آنچه در مورد هپاتیت B و C باید بدانید

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، حسن سعادت‌نیا در مورد هپاتیت B و C، گفت: این بیماری در ایران و کشورهای مشابه ایران و حتی کشورهای پیشرفته یک معضل بهداشتی ـ درمانی به شمار رفته و طی چند دهه اخیر با واکسیناسیون هپاتیت B، شیوع آن به شدت کاهش یافته است و امروزه این نوع هپاتیت در ایران نیز به ندرت وجود دارد.

وی بیان کرد: هپاتیت C انتقال آن از طریق انتقال فرآورده‌های خونی بوده که اکنون بسیار نادر است و رفتارهای پرخطر جنسی، استفاده از سرنگ‌های مشترک در میان معتادین از عوامل ابتلا به این بیماری به شمار می‌رود.

رئیس انجمن گوارش و کبد خراسان رضوی اظهار کرد: هپاتیت B اکثر مواقع در مراحل اولیه بدون علامت بوده و گاهی با بی‌اشتهایی، تهوع، زردی سفیده چشم و پررنگ شدن ادرار همراه است و رفتارهای پرخطر جنسی، سبب بروز انتقال این بیماری نیز می‌شود و هپاتیت C نیز در ابتدا اکثرا بدون علامت است و فقط ازطریق ازمایش خون تشخیص داده می‌شود و در مورد هپاتیت c هنوز واکسیناسیون موثری نداریم.

سعادت‌نیا به مردم در مورد آمیزش‌های غیربهداشتی خارج از خانواده و استفاده از سرنگ‌های مشترک هشدار داد و گفت: هپاتیت C و B در صورت مزمن شدن، سبب آسیب پیشرفته به کبد و سیروز کبدی می‌شود که در صورت عدم درمان در این حالت بافت کبد سخت و فشرده شده، شکم آب می‌آورد و خونریزی داخلی و اختلالات انعقادی و سرانجام مرگ را به همراه دارد.

وی تصریح کرد:‌ این دو بیماری ویروسی فرد را مستعد سرطان اولیه کبد می‌کند ولی در چند دهه اخیر در ایران آمار این دو نوع هپاتیت کاهش و در کنترل آن موفق بوده‌ایم. در مورد هر دو بیماری نیز داروهای مؤثری داریم، البته تا وقتی‌که بیماری خیلی پیشرفته نباشد.

این فوق تخصص گوارش و کبد خاطرنشان کرد: داروی خوراکی هپاتیت B سال‌ها باید توسط بیمار مصرف شود تا از پیشرفت آن جلوگیری کرد و در مورد هپاتیت C قبلا درمان‌های تزریقی و پرهزینه بود ولی طی 6 ماه تا 2 سال اخیر داروهای خوراکی آن وارد بازار ایران شده است و این داروها تحت پوشش بیمه هستند.
سعادت‌نیا گفت: اگر بیماری هپاتیت پیشرفت کند، کبد عملکرد آن کاهش و نیاز به پیوند کبد وجود دارد که نیاز به پیوند کبد برای ادامه حیات بیمار است. همچنین امروزه خوشبختانه پیوند کبد در شهرهای بزرگ ایران انجام می‌گیرد و در دو سال اخیر در مشهد نیز 250 تا 300 مورد پیوند کبد انجام شده است.

وی افزود: پیوند کبد از فرد دچار مرگ مغزی صورت می‌گیرد که با فرهنگ‌سازی‌های انجام‌گرفته امروزه اهدای عضو بیشتر از گذشته انجام می‌شود.

این فوق تخصص گوارش و کبد اظهار کرد: اهدای پیوند از فرد زنده نیز صورت می‌گیرد به طوری که تنها بخشی از کبد دهنده پیوند پس از عمل جراحی نیاز به درمان دارویی ندارد فقط خطرات ناچیز یک عمل جراحی ناخواسته را بهمراه دارد. فرد پیوندگیرنده نیز در همین موارد تحت درمان بوده و داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی رافقط گیرنده های پیوند کبد دریافت می‌کنند.