وقتی دیپلماسی سیاسی و اقتصادی «بوی نا» می‌دهد؛
لزوم روشن‌شدن ابهامات برای مردم/ کار از گریه وزیر گذشت
سانحه کشتی سانچی که منجر به جان‌باختن 32 نفر خدمه آن شد، دارای نکات مبهم فراوانی بوده که تاکنون مسئولان از پاسخ صحیح به آن‌ها طفره رفته‌اند.
گروه اقتصادی خبرگزاری آنا - احمد کریمی؛ خبر بسیار تلخ بود، درست در سالگرد حادثه پلاسکو این بار سانچی ملت ایران را آتش زد و از آن‌جا که اقتصاد از آن دولتی‌هاست، نوک پیکان پاسخگویی نیز به سمت مدیران دولتی نشانه می‌رود تا ابعاد تاریک و مبهم این حادثه برای ملت ایران مشخص شود.
در این حادثه تمامی مسئولان و حتی رسانه‌ها از جمله صدا و سیما باید پاسخگو باشند. زمانی که رسانه‌ها و صداوسیما اهمیت یک خبر را درک نکرده و نسبت به پوشش آن بی‌تفاوت باشند اجازه فرار مسئولان از پاسخگویی داده می‌شود.
لازم است مسئولین گران‌قدر همیشه حاضر درصحنه (البته در مواقع جشن ملی و مراسم‌های تقدیر) به سؤالاتی که در شبکه‌های اجتماعی اذهان عمومی را درگیر کرده پاسخگو باشند و یک بار برای همیشه این سوالات را با شفافیت و به دور از هرگونه سیاسی‌کاری پاسخ دهند.
خبر مفقود شدن همه 32 خدمه نفت‌کش سانچی در اثر برخورد با یک کشتی چینی در نزدیکی چین، شاید برای کسانی که از نفت‌کش و سیستم‌های ایمنی آن اطلاعی ندارند چندان عجیب نباشد اما کسانی که سیستم‌های ایمنی نفت‌کش‌ها را دیده‌اند، نمی‌توانند به‌سادگی از کنار این موضوع بگذرند.
در ادامه به برخی سئوالات و ابهاماتی که نیاز است مسئولین به صورت شفاف و دقیق پاسخگوی آن‌ها باشند، می‌پردازیم؛
*طبق آمارهای خبرگزاری رویترز، نقطه‌ای از نفت‌کش که کشتی چینی با آن برخورد کرده حداقل 50 تا 80 متر از موتورخانه و خوابگاه نفت‌کش فاصله دارد، چگونه هیچ‌کدام از خدمه توانایی فرار نداشته‌اند؟
*محموله نفت‌کش، میعانات گازی پارس جنوبی بوده که حاوی گاز سمی هیدروژن سولفوره است، بنابراین ممکن بوده که گفته شود انتشار گاز باعث خفگی آنی همه خدمه نفت‌کش شده، سؤال اینجاست که مگر همه سیستم‌های ایمنی نفت‌کش ازکارافتاده بوده که همه خدمه دچار گازگرفتگی شده‌اند.
*در یکی از بازدیدهایی که از یک نفت‌کش داشتیم کاپیتان آن اذعان می‌کرد نفت‌کش‌ها به‌نوعی طراحی و ساخته می‌شوند که اجازه ورود گاز به موتورخانه و خوابگاه داده نشود و به‌محض اینکه سنسورهای تشخیص گاز، وجود گاز را در هوای ورودی تشخیص دهند کلیه دریچه‌ها و منافذ ورود هوا بسته می‌شوند. با این وجود آیا احتمال خفگی همه خدمهسانچی وجود دارد؟
*کشتی دارای دو قایق نجات است که در دو طرف کشتی و در نزدیک‌ترین فاصله به خوابگاه نصب‌شده‌اند که بدون نیاز به برق امکان به‌آب‌اندازی آن‌ها وجود دارد، این قایق‌ها کاملاً نفوذناپذیرند و می‌توانند از آتش هم عبور کنند.
*علاوه بر این قایق‌ها، تعداد زیادی قایق باد شونده هم در جای‌جای کشتی نصب شده است که می‌توان آن‌ها را به آب انداخت و خود را نجات داد و ده‌ها جلیقه نجات هم در جای‌جای کشتی وجود دارند که می‌توان پوشید و خود را به آب انداخت لذا مفقود شدن همه خدمه را نمی‌توان به‌سادگی پذیرفت.
*آیا خدمه قبل از تصادف زنده بوده‌اند؟
*آیا اصلاً کسی در نفت‌کش حضور داشته‌است؟
*آیا کسی در پُل فرماندهی نفت‌کش حضور نداشته و کشتی چینی در پُل فرماندهی دیده نشده است؟
*سیستم‌های ناوبری کشتی‌ها و رادارهای آن‌ها وجود هر شی‌ء فلزی ثابت یا متحرک را از فاصله حداقل 80 کیلومتری تشخیص می‌دهند، با این وجود این برخورد چگونه رخ داده‌است و چگونه است که هیچ‌یک از این دو کشتی غول‌پیکر متوجه وجود دیگری نشده است؟
*سرعت کشتی‌ها به‌ندرت به ۳۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد، آیا واقعاً فرصتی برای تغییر مسیر نبوده است؟
*مخازن کشتی به‌صورت جدا از هم هستند. چگونه است که کل محموله در حال سوختن است درحالی‌که فقط مخازن وسط کشتی دچار حادثه شده‌اند؟
*آیا احتمال حمله نظامی به سانچی یا اینکه احتمال برخورد کشتی با مین‌های دریایی و رفع صورت‌مسئله با پیش کشیدن مساله تصادف وجود دارد؟
*چرا در تصاویر اصلاً تصویری از کشتی چینی دیده نمی‌شود؟ مگر چینی‌ها نمی‌گفتند تا فاصله 1000 متری امکان نزدیکی به کشتی وجود ندارد؟ چگونه آن‌ها کشتی خود را جابه‌جا کردند؟
به نظر می‌رسد برای آنکه پاسخ به این سوالات از مجاری غیر رسمی دنبال نشود و یا مورد سوء استفاده رسانه‌های بیگانه قرار نگیرد، لازم است مسئولین هرچه سریعتر نسبت به واکاوی مساله و پاسخگویی شفاف و به دور از سیاسی کاری جوابگوی سئوالات عموم مردم و متخصصین امر باشند.
انتهای پیام/
