امام خمینی(ره): ما مفتخریم که مذهب ما «جعفری» است

به گزارش گروه سیاسی خبرگزار‌ی آنا، 25 شوال سالگرد شهادت ششمین امام شیعیان، امام جعفر صادق (ع) و موسس مذهب جعفری، یکی از مهم‌ترین روزها در تاریخ مذهب شیعیان است. چرا که تاکیدات این امام همام، بر بسط و گسترش معارف اهل بیت، زمینه‌ساز تحولات شگرفی در مباحث فقهی و کلامی در آن زمان شد.

در سالگرد شهادت این امام همام، به بررسی گزیده‌ای از سخنان امام خمینی (ره) در رابطه با ششمین امام شیعیان می‌پردازیم.

فقه شیعه بر بستر کلام امام صادق(ع) شکل گرفته است

هر کس بخواهد پیغمبر را بشناسد، قرآن را باید بشناسد و هیچکسی نمی‌‏تواند بشناسد. و لهذا، هیچ کس پیغمبر را هم نمی‌‏تواند بشناسد. معرف ایشان کتاب خودشان است و معرف حضرت صادق- سلام اللَّه علیه- بعد از اینکه خود پیغمبر معرف است، خود وجودش معرف است. این فقهى است که با زبان ایشان بسط پیدا کرده است که براى احتیاج بشر از اول تا آخر، هر مسئله‌‏اى پیش بیاید، مسائل مستحدثه، مسائلى که بعدها خواهد پیش آمد، که حالا ما نمی‌‏دانیم، این فقه از عهده جوابش بر می‌‏آید و هیچ احتیاج ندارد به این که یک تأویل و تفسیر باطلى بکنیم.

خود فقه، خود کتاب و سنت، خود فقهى که اکثرش را حضرت صادق -‌سلام اللَّه علیه- بیان فرموده است، این فقه همه احتیاجات صورى و معنوى و فلسفى و عرفانى همه بشر را در طول مدت الى یوم القیامه [تأمین کرده،] این محتوایش این طور است. اینها معرفى است که خود اینها معرف این بزرگواران‏ اند و ما نمی‌‏توانیم که از آنها تعریفى بکنیم که لایق آنها باشد. (صحیفه امام، جلد 20، ص 409)

حکومت اسلام، حکومت قانون الهی است

حضرت امام صادق (سلام اللَّه علیه) از قرارى که نقل شده است، آن آخرى که در معرض موت‌شان بوده است، جمع کردند عده‌‏اى را دور خودشان از عشیره خودشان گفتند که شما فرداى قیامت نیایید بگویید که من مثلًا پسر حضرت صادق بودم، من برادر او بودم، من زن او بودم. نخیر، اینها نیست در کار، عمل در کار است. باید همه با عملتان پیش خدا بروید. ما همه باید با اعمالمان پیش خدا برویم؛ نه اینکه حَسَبى در کار باشد، نه اینکه نَسَبى در کار باشد. این حرفها مطرح نیست در اسلام. در اسلام یک قانون است و آن قانون الهى. (صحیفه امام، جلد 9، ص 425)

امام صادق و نصب قضات و حکام عادل

حضرت امام صادق‌(ع) در شرایطى که تحت فشار حکام ستمکار قرار دارد و در حال تقیه به سر می‌‏برد و قدرت اجرایى ندارد و بسیارى اوقات تحت مراقبت و محاصره به سر می‌‏برد، براى مسلمانان تکلیف معین می‌‏کند، و حاکم و قاضى نصب می‌‏فرماید. آیا این کار آن حضرت چه معنا دارد؟ و اصولًا بر این نصب و عزل چه فایده‏‌اى مترتب است؟ مردان بزرگ، که داراى سطح فکر وسیعى می‌‏باشند، هیچ گاه مأیوس نگردیده و به وضع فعلى خود -‌که در زندان و اسارت به سر می‌‏برند و معلوم نیست آزاد می‌‏شوند یا نه- نمی‌‏اندیشند؛ و براى پیشبرد هدف خویش در هر شرایطى که باشند طرح نقشه می‌‏کنند تا بعداً اگر توانستند شخصاً آن طرح را به مرحله اجرا درآورند؛ و اگر خودشان فرصت نیافتند، دیگران- هر چند بعد از دویست یا سیصد سال- دنبال این طرح بروند و اجرا نمایند. اساس بسیارى از نهضت‌هاى بزرگ به همین صورت‌ها بوده است. رئیس جمهور سابق اندونزى، سوکارنو، در زندان داراى این افکار بوده، و نقشه‏‌ها کشیده و طرح‌ها داده که بعداً به اجرا درآمده است. امام صادق‌(ع) علاوه بر دادن طرح، نصب هم فرموده‌‏اند. این نصب امام‌(ع) اگر براى آن روز بود، البته کار لغوى محسوب می‌‏شد؛ ولى آن حضرت به فکر آینده بودند. مثل ما نبودند که فقط به فکر خودش باشد و وضع خود را بنگرد. فکر امت بوده؛ فکر بشر بوده؛ فکر همه عالم بوده است. می‌‏خواسته بشر را اصلاح کند؛ و قانون عدل را اجرا نماید. او باید در هزار و چند صد سال پیش طرح بدهد، نصب نماید تا آن روز که ملت‌ا بیدار شدند، ملت اسلام آگاه گردید و قیام کرد، دیگر تحیرى نباشد وضع حکومت اسلامى و رئیس اسلام معلوم باشد. (ولایت فقیه -حکومت اسلامی- چاپ چهاردهم، صفحات 135 و 136)

افتخار به تبعیت از مذهب جعفری

ما مفتخریم که مذهب ما «جعفرى» و فقه ما که دریاى بی‌پایان است، یکى از آثار اوست. و ما مفتخریم به همه ائمه معصومین -‌علیهم صلوات اللَّه- و متعهد به پیروى آنانیم. ما مفتخریم که ائمه معصومین ما -‌صلوات اللَّه و سلامه علیهم- در راه تعالى دین اسلام و در راه پیاده کردن قرآن کریم که تشکیل حکومت عدل یکى از ابعاد آن است، در حبس و تبعید به سر برده و عاقبت در راه براندازى حکومت‌هاى جائرانه و طاغوتیان زمان خود شهید شدند. و ما امروز مفتخریم که می‌‏خواهیم مقاصد قرآن و سنت را پیاده کنیم و اقشار مختلفه ملت ما در این راه بزرگِ سرنوشت‏‌ساز سر از پا نشناخته، جان و مال و عزیزان خود را نثار راه خدا می‌‏کنند.

ما مفتخریم که بانوان و زنان پیر و جوان و خرد و کلان در صحنه‏‌هاى فرهنگى و اقتصادى و نظامى حاضر، و همدوش مردان یا بهتر از آنان در راه تعالى اسلام و مقاصد قرآن کریم فعالیت دارند؛ و آنان که توان جنگ دارند، در آموزش نظامى که براى دفاع از اسلام و کشور اسلامى از واجبات مهم است شرکت، و از محرومیتهایى که توطئه دشمنان و ناآشنایى دوستان از احکام اسلام و قرآن بر آنها بلکه بر اسلام و مسلمانان تحمیل نمودند، شجاعانه و متعهدانه خود را رهانده و از قید خرافاتى که دشمنان براى منافع خود به دست نادانان و بعضى آخوندهاى بی‌‏اطلاع از مصالح مسلمین به وجود آورده بودند، خارج نموده‌‏اند؛ و آنان که توان جنگ ندارند، در خدمت پشت جبهه به نحو ارزشمندى که دل ملت را از شوق و شعف به لرزه درمی‌‏آورد و دل دشمنان و جاهلان بدتر از دشمنان را از خشم و غضب می‌‏لرزاند، اشتغال دارند. و ما مکرر دیدیم که زنان بزرگوارى زینب‏‌گونه -‌علیها سلام اللَّه- فریاد می‌‏زنند که فرزندان خود را از دست داده و در راه خداى تعالى و اسلام عزیز از همه چیز خود گذشته و مفتخرند به این امر؛ و می‌‏دانند آنچه به دست آورده‏‌اند بالاتر از جنات نعیم است، چه رسد به متاع ناچیز دنیا. (وصیتنامه سیاسی-الهی امام،صص 7 و 8)

انتهای پیام/