به اینکه این بخش با بیش از 300 صنعت رابطه‌ پسینی و پیشینی دارد، خرید و فروش نهاده های مورد نیاز مسکن، صنعت و تجارت را رونق می‌دهد. از طرفی دیگر بحران مسکن تا 5 سال باقی می ماند و تا 8 درصد افت GDP را در پی خواهد داشت.
این مدرس دانشگاه متذکر شد: یکی از مشکلات فقیران شهری این است که اگر بین ارزش بالقوه سکونت‌گاه و درآمدشان تناسبی وجود نداشته باشد سکونت‌گاه خود را به گروه‌های درآمدی بالاتر فروخته و به مساکنی با سطح پایین‌تر می‌روند.
به گفته وی مطالعات نشان می‌دهد که افزایش جمعیت شهرها، کاهش مسکن عمومی و درنتیجه پدیدار شدن سکونت‌گاه‌های غیررسمی را به دنبال داشته است این سکونت‌گاه‌ها همه جای جهان رو به توسعه به چشم می‌خورند و افراد ساکن در چنین سکونت‌گاه‌هایی با نام‌های مختلفی خوانده می‌شوند. ماسکوتا در آفریقای شرقی، چتربازان در مکزیک، اشغالگران در اسپانیا، شیلی و آرژانتین، فاولادو در برزیل که بیشتر این اسامی در فرهنگ محلی لکه ننگ تلقی می‌شوند.
دبیرکل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با تاکید بر اینکه مسکن اصلی‌ترین کاربری شهر و نقش مهمی در اقتصاد شهری دارد خاطرنشان کرد: تحقیقات نشان می‌دهد که ارتباط معناداری بین افزایش قیمت زمین و لغزش فقیران شهری به حاشیه‌ها وجود دارد. زمانی که عرضه زمین برای توسعه و گسترش شهرها محدود باشد طبقات متوسط نیز به سمت سکونت‌گاههای غیر رسمی و حاشیه‌ها نزول می‌کنند.
به گفته طباطبایی امروزه بیشتر دولت‌ها به این باور رسیده‌اند که اگر بازار زمین شهری به حال خود رها شود، با آسیب‌های فراوانی همراه است که از آن جمله می‌توان عدم تخصیص زمین به کاربری‌های موثر نام برد. به‌عبارتی نابرابری در کاربری اراضی شهری خود منشاء نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی در سطح شهر می‌شود که این امر از آسیب‌های جدی توسعه شهری در غیاب قوانین و مقررات است.

انتهای پیام/