«شب‌های پیراهنت» در کتابفروشی‌ها

به گزارش گروه فرهنگی آنا از روابط‌عمومی نشر شورآفرین، هایکو که ریشه آن برمی‌گردد به ژاپن و ذن بودیسم، در ایران نیز خاستگاهی دیرینه دارد. این شعر هفده جاییِ ژاپنی در ایران دوره ساسانیان به عنوان «خسروانی»ها شهرت داشت؛ شعری سه مصرعی که عمدتا به موضوع مذهبی می‌پرداخت.

اما در دوران معاصر، هایکو با نام احمد شاملو، به نوعی به جریان شعری معاصر ایران وارد شد و از دهه هفتاد به بعد رشد چشمگیری یافت که می‌توان نمونه‌های برجسته آن را در شعرهای منصور اوجی، محمد زهری، عمران صلاحی، بیژن جلالی، سیدعلی صالحی، منوچهر نوذری، کاوه گوهرین، سیروس نوذری، سهیل محمودی، فریدون فریاد، یارتا یاران جست‌وجو کرد.

بحران شعر در یکی دو دهه اخیر از یک‌سو و رشد تکنولوژی و رسانه‌های جمعی و شبکه‌های مجازی از سوی دیگر، موجب شده تا شاعران به ویژه شاعران جوان به شعر کوتاه و هایکوسرایی روی بیاورند. پیام گنجگلی یکی از این شاعران جوان است که پیشتر شعرهای او را در نشریات مختلف ادبی خوانده‌ایم، اکنون با «شب‌های پیراهنت» حضور خود را در شعر فارسی اعلام داشته است.

«شب‌های پیراهنت» مجموعه‌ای است خواندنی از هایکوهای این شاعرِ آموزگار؛ روایتِ لحظه‌هایی ناب و یگانه و خلقِ تصاویری بدیع و موجز، که شاعر در آن، در صمیمیتی کم‌نظیر ما را بر سفره‌ رنگین هایکوهای ایرانی میهمان می‌کند و از زیست‌جهانِ فکری‌اش ارمغانی خواستنی و پاک برایمان تدارک می‌بیند.

در زیر نمونه‌هایی از هایکوهای این کتاب را می‌خوانیم:

1

منتظرند

خرمالوهای گس

کنار بخاری نفتی

2

خندید

در میان زردی برگ‌ها

داوودی سپید

3

تار می‌بافت

روی تور ماهی‌گیر

عنکبوتی در باد

4

تقویم‌های کهنه

به رخ می‌کشند

روزهای بیهودگی را

5

سرخ می‌شود

و صبح می‌شکفد

کمی آن‌سوتر

6

چشمی میان شن

چشمی به آسمان

ماهی‌های مانده بر ساحل

7

بوی تو را می‌دهد

چمدان کوچکم

در ایستگاه آخر

8

صدای دریا می‌دادند

گوش‌ماهی‌های دلتنگ

در کوچه‌های ورامین

9

جا مانده بود

از قطار

مردی که به پایان راه می‌خندید

10

پرید

از تنهایی مرداب

پرنده‌ سپید

11

می‌شکفند

کلاغ‌های بی‌قرار

بر شاخه‌های چنار پاییزی