شتک زده‌است به خورشید، خون بسیاران... + صدای شاعر

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، حسین منزوی از غزل سرایان شناخته شده معاصر بود؛ شاعری که با اشراف به شعر کلاسیک، توانست غزل‌هایی را بسراید که ضمن برخورداری از غنای شعر کلاسیک فارسی، دغدغه‌مندی‌های امروزی شاعر را نیز نمایان کند.

جایگاه حسین منزوی در غزل فارسی، جایگاهی بلا انکار است و بسیاری از اساتید حوزه شعر و ادبیات، بر این جایگاه صحه گذاشته‌اند. از دیگر مصادیق اهمیت نقش‌آفرینی این شاعر در عصر حاضر، تاثیر پذیری شاعران بعد از او و ایجاد جریان‌های مختلف در غزل فارسی است.

منزوی در زنجان متولد شد. پدر و مادرش هر دو معلم بودند. دوران کودکی را در روستاهای نیک پی، کرگز و پیرسقا یا پیرزاغه سپری کرد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان «فردوسی» و «صائب تبریزی» گذراند. تحصیلات متوسطه را نیز در دبیرستان «دکتر علی شریعتی »به پایان رسانید.

در 1344 هـ .ش به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت و در رشته ادبیات به تحصیل پرداخت ولی آن را نیمه تمام رها کرد و به جامعه‌شناسی روی آورد اما آن را نیز نیمه کاره گذاشت. از جوانی شروع به سرودن شعر کرد و با چاپ اولین دفتر شعرش در 1350 هـ .ش به عنوان شاعر مطرح شد و توانست جایزه اولین دوره شعر فروغ فرخزاد را به خود اختصاص دهد. همچنین به عنوان بهترین نویسنده جایزه جلال آل احمد را دریافت کند.

در همین زمان به رادیو و تلویزیون ملی ایران رفت و در گروه «ادب امروز» به سرپرستی نادر نادرپور به فعالیت پرداخت. چندی بعد، مسئولیت برنامه‌های متعددی را در رادیو و تلویزیونی برعهده گرفت که از آن میان می‌توان به برنامه‌های «کتاب روز»، «یک شعر و یک شاعر»، «شعر ما و شاعران ما»، «آیینه و ترازو» و «آیینه آدینه» اشاره کرد. علاوه بر آن، در سرایش نزدیک به 150 ترانه با آوازخوانان همکاری کرد. مدتی نیز مسئول صفحه شعر مجله ادبی «رودکی» بود.

در سال نخست انتشار مجله سروش نیز با این نشریه به همکاری پرداخت. همچنین مسئول صفحه شعر روزنامه محلی «امید زنجان» نیز شد.او در 16 اردیبهشت 1383هـ .ش در تهران درگذشت و در زنجان به خاک سپرده شد. آثار متعددی از این شاعر معاصر تاکنون منتشر شده است که از آن جمله می‌توان به «صفر خان»، ترجمه منظومه ترکی «حیدر بابا» محمد حسین شهریار، «آفرینش»، «با عشق در حوالی فاجعه»، «این ترک پارسی گوی: بررسی شعر استاد شهریار»، «از شوکران و شکر»،«با سیاوش از آتش»، «از کهربا و کافور»، «کتاب زمان»‌، «از ترمه و تغزل»، «به همین سادگی»، «با عشق تاب می‌آورم»، «این کاغذین جامه»، «از خاموشی ها و فراموشی» و «تغزلی در باران» اشاره کرد.